Last week Klungkung
Blijf op de hoogte en volg Lisa
07 December 2012 | Indonesië, Klungkung
Lieve allemaal,
Het is alweer een tijdje geleden dat ik een blog heb geplaatst dus hier komt ie!
Woensdag t/m zondag:
Woensdagochtend ben ik met Irene, Theresa en Jeroen naar Padangbai vertrokken. Bijna aangekomen op het strand zie ik opeens Theresa's scooter de lucht in vliegen. Ik schrok me dood en ben meteen naar haar toe gelopen en gelukkig was ze oke. Het busje dat voor haar reed moest plots remmen waardoor ze min of meer op hem knalde. De eigenaar van het busje wilde dat wij meegingen naar het politiebureau omdat zijn busje wat schade had opgelopen. Het was echt een mini vlekje en ik begreep niet waar hij zich druk over maakte. Maargoed wij het busje gevolgd en eenmaal op het politiebureau zagen wij tot onze grote verbazing dat hij een sleutel pakte om het kantoor te openen. Aha, de man was dus een politieman. Wij in het kantoor en het kwam erop neer dat hij 500 000 roepia wilde hebben, belachelijk! Theresa wat belletjes gepleegd en uiteindelijk heeft ze hem 200 000 roepia gegeven, wetende dat hij het in eigen zak stopt. Daarna alsnog naar het strand gegaan en 's middags weer naar het weeshuis. Ik wilde de meiden uit hun slaapkamer halen en daar zag ik dat Eni ziek op bed lag. En niet een beetje ziek, haar hoofd voelde niet normaal warm. Ik ben bij haar gaan zitten en heb gevraagd of ze een dokter kan zien. Nou een dokter wordt er hier niet zo snel bij gehaald dus het kwam er opneer dat ze het hier moest uitzieken. Laten we zeggen, hier was ik het niet helemaal mee eens. Dus als een soort van 'flying doctor' ben ik terug gereden naar Klungkung om daar een paracetamol, eten, water en een thermometer te halen. Eenmaal terug gekomen heb ik Eni haar temperatuur opgenomen (39.7!) haar wat te eten gegeven en een kwart paracetamol. Ben bij haar gaat zitten en heb gewacht tot ze in slaap viel. Ik had echt met haar te doen. Donderdag ben ik dan ook eerder naar het weeshuis gegaan waar ik te horen kreeg dat Eni op was gehaald door haar opa, en dat hij verder voor haar zal zorgen. De meeste kinderen die hier wonen hebben nog wel ouders, maar zij zijn te arm om voor hun kind te zorgen. Sommige kinderen zien hun ouders ieder weekend, sommige zien ze slechts één keer per jaar. 's Avonds hebben we met zijn allen bij Theresa gegeten en ben ik daarna blijven slapen en hebben we Mama Mia gekeken. Vrijdag zijn we rond 11uur vertrokken naar Seminyak. Deze keer niet om te surfen maar om gewoon lui aan het strand te liggen. Inmiddels hebben we hier wel wat mensen ontmoet (de gene bij wie we ons surfboard huren) en zijn savonds met hun uitgeweest in Kuta. Ja Kuta, de meest toeristische plek van Bali waar de straten vol zitten met clubs/bars en dronken Australiers. Dit moet dan ook wel één van de lelijkste plekken van Bali zijn. Maargoed het was fijn om weer een keertje uit te gaan, ik heb me dan ook prima vermaakt! Ohja nog zo idioot, wij 'blanken' mogen overal gratis naar binnen en de locals mogen betalen. Zaterdagochtend vanuit Kuta terug gereden naar Klungkung, het laatste stuk alleen want Vicki is doorgereden naar Ubud. Met vol vertrouwen de eerste afslag naar Klungkung genomen en toen raakte ik al snel verdwaald. Eerst dacht ik nog leuk, verdwalen op Bali wat voor moois zal ik allemaal zien. Nou na 30 minuten was er weinig van deze gedachte meer over. Ik heb over de meest bizarre steile weggetjes gereden en ben na één uur eindelijk een punt tegen gekomen dat ik herkende. 's Avonds zouden we een etentje hebben bij Eva en Ayu Mas, twee schoonzussen die ook voor de organisatie werken. Helaas heb ik dit etentje moeten afzeggen want ik had voor de duizende keer weer eens last van mijn buik. Zondagochtend voelde ik mij nog steeds niet goed en heeft Petra mij meegenomen naar het huis van Eva en Ayu Mas. Daar was namelijk Brigitta aanwezig en zij is wat je hier noemt een healer. Een soort van dokter maar dan wat spiritueler en zonder medicijnen. Eenmaal aangekomen in het huis heb ik kennis met haar gemaakt en werd ik al direct voorzien van fruit, ze zijn zo lief hier. Vervolgens moest ik op mijn buik liggen en heeft Brigitta voor een half uur mijn onderrug gemasseerd en mijn voeten. Eenmaal terug in Klungkung heb ik veel geslapen en begon ik langzamerhand op te knappen. Zondag in de namiddag mijn huisgenootje Irene nog uitgezwaaid want die ging terug naar Zwitserland.
