Why do all the good things come AT the end?
Blijf op de hoogte en volg Lisa
22 Januari 2013 | Indonesië, Ubud
Lieve allemaal,
Opnieuw bedankt voor de reacties, ze waren weer leuk om te lezen! Hier mijn belevenissen van afgelopen week.
Maandagochtend begon de week niet zoals ik gehoopt had. Ik voelde mij totaal niet lekker en heb daarom de school afgezegd. Ik heb vrijwel de hele dag geslapen dus blijkbaar had ik het nodig. Dinsdagochtend ging de wekker om 6.00uur, ai dit was even wennen ik was dan ook niet uit bed te krijgen. Om 7.30 was ik bij de school en werd ik meegenomen door de leerkracht. Een vriendelijke vrouw die mij de ochtend zou begeleiden. Nou begeleiden, ik werd voor de klas gezet, kreeg wat onderwerpen toegewezen en weg was ze. Dus hallo 38 gillende kinderen van een jaar of 7/8. Ze reageerden overigens wel leuk toen ik binnen kwam, ze begonnen allemaal te juichen en uitbundig te klappen. In totaal heb ik een uur lesgegeven en heb ik onderwerpen als eten en dieren aanbod laten komen. De kinderen kunnen redelijk engels maar waren ook erg druk. Naar elkaar luisteren is nog niet iets wat ze hier kennen. De tweede klas mocht ik precies het zelfde doen, dus dit werd al wat saaier. Na de pauze ben ik rond half 11 naar de 'kindergarden' vertrokken. Deze kinderen zijn 4/5 jaar en krijgen ookal engelse les. Ik vind het wat overdreven maar oke. Voordat de kinderen het lokaal in mochten moesten ze eerst langs de leerkracht die ze een vraag stelde. Ook dat vond ik wat aan de overdreven kant, die kinderen kunnen bij wijze van net praten. Bij deze klas hebben we de lichaamsdelen benoemt en hebben we wat liedjes gezongen. Het viel me op dat er redelijk veel kinderen waren met overgewicht en ook zag ik helaas weer veel rotte tanden, of helemaal geen tanden. Vraag me toch echt of er uberhaupt tandartsen bestaan hier. De tweede kindergarden klas had muziekles, dit was te lief. De leraar speelt op een keyboard (de balinese van Noord) en de kinderen komen omstebeurt alleen een liedje zingen door de microfoon. Ze vroegen ook nog of ik wat wilde zingen maar daar heb ik maar nee op gezegd. Om half 1 ín de middag was ik klaar en had de school voor een lunch verzorgd. Kan niet anders zeggen dan dat ze heel vriendelijk zijn. Samen met Gabriel raakte ik aan de praat met de lerares over de organisatie. Ik dacht namelijk dat mijn organisatie geld betaalt aan de school zodat de school eten voor ons kan kopen. Nou de school ontvangt dus geen ene cent, ik vraag me nu helemaal af waar mijn geld naartoe gaat. Rond 1uur weer terug gegaan naar het appartement om vervolgens rond kwart voor 6 weer terug te keren naar de school. Voor de avondschool had ik wat foto's meegenomen van thuis, dan was ik in ieder geval zeker van gespreksstof. Ookal zijn ze heel aardig, het zijn drie lange uren. Na de les snel wat gegeten want er stond weer een nachtje Kuta op het programma, waar ik me ook deze keer prima vermaakt heb.