Maandag t/m vrijdag
Maandag 3 december, de dag dat mijn kleine zuster alweer 19 is geworden :). 's Ochtends heb ik rustig aan gedaan(eigenlijk doe ik hier altijd rustig aan) en ben 's middags wezen lunchen met Petra bij een warong vlak bij de school. Terwijl we aan het eten waren vroeg de eigenares waar ik vandaan gekwam, Belanda zei ik waarop zij antwoordde: Oh dus we kunnen Nederlands spreken? Wat bleek, Nunu (naam van de vrouw), had voor zeven jaar in Nederland gewoond. Erg leuk met haar gesproken en ze zei dat als ik een keer een bakkie wilde doen(hoe Nederlands wil je het hebben) ik naar haar huis mocht komen. Eenmaal uitgegeten zag ik dat ze vertrok en was ik zo brutaal om te vragen of ik nu niet met haar meekon naar haar huis. Dit was natuurlijk geen probleem dus zo ben ik met haar en haar 2 zoontjes meegereden. Ik had al zo'n vermoeden dat het geen klein huis zou zijn en deze vermoedens werden al snel bevestigd. WOW, wat een huis. Ten eerste het uitzicht over de rijstvelden, dan de inrichting dat alles weg heeft van een vijf sterren hotel en dan hadden ze ook nog is een zwembad! Uiteindelijk ben ik er de hele middag geweest, leuk nederlands gekletst, ook met haar twee zoontjes waarvan er één in Nederland is geboren. Na het bezoek aan Nunu's huis meteen doorgereden naar het weeshuis en 's avonds een 'meidenavond' gehouden met Theresa en Petra. Dinsdagochtend met Petra, Theresa en Jeroen naar Blue Lagoon gegaan. Een ander strand vlakbij Padangbai. Ook dit strand was erg mooi maar niet zo mooi als Padangbai. Lekker gerelaxed op een strandbed en daarna weer door naar het weeshuis. Waar iedereen steeds enthousiaster begint te worden over het strand, want ja vrijdag is het zover. Na het weeshuis zijn we naar de nightmarket geweest van Gianyar om wat te eten en te 'shoppen'. Voor wie opzoek is naar een minderwaardigheidscomplex, koop je onderbroeken op Bali. Ik heb hier maat XXXL. Na de nightmarket doorgereden naar Theresa's place, wat series gekeken en daar blijven slapen. Woensdag naar Ubud gereden om daar gebruik te maken van het internet zodat ik mijn Java plannen kon uitwerken. 's Middags in het weeshuis zag ik tot mijn grote vreugde dat Eni weer terug was. Op de terug weg naar huis nog iets te schattigs meegemaakt. Voor mij reed een busje en daaruit hing een te lief knulletje dat de hele tijd handkusjes naar mij aan het gebaren was. Dus eenmaal bij het stoplicht kon ik natuurlijk niet anders dan naast hun stoppen om kennis te maken met de kleine man. Zo lief! Toen ik eenmaal af moest slaan heb ik dan ook even gewacht om te zwaaien en ja de schat hing nog steeds uit het raam om uitbundig terug te zwaaien. 's Avonds werd ik verrast met wat lekkers in mijn slipper, jeej toch nog Sinterklaas! Donderdagochtend de volgende verrassing, want nu lag onze huiskamer vol met snoep en een brief van de goed heiligman. Donderdagochtend ben ik met Petra naar padangbai gereden. Het was de perfecte dag voor het strand, weinig golven een blauwe lucht en bijna niemand te bekennen. Dit is echt het mooiste strand waar ik ooit geweest ben. 's Middags was alweer mijn laatste les in het weeshuis. Gelukkig was er iemand zo lief geweest om kleurpotloden, stiften en schriften te doneren dus ik heb ze lekker laten tekenen en zo een hele relaxte middag gehad. 's Avonds hebben Eva en Ayu mas ons getrakteerd op de nightmarket en hebben we meteen wat nummers uitgewisseld voor als ik hun hulp nodig heb of gewoon voor de gezelligheid. En dan zijn we alweer bij vrijdag (vandaag dus). Na mijn laatste nacht in Klungkung gehad te hebben was het tijd voor het strand! Al vroeg afgesproken met de rest om boodschappen te halen en daarna meteen doorgereden naar het weeshuis. We hadden twee 'drivers' gevraagd, de kleine kinderen in het busje en de oudere kinderen in de pick-up. Alle andere vrijwilligers waren er ook en de sfeer zat er al goed in. Toen al mijn kleintjes in de auto zaten en uitgezwaaid werden had ik dan ook even een kippenvel moment. De andere driver zou er om half 2 zijn, maar hey we zijn op Bali dus dat werd 2uur. Iedereen klom in de pick-up terwijl ik er voor koos om 'veilig' voorin naast te driver te gaan zitten. Eenmaal om het strand gekomen zag ik de meiden al in het water spelen. Zo geweldig om te zien, ik lag binnen vijf minuten dan ook in het water. En ja toen was het eigenlijk één groot feest. Iedereen in het water, alleen maar plezier maken en zien hoe de kinderen genieten. Ondertussen nog genoten van een lunch en het andere snoep dat we hadden gekocht. Vervolgens gingen de oudere een potje volleyballen en waren de kleinste druk bezig met het verzamelen van zand, zeewier en schelpdiertjes. Rond een uurtje of 5/half 6 zijn we terug gekeerd naar het weeshuis en besloot ik heldhaftig om ook in de pick-up te gaan. Nou daar stond ik dan, in een gammele pick-up met zo'n 20 anderen. Ik kan jullie vertellen dat, voornamelijk in de bochten, dit spannender was dan menig atractie in Universal Singapore. Maargoed ik ben weer een ervaring rijker, al doe ik dit nooit meer. Eenmaal bij het weeshuis heb ik ze mijn armbandjes gegegeven (deze had ik meegenomen uit Nederland). In Klungkung aangekomen mijn spullen gepakt(ik heb veelste veel spullen!!) afscheid genomen van Petra en naar Ubud gereden. En toen zaten de zes weken Klungkung er alweer op.. Mijn eerste zes weken Bali, onvergetelijk! Nu al, ik heb zulke leuke mensen ontmoet die ik hier ongetwijfeld nog ga zien. En ja het weeshuis, de meest bijzondere plek waar ik ooit ben geweest. Een plek waar ze zo weinig hebben maar waar zoveel liefde is. Misschien klinkt het veelste zoetsappig maar dit is voor nu echt mijn hoogtepunt van de afgelopen zes weken. Dus wat mijn plannen ook zijn voor de komende maanden, ik kom hier zeker nog terug!
Zo dat was weer een hele lap tekst. Zoals ik al zei ik ben nu in Ubud, ben hier net uiteten geweest met mezelf (kan ik alvast wennen voor Java) en zal hier ook slapen. Morgen vertrek ik om 12uur naar het vliegveld, Vicki is zo lief om mij te brengen. Java, een nieuw avontuur! Ik heb er ontzettend veel zin in maar vind het ook spannend omdat ik alleen ga. Maar ik heb er het volste vertrouwen in.
Ik wil jullie heel veel plezier wensen met de sneeuw, het versieren van de kerstboom en het openbaar vervoer!
Dikke kus Lies
Ps. Ohja! Nog iets leuks, ben ik nu nog volop aan het genieten hier op Bali heb ik ook al een heel leuk vooruitzicht voor als ik thuis kom. Ik heb namelijk per 1 april een baan!(Geen grapje) Voor de maandag, dinsdag, en woensdag t/m de herfstvakantie en dat ook nog is op een hele leuke school! Ik mag niet klagen :)
Het is alweer een tijdje geleden dat ik een blog heb geplaatst dus hier komt ie!
Woensdag t/m zondag:
Woensdagochtend ben ik met Irene, Theresa en Jeroen naar Padangbai vertrokken. Bijna aangekomen op het strand zie ik opeens Theresa's scooter de lucht in vliegen. Ik schrok me dood en ben meteen naar haar toe gelopen en gelukkig was ze oke. Het busje dat voor haar reed moest plots remmen waardoor ze min of meer op hem knalde. De eigenaar van het busje wilde dat wij meegingen naar het politiebureau omdat zijn busje wat schade had opgelopen. Het was echt een mini vlekje en ik begreep niet waar hij zich druk over maakte. Maargoed wij het busje gevolgd en eenmaal op