Woensdag ben ik begin van de middag naar Gianyar gereden om daar te lunchen met Theresa en Petra. Dit was namelijk de laatste keer dat ik Petra zou zien aangezien zij deze week terug gaat naar Slowakije. Eerder deze week Zora al gedag gezegd, het is dus echt een week van afscheid nemen. Ik had me hier echt geen leukere mensen kunnen wensen, daar heb ik echt mee geboft. Goed ik dacht woensdag vrij te zijn maar kreeg een berichtje van Eric (werkt bij de school) of ik vandaag naar het weeshuis kon komen. Baalde eerlijk gezegd want ik was net in Gianyar en dat ligt niet bepaald om de hoek. Ik Gabriel gesmst en we zouden om 17u bij het weeshuis afspreken. Op de terugweg nog achter iemand gereden met vijf bosjes doden kippen aan zijn scooter. Ik moet zeggen, ik ben blij dat ik naar het weeshuis ben gegaan. Het weeshuis ligt tegenover de school en wordt gerund door een man en een vrouw. Het is een christelijk weeshuis en er wonen acht jongens waarvan één jongen de zoon is van de man en vrouw. Gabriel had een activiteitenboek mee en daar zijn ze 1,5 uur zoet mee geweest. Wat zijn deze jongens lief, werkelijk zo dankbaar en ook zo leuk naar elkaar het zijn eigenlijk acht broers. Ik vroeg dan ook al snel of ik hier de rest van de week misschien ook mag komen, dit is uiteindelijk waar ik voor ben gekomen en het lesgeven op de school vond ik toch niet zo. Gelukkig was dit geen probleem en was ik van harte welkom. Na het weeshuis ben ik met Gabriel uiteten geweest in Sanur.
Donderdagochtend ben ik eerst naar de supermarkt gereden om wat spullen te halen voor de jongens. Ik had nog geld van mijn inzameling actie dus als een vrolijke hart in actie Wendy van Dijk vibe heb ik mijn karretje vol gegooid met spullen. Ik wist dat een van de jongens jarig was vandaag dus ik wilde ook cake kopen en natuurlijk een cadeau. Rond half 1 kwam ik bij het weeshuis aan en hebben we als eerst de verjaardag gevierd. Er kwamen zelfs allemaal leraren een kijkje nemen. Na de verjaardag haalde ik mijn spullen tevoorschijn, of eigenlijk de spullen die nu van hun zijn. Ze keken hun ogen uit, zo blij. Ik had oa. tekenblok gekocht, aquarelpotloden, veel stickervellen, klei en nog wat schriften en pennen van Angry birds aangezien dat een hit is hier. Ook had ik mijn laptop meegenomen omdat ze zo graag muziek wilden luisteren, dus tijdens het crea bea uurtje knalde one direction, gangnamstyle en adele uit de speakers. In de namiddag heb ik samen met de jongens gegeten en ben ik daarna terug naar huis gegaan. Ik heb serieus zo´n leuke middag gehad, dit is nou precies het geen wat ik in gedachten had voordat ik dit project zou starten. Ik had hier vijf hele leuke weken kunnen hebben en ik moet er maar niet te veel over nadenken want dat frustreert me alleen maar. Waarom heeft Peter mij hier niet direct naartoe gebracht? Hij wist van het bestaan van dit weeshuis! Aargh, aan het eind van deze week moet ik een brief naar Todd (eigennaar organisatie) schrijven met daarin de reden waarom ik geld terug zou moeten krijgen. Jullie begrijpen, voor deze brief ga ik even goed zitten. Terug naar donderdag, na het weeshuis zag de lucht er nog strak blauw uit en dit voorspelt meestal een mooie zonsondergang. Op mijn lijstje stond nog de Tanah lot tempel dus dit leek mij de perfecte gelegenheid. Tanah lot is een tempel in de zee die alleen met eb te bereiken is. Na een paar keer verkeerd te zijn gereden ben ik aangekomen bij deze mega toeristische attractie. Het was de moeite waard, de tempels zijn erg mooi en helemaal met zonsondergang. Natuurlijk wilde er weer een paar aziaten met mij op de foto. Op de terugweg nog uiteten geweest met mezelf, klinkt saai is heerlijk.