het politiebureau zagen wij tot onze grote verbazing dat hij een sleutel pakte om het kantoor te openen. Aha, de man was dus een politieman. Wij in het kantoor en het kwam erop neer dat hij 500 000 roepia wilde hebben, belachelijk! Theresa wat belletjes gepleegd en uiteindelijk heeft ze hem 200 000 roepia gegeven, wetende dat hij het in eigen zak stopt. Daarna alsnog naar het strand gegaan en 's middags weer naar het weeshuis. Ik wilde de meiden uit hun slaapkamer halen en daar zag ik dat Eni ziek op bed lag. En niet een beetje ziek, haar hoofd voelde niet normaal warm. Ik ben bij haar gaan zitten en heb gevraagd of ze een dokter kan zien. Nou een dokter wordt er hier niet zo snel bij gehaald dus het kwam er opneer dat ze het hier moest uitzieken. Laten we zeggen, hier was ik het niet helemaal mee eens. Dus als een soort van 'flying doctor' ben ik terug gereden naar Klungkung om daar een paracetamol, eten, water en een thermometer te halen. Eenmaal terug gekomen heb ik Eni haar temperatuur opgenomen (39.7!) haar wat te eten gegeven en een kwart paracetamol. Ben bij haar gaat zitten en heb gewacht tot ze in slaap viel. Ik had echt met haar te doen. Donderdag ben ik dan ook eerder naar het weeshuis gegaan waar ik te horen kreeg dat Eni op was gehaald door haar opa, en dat hij verder voor haar zal zorgen. De meeste kinderen die hier wonen hebben nog wel ouders, maar zij zijn te arm om voor hun kind te zorgen. Sommige kinderen zien hun ouders ieder weekend, sommige zien ze slechts één keer per jaar. 's Avonds hebben we met zijn allen bij Theresa gegeten en ben ik daarna blijven slapen en hebben we Mama Mia gekeken. Vrijdag zijn we rond 11uur vertrokken naar Seminyak. Deze keer niet om te surfen maar om gewoon lui aan het strand te liggen. Inmiddels hebben we hier wel wat mensen ontmoet (de gene bij wie we ons surfboard huren) en zijn savonds met hun uitgeweest in Kuta. Ja Kuta, de meest toeristische plek van Bali waar de straten vol zitten met clubs/bars en dronken Australiers. Dit moet dan ook wel één van de lelijkste plekken van Bali zijn. Maargoed het was fijn om weer een keertje uit te gaan, ik heb me dan ook prima vermaakt! Ohja nog zo idioot, wij 'blanken' mogen overal gratis naar binnen en de locals mogen betalen. Zaterdagochtend vanuit Kuta terug gereden naar Klungkung, het laatste stuk alleen want Vicki is doorgereden naar Ubud. Met vol vertrouwen de eerste afslag naar Klungkung genomen en toen raakte ik al snel verdwaald. Eerst dacht ik nog leuk, verdwalen op Bali wat voor moois zal ik allemaal zien. Nou na 30 minuten was er weinig van deze gedachte meer over. Ik heb over de meest bizarre steile weggetjes gereden en ben na één uur eindelijk een punt tegen gekomen dat ik herkende. 's Avonds zouden we een etentje hebben bij Eva en Ayu Mas, twee schoonzussen die ook voor de organisatie werken. Helaas heb ik dit etentje moeten afzeggen want ik had voor de duizende keer weer eens last van mijn buik. Zondagochtend voelde ik mij nog steeds niet goed en heeft Petra mij meegenomen naar het huis van Eva en Ayu Mas. Daar was namelijk Brigitta aanwezig en zij is wat je hier noemt een healer. Een soort van dokter maar dan wat spiritueler en zonder medicijnen. Eenmaal aangekomen in het huis heb ik kennis met haar gemaakt en werd ik al direct voorzien van fruit, ze zijn zo lief hier. Vervolgens moest ik op mijn buik liggen en heeft Brigitta voor een half uur mijn onderrug gemasseerd en mijn voeten. Eenmaal terug in Klungkung heb ik veel geslapen en begon ik langzamerhand op te knappen. Zondag in de namiddag mijn huisgenootje Irene nog uitgezwaaid want die ging terug naar Zwitserland.
Maandag t/m vrijdag
Maandag 3 december, de dag dat mijn kleine zuster alweer 19 is geworden :). 's Ochtends heb ik rustig aan gedaan(eigenlijk doe ik hier altijd rustig aan) en ben 's middags wezen lunchen met Petra bij een warong vlak bij de school. Terwijl we aan het eten waren vroeg de eigenares waar ik vandaan gekwam, Belanda zei ik waarop zij antwoordde: Oh dus we kunnen Nederlands spreken? Wat bleek, Nunu (naam van de vrouw), had voor zeven jaar in Nederland gewoond. Erg leuk met haar gesproken en ze zei dat als ik een keer een bakkie wilde doen(hoe Nederlands wil je het hebben) ik naar haar huis mocht komen. Eenmaal uitgegeten zag ik dat ze vertrok en was ik zo brutaal om te vragen of ik nu niet met haar meekon naar haar huis. Dit was natuurlijk geen probleem dus zo ben ik met haar en haar 2 zoontjes meegereden. Ik had al zo'n vermoeden dat het geen klein huis zou zijn en deze vermoedens werden al snel bevestigd. WOW, wat een huis. Ten eerste het uitzicht over de rijstvelden, dan de inrichting dat alles weg heeft van een vijf sterren hotel en dan hadden ze ook nog is een zwembad! Uiteindelijk ben ik er de hele middag geweest, leuk nederlands gekletst, ook met haar twee zoontjes waarvan er één in Nederland is geboren. Na het bezoek aan Nunu's huis meteen doorgereden naar het weeshuis en 's avonds een 'meidenavond' gehouden met Theresa en Petra. Dinsdagochtend met Petra, Theresa en Jeroen naar Blue Lagoon gegaan. Een ander strand vlakbij Padangbai. Ook dit strand was erg mooi maar niet zo mooi als Padangbai. Lekker gerelaxed op een strandbed en daarna weer door naar het weeshuis. Waar iedereen steeds enthousiaster begint te worden over het strand, want ja vrijdag is het zover. Na het weeshuis zijn we naar de nightmarket geweest van Gianyar om wat te eten en te 'shoppen'. Voor wie opzoek is naar een minderwaardigheidscomplex, koop je onderbroeken op Bali. Ik heb hier maat XXXL. Na de nightmarket doorgereden naar Theresa's place, wat series gekeken en daar blijven slapen. Woensdag naar Ubud gereden om daar gebruik te maken van het internet zodat ik mijn Java plannen kon uitwerken. 's Middags in het weeshuis zag ik tot mijn grote vreugde dat Eni weer terug was. Op de terug weg naar huis nog iets te schattigs meegemaakt. Voor mij reed een busje en daaruit hing een te lief knulletje dat de hele tijd handkusjes naar mij aan het gebaren was. Dus eenmaal bij het stoplicht kon ik natuurlijk niet anders dan naast hun stoppen om kennis te maken met de kleine man. Zo lief! Toen ik eenmaal af moest slaan heb ik dan ook even gewacht om te zwaaien en ja de schat hing nog steeds uit het raam om uitbundig terug te zwaaien. 's Avonds werd ik verrast met wat lekkers in mijn slipper, jeej toch nog Sinterklaas! Donderdagochtend de volgende verrassing, want nu lag onze huiskamer vol met snoep en een brief van de goed heiligman. Donderdagochtend ben ik met Petra naar padangbai gereden. Het was de perfecte dag voor het strand, weinig golven een blauwe lucht en bijna niemand te bekennen. Dit is echt het mooiste strand waar ik ooit geweest ben. 's Middags was alweer mijn laatste les in het weeshuis. Gelukkig was er iemand zo lief geweest om kleurpotloden, stiften en schriften te doneren dus ik heb ze lekker laten tekenen en zo een hele relaxte middag gehad. 's Avonds hebben Eva en Ayu mas ons getrakteerd op de nightmarket en hebben we meteen wat nummers uitgewisseld voor als ik hun hulp nodig heb of gewoon voor de gezelligheid. En dan zijn we alweer bij vrijdag (vandaag dus). Na mijn laatste nacht in Klungkung gehad te hebben was het tijd voor het strand! Al vroeg afgesproken met de rest om boodschappen te halen en daarna meteen doorgereden naar het weeshuis. We hadden twee 'drivers' gevraagd, de kleine kinderen in het busje en de oudere kinderen in de pick-up. Alle andere vrijwilligers waren er ook en de sfeer zat er al goed in. Toen al mijn kleintjes in de auto zaten en uitgezwaaid werden had ik dan ook even een kippenvel moment. De andere driver zou er om half 2 zijn, maar hey we zijn op Bali dus dat werd 2uur. Iedereen klom in de pick-up terwijl ik er voor koos om 'veilig' voorin naast te driver te gaan zitten. Eenmaal om het strand gekomen zag ik de meiden al in het water spelen. Zo geweldig om te zien, ik lag binnen vijf minuten dan ook in het water. En ja toen was het eigenlijk één groot feest. Iedereen in het water, alleen maar plezier maken en zien hoe de kinderen genieten. Ondertussen nog genoten van een lunch en het andere snoep dat we hadden gekocht. Vervolgens gingen de oudere een potje volleyballen en waren de kleinste druk bezig met het verzamelen van zand, zeewier en schelpdiertjes. Rond een uurtje of 5/half 6 zijn we terug gekeerd naar het weeshuis en besloot ik heldhaftig om ook in de pick-up te gaan. Nou daar stond ik dan, in een gammele pick-up met zo'n 20 anderen. Ik kan jullie vertellen dat, voornamelijk in de bochten, dit spannender was dan menig atractie in Universal Singapore. Maargoed ik ben weer een ervaring rijker, al doe ik dit nooit meer. Eenmaal bij het weeshuis heb ik ze mijn armbandjes gegegeven (deze had ik meegenomen uit Nederland). In Klungkung aangekomen mijn spullen gepakt(ik heb veelste veel spullen!!) afscheid genomen van Petra en naar Ubud gereden. En toen zaten de zes weken Klungkung er alweer op.. Mijn eerste zes weken Bali, onvergetelijk! Nu al, ik heb zulke leuke mensen ontmoet die ik hier ongetwijfeld nog ga zien. En ja het weeshuis, de meest bijzondere plek waar ik ooit ben geweest. Een plek waar ze zo weinig hebben maar waar zoveel liefde is. Misschien klinkt het veelste zoetsappig maar dit is voor nu echt mijn hoogtepunt van de afgelopen zes weken. Dus wat mijn plannen ook zijn voor de komende maanden, ik kom hier zeker nog terug!