Vrijdag, weer een mooie dag dus eerst een bezoekje gebracht aan Sanur. Waar ik nog geinterviewd ben door een paar jongens vanwege hun schoolopdracht. Moet zeggen, ze hadden best goede vragen. Rond een uurt of drie ben ik weer vertrokken naar de supermarkt, ik had namelijk om 4 uur afgesproken in het weeshuis. Had de jongens beloofd een potje te gaan basketballen(help) en ik zou vervolgens de Ibu (indonesisch voor moeder) helpen met koken. Eric had gevraagd, nou gevraagd meer opgelegd, of ik de boodschappen wilde halen en uiteraard betalen. Nu vind ik dit natuurlijk geen probleem al heb ik er toch wel moeite mee dat het me zo min of meer wordt verplicht. Als ik geld wil uitgeven aan iets voor het weeshuis, dan moet dan vanuit MIJ komen. Maargoed het zij zo, ik had een boodschappenlijst en daar ben ik mee op stap gegaan. Met een doos vol ingredienten en uitteraard nog wat angry birds speeltjes voor de jongens ben ik naar het weeshuis vertrokken waar ik met veel liefde wordt binnengehaald. Zoals ik had beloofd heb ik eerst met de jongens een potje basketbal gespeeld, laten we zeggen deze sport is niet helemaal voor mij weg gelegd maar de jongens hadden een leuke tijd dus ik ook. Na een uurtje ben ik de keuken in gegaan en heb daar ibu geholpen. Voornamelijk het snijden van de groentes en het roeren van de soep. Terwijl ik in de keuken stond waren een aantal jongens spelletjes aan het spelen op mijn laptop en kwamen sommige er gezellig bij staan in de keuken, ik had echt even het warme huiskamer gevoel, zo fijn. Uiteindelijk hebben we heerlijk gegeten, hebben de jongens zich nog uitgeleefd op wat liedjes en ben ik daarna terug gekeerd naar het appartement (oke eerst nog langs dunkin donuts).
Zaterdag, ik zou eigenlijk klaar zijn met het project maar ben toch nog even naar het weeshuis gegaan. Ik had beloofd de foto's te brengen van afgelopen dagen, ik zou mijn certificaat krijgen en ik wilde nog op de foto met de jongens. Nou het foto moment was me er een, dacht ik alleen op de foto te gaan met de jongens kwamen er al snel meer mensen van het weeshuis en de school bij kijken. We hebben werkelijk iedere combinatie gehad en dan ook nog is met vijf verschillende camera's. Ik heb de jongens gedag gezegd en gezegd dat ik in maart nog een keertje terug zou komen. Na alle ervaringen in de weeshuizen hier op Bali heb ik nu ergens toch wel de droom om ooit zelf hier een weeshuis te starten(sorry pap en mam). In de middag heb ik mijn spullen gepakt en heb ik Denpasar toch met een goed gevoel kunnen verlaten. Toch was het ook weer fijn om terug te zijn in Gianyar, waar ik na lange tijd weer herenigd werd met mijn grote liefde, de ukaleli. Theresa zegt dat ik steeds beter word dus dat beloofd wat. Kunnen jullie me straks boeken voor feesten en partijen. S'avonds heb ik mijn brief verstuurd naar de organisatie, ik ben erg benieuwd naar hun reactie.