Zo dat was weer een hele lap tekst. Zoals ik al zei ik ben nu in Ubud, ben hier net uiteten geweest met mezelf (kan ik alvast wennen voor Java) en zal hier ook slapen. Morgen vertrek ik om 12uur naar het vliegveld, Vicki is zo lief om mij te brengen. Java, een nieuw avontuur! Ik heb er ontzettend veel zin in maar vind het ook spannend omdat ik alleen ga. Maar ik heb er het volste vertrouwen in.
Ik wil jullie heel veel plezier wensen met de sneeuw, het versieren van de kerstboom en het openbaar vervoer!
Dikke kus Lies
Ps. Ohja! Nog iets leuks, ben ik nu nog volop aan het genieten hier op Bali heb ik ook al een heel leuk vooruitzicht voor als ik thuis kom. Ik heb namelijk per 1 april een baan!(Geen grapje) Voor de maandag, dinsdag, en woensdag t/m de herfstvakantie en dat ook nog is op een hele leuke school! Ik mag niet klagen :)
-
07 December 2012 - 15:49
Marsie:
Liesy!
Uiteraard geniet ik weer van dit verhaal! Ik pis er echt om dat je onderbroeken maat XXXL zijn!
En ook moet ik toch nog even met je delen dat je vooral het mooie strand van het o zo mooie Playa D'aro niet mag vergeten, dit was toch ook wel 1 van de betere stranden waar je ooit geweest moet zijn;)! Hahaha.
Dat je al 6 weken weg bent! De tijd vliegt echt! Klint nog steeds allemaal super en nu ga je alweer je nieuwe avontuur aan op Java! Spannend allemaal weer! Nou heel erg genieten van wat er allemaal nog komen gaat en ik blijf je uiteraard volgen! En ook nog is super van je baan, helemaal top!
Dikke kus uit het 'witte' Hoofddorp -
07 December 2012 - 16:05
Mamma:
Heerlijk dat ik weer een verhaal kon lezen. Leuk om zo uitgebreid te kunnen lezen hoe je dagen zo verlopen . Op de app hoor ik natuurlijk ook wel veel maar nu veel gedetailleerder. Leuk!
Vond het ook zo zielig van dat zieke meisje.Heerlijk dat ze zo genoten hebben van een dagje strand.
En dan nu naar Java...ook ik vind het spannend dat je alleen gaat maar heb er het volste vertrouwen in dat jij dat kunt. Je hebt deze 6 weken al zoveel overwonnen ...dat komt helemaal goed.
Ondanks dat....doe voorzichtig en heb heel veel plezier !!!!
kus mam
ps ik kijk uit naar de foto's! -
07 December 2012 - 16:05
Mamma:
Heerlijk dat ik weer een verhaal kon lezen. Leuk om zo uitgebreid te kunnen lezen hoe je dagen zo verlopen . Op de app hoor ik natuurlijk ook wel veel maar nu veel gedetailleerder. Leuk!
Vond het ook zo zielig van dat zieke meisje.Heerlijk dat ze zo genoten hebben van een dagje strand.
En dan nu naar Java...ook ik vind het spannend dat je alleen gaat maar heb er het volste vertrouwen in dat jij dat kunt. Je hebt deze 6 weken al zoveel overwonnen ...dat komt helemaal goed.
Ondanks dat....doe voorzichtig en heb heel veel plezier !!!!
kus mam
ps ik kijk uit naar de foto's! -
07 December 2012 - 19:06
Lindsey:
Wow Lies, wat een heerlijk verhaal weer!
Erg van die corrupte politie, je wordt gewoon belazerd waar je bij staat :p En zielig voor dat zieke meisje, maar bij jou was ze in goede handen.
Wat grappig van Nunu, dat zij in Nederland heeft gewoond en je gewoon brutaal vroeg of je gelijk met haar mee kon, echt tof. Volgens mij voel je je echt super daar. En het weeshuis klinkt ook heel bijzonder, zeker niet zoetsappig. Het lijkt in ieder geval alsof je er al jaren zit... Nouja, qua alles wat je er doet, want die 6 weken zijn juist super snel gegaan :o
Nu staat je een ander mooi avontuur te wachten op Java :D spannend, maar ik weet zeker dat ook daar alles helemaal goedkomt. Fijne vlucht en laat even weten als je veilig bent aangekomen!!
Liefs xxxx -
07 December 2012 - 19:34
Eva Van Putten:
Lies,
Weer genoten van je verhaal!
Hopen dat je buikpijn nu een beetje snel over is.
Wat leuk dat je die vrouw tegen kwam die in Nederland heeft gewoond en dat je meteen mee mocht naar haar huis.
Wat ben je lief voor al die kinderen daar. Ze hebben maar geluk maar jou.
Heel veel plezier op Java! Geniet van alles daar.
x -
07 December 2012 - 19:53
Angela :
Ha die lieve Lisa,
Super dat je zo'n geweldige tijd hebt gehad op Bali, je hebt in een betrekkelijk korte periode zoveel meegemaakt. Wij wensen je op Java ook net zo'n super verblijf toe. Wij zijn heel benieuwd welke avonturen je daar weer gaat beleven. Ook van harte gefeliciteerd met je nieuwe baan bij thuiskomst. Volgens mij ben je aan je 7 vette jaren begonnen! Dikke kus en geniet van al het moois en leuks. Liefs Angela -
07 December 2012 - 21:34
Liz:
Het einde van een hoofdstuk, begin van het nieuwe! Ja Lisa, ik verwacht een boekenbundel over al je avonturen. Die politie oh my gucci wat belachelijk. Ook wel een beetje eng: ze kunnen dus alles maken. Poor ill Eni. Zielig dat ze dan echt aan hun lot overgelaten worden. Maar super awesome van het strand! Ik gierde om je onderbroek muhaha, al die dunne Balinese bipjes kunnen nog wat leren van jouw Hollandse booty giiiirlll. Superleuk dat die vrouw Nederlands kon, en cool om in zo'n mansion geweest te zijn. Aardig contrast met het hutje van de weeshuiskids, al is die, en dat is niet zoetsappig, gevuld met veel liefde. Erg wijs van je dat je alvast een rehearsal dinner hebt gedaan voor Java, een slimme meid is op haar toekomst voorbereid jatochneetochnietdanahuh!! Misschien dat je dan ikzieikzie watjijnietziet met jezelf kunt doen of bedenken hoe iedereen heet die om je heen zit. Nou, ik ga weer heerly boekjes verkopen, je weet het, het is m'n lust en m'n leven om onschuldige kinderen geld af te troggelen. O en een zak java kroepoek kopen, kijken of ie me net zo bevalt als de balikroepoek! Dikke kus babe en excuus voor dit verhaal, het ging nergens over, maar jwz kwantiteit boven kwaliteit!!! <3<3 oke doei -
08 December 2012 - 14:52
Papa:
hoi lies,
heb net je laatste foto's bekeken en die onderstrepen alleen maar dat je het daar ontzettend naar je zin hebt en je je helemaal thuis voelt (daar liggen ook een beetje jouw wortels)
je hebt in die 6 weken zoveel ervaringen opgedaan, dingen ondernomen waar je voor kort het bestaan niet eens van wist en zoveel vriendschappen gemaakt en kinderen blij gemaakt, dat is gewoon niet in geld uit te drukken
teriug naar de basis, tevreden zijn met het kleine, het geluk zoeken in de dagelijkse dingen, niks moet, veel mag..................je hebt het allemaal mogen ervaren, je zult er als mens alleen maar beter van worden
en nu wacht je een nieuw avontuur. bandung. bezoek aan het ouderlijke huis van oma en een bezoek aan de ere-begraafplaats van mijn opa (die ik uiteraard helemaal niet gekend heb)
je doet dat in je eentje........ik vind dat heel dapper en moedig. je bent gelukkig niet iemand die in zeven sloten tegelijk stapt, maar desondanks doe voorzichtig en geniet van dit mooie eiland, waar een stuk van onze geschiedenis ligt
kijk uit naar je verslag en foto's
liefs papa
ps. kreeg net je kaart uit bali. bedankt -
08 December 2012 - 14:56
Opa En Oma:
Lieve Lisa,
Wat fijn dat je het zo naar je zin hebt op Bali. Op de foto's is het ook goed te zien hoe jij daar met plezier bezig bent. De kindertjes zullen je missen maar jij zult hen ook missen. Je zult inmiddels al op Java aangekomen zijn. Dat wordt weer een nieuwe ervaring. Fijn dat je als je terug komt je gelijk weer een baan hebt. Wij feliciteren je daarmee van harte.Wij wensen je nog een fijne tijd nu in Bandung en straks in het weeshuis.
Liefs en een dikke kus opa en oma -
08 December 2012 - 15:09
Rob En Ineke:
Leuk Lisa wat een belevenissen die je met ons wil delen en wat leuk dat ik ook de foto's van je moeder er bij kan zien dan is je verhaal nog duidelijker en kunnen we ons verplaatsen in alle ervaringen die je hebt meegemaakt. Het is uit je verhaal heel goed op te maken dat deze kinderen met heel winig tevreden zijn en ook weer triest dat er een aantal kinderen zijn die hun ouders maar heel weinig zien.
Dan worden we weer vrolijk van je verhaal en de foto's waar jullie naar het strand geweest zijn.
Wat een plezier hebben ze dan. Nu zitten je eerste zes weken er weer op en ga je naar Java we wensen je heel veel plezier en hopen dat je daar minstens zoveel mooie momenten mag beleven als je nu gehad hebt. Ook van harte met je nieuwe baan. Een leuk vooruitzicht.
Heel veel succes maar vooral plezier groetjes van Ineke en mij
Rob -
10 December 2012 - 09:30
Muriël:
Wat heb je weer een heerlijk verhaal geschreven Lies! Onvoorstelbaar, ik zit gewoon thuis & doe mijn dingetjes & jij maakt zoveel bijzondere gekke en leuke dingen mee! En dan lees ik ook nog eens dat je alweer 6 weken weg bent! Time flies ... Niet normaal! Ik mis je wel als een malle mocht dat nog niet duidelijk zijn! Je bent nu op Java .. Prachtig! Het indonesische vrouwtje op mn werk komt ook van Java, midden Java om precies te zijn .. Ik vertelde haar man dat jij er ook heen ging & hij vond het helemaal geweldig! Hij vroeg nog waar je precies heenging maar met al die namen die ik voorbij heb zien komen wist ik het niet meer haha!
Lieverd, je hebt iets heel moois "afgesloten" (al ga je sowieso wat je al zegt nog wel terug) & je begint nu aan iets anders .. Ik hoop dat dit je net zoveel, zo niet nog meer, voldoening zal geven & dat je er maar net zo hard van mag genieten! Ik ga nu even je nieuwe foto's doorkijken!
Love youuuu wausie <3. -
10 December 2012 - 09:30
Muriël:
Wat heb je weer een heerlijk verhaal geschreven Lies! Onvoorstelbaar, ik zit gewoon thuis & doe mijn dingetjes & jij maakt zoveel bijzondere gekke en leuke dingen mee! En dan lees ik ook nog eens dat je alweer 6 weken weg bent! Time flies ... Niet normaal! Ik mis je wel als een malle mocht dat nog niet duidelijk zijn! Je bent nu op Java .. Prachtig! Het indonesische vrouwtje op mn werk komt ook van Java, midden Java om precies te zijn .. Ik vertelde haar man dat jij er ook heen ging & hij vond het helemaal geweldig! Hij vroeg nog waar je precies heenging maar met al die namen die ik voorbij heb zien komen wist ik het niet meer haha!
Lieverd, je hebt iets heel moois "afgesloten" (al ga je sowieso wat je al zegt nog wel terug) & je begint nu aan iets anders .. Ik hoop dat dit je net zoveel, zo niet nog meer, voldoening zal geven & dat je er maar net zo hard van mag genieten! Ik ga nu even je nieuwe foto's doorkijken!
Love youuuu wausie <3. -
11 December 2012 - 15:26
Linsey:
Heej lieve Lies,
Wat een verhaal weer. Het lijkt wel een film als ik dit zo lees. Ik zie de beelden al helemaal voor me! Die gast van het politiebureau lekker corrupt en dan dat kind dat zo ziek was. Je kan kan er zo een film van maken. (met natuurlijke een komische tik)
Ik kan het niet vaak genoeg zeggen maar geniet er alsjeblieft van want voor je het weet is het voorbij en is het alleen nog maar een herinnering in je hoofd.
Ik kijk uit naar je volgende avontuur en hoop dat je snel weer even contact opneemt... (balen dat ik niet kon beantwoorden )
Dikke vette kus Lins -
13 December 2012 - 17:15
Saskia:
Lieve Lisa,
Wat ben jij toch ongelooflijk stoer ! Nu weer in je eentje naar Java ( waarschijnlijk nu alweer op de terugweg naar Bali ) Ik zei van de week nog tegen je moeder dat ik nog niet eens vanuit Den Haag naar Amersfoort zou reizen. Hahaha !!! Jij doet het maar allemaal :)
Ik ben echt trots op je, wat je daar allemaal doet voor die kinderen, echt geweldig. Wat zal Eni jou missen ( en jij haar waarschijnljk ook ) Wat lief van je om zo goed voor haar te zorgen.
Ik hoop dat het allemaal goed is gegaan op Java. Wat zal je oma uitkijken naar je foto's !!!
Je zult vast een geweldige tijd tegemoet gaan in het weeshuis, wat zullen de kinderen daar blij met jou zijn !
Dikke XXXX Saskia
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