Zondag, de dag dat vrijwel alles tegen zat en dat soort dagen heb ik hier eigenlijk zelden. De dag begon nog goed, het was mooi weer dus ik had het plan om naar Padangbai te gaan. Eerst voor de tweede keer naar Klungkung gereden om mijn was weg te brengen maar ook vandaag ging dat niet lukken. Vervolgens stond ik bij het tankstation zonder geld en nam ik totaal de totaal verkeerde route naar het strand. Op het strand was er voornamelijk schaduw en werd ik in de zee twee keer mee gesleurd door een golf waardoor ik mijn voet open haalde aan een steen. Eenmaal aan mijn cola begon de pret pas echt. Mijn buik begon pijn te doen en ik kreeg koude rillingen. Dit kon niets anders dan een Bali belly zijn. Ondertussen had ik fried banana besteld maar ik kon het echt niet meer opbrengen om aan het tafeltje te zitten dus ben ik bij mijn spullen gaan liggen. Ipv de gebakken peren zat ik dus met de gebakken bananen. Al snel wist de hele lokale bevolking dat ik me niet lekker voelde en hadden er al drie mensen bij me gezeten. Het was uiteindelijk de eigenares van de warung die mijn buik masseerde met kokosolie. Ze bleef maar op me buik drukken en het enige wat ik wist is dat ik binnen nu en vijf minuten een WC moest vinden. De zee vond ik geen optie, wc's aan het strand waren er niet dus ik zou de wandeling terug moeten maken. Lees: berg op voor tien minuten en weer berg af en dat met 30 graden. Ik ben begonnen met lopen en zong stilletjes I'll survive. Op dit soort momenten voelt het alsof ik echt moet overleven, ik ben dan eigenlijk het liefst thuis in me eigen bed met een kop thee gemaakt door mijn moeder maar nu moet ik het echt op eigen kracht doen. Na een paar meter ging het echt niet en ben ik weer gaan zitten. Een toerist liep voorbij en vroeg of het ging, not really zei ik en hij liep verder. Uiteindelijk kwam hij terug om mij te helpen met het dragen van mijn spullen aangezien ik nog steeds met die zware tas vol met vuile was liep. De wandeling was een hel, bij iedere stap een kramp en het zweet gutste over mijn hoofd. Eenmaal aan de andere kant van de berg ben ik een homestay ingelopen, heb om een kamer gevraagd en ben de badkamer letterlijk ingerend. Ik voelde me beroerd en ben daarna dan ook gaan slapen. Na een korte middagdu(u)t was de buikpijn niet helemaal weg maar ik wilde graag terug rijden naar Gianyar. De eigenaar van de homestay was Nederlands, maar liet mij helaas nog steeds de volle prijs betalen van 1 nacht terwijl ik er maar een paar uurtjes ben geweest. Goed het maakt ook niet uit, ik kon niet anders. Voordat ik weg wilde gaan kwam ik erachter dat de regenhoes van mijn rugzak kapot is(handig zo vlak voor op reis) en had ik mijn helm verkeerd achter gelaten waardoor deze vol zat met regenwater. Enige geluk dat ik had was dat ik er achterkwam dat de sleutel van mijn scooter nog steeds in het slot zat, lang leven Bali zullen we maar zeggen. Eenmaal in Gianyar ben ik op bed geploft, heb wat rijst gegeten en heb met Theresa, die de hele dag ziek op bed lag, de film Rapunzel gekeken. Een film waar we allebei altijd erg vrolijk van worden.
Maandag, opnieuw met mijn vuile was naar Klungkung. Gelukkig, ook op Bali geldt drie keer is scheepsrechts. Na Klungkung doorgereden naar Ubud om nog wat winkeltjes af te gaan. s´middags met Theresa nog wat dvd´s weg gegekeken aangezien ik het hele seizoen van new girl heb aangeschaft. Iemand enig idee hoeveel dvd´s ik mee mag nemen naar Nederland? S'avonds ben ik met Vicki en Tanja naar de nightmarket van Klungkung gegaan, eerst nog langs mijn oude huis geweest waar nu twee andere vrijwilligers zitten. Lisa (duits) en Anne (nederlands). Hoe grappig, Anne komt uit Ermelo en kent dus de twee nederlandse meisjes die ik in Lovina heb ontmoet, zij kwamen namelijk ook uit Ermelo. Ja, de wereld wordt steeds kleiner.
Dinsdag, vanochtend toch wel wakker geworden met de nodige spanning. Vandaag gaat het 'echte' reizen dan eindelijk beginnen. 's Ochtends alvast wat spullen bij elkaar gepakt en 's middags ben ik nog naar Seminyak gereden om daar af te spreken met een meisje die ik ken van de middelbare school. Het was een aardige rit maar toch heel leuk om haar nog even gezien en gesproken te hebben.
Op dit moment zit ik in een internetcafe in Ubud en heb ik over een kwartiertje afgesproken met Jeroen en Theresa. We gaan nog even een hapje eten en daarna zullen Jeroen en ik naar het vliegveld vertrekken. Aah ik ben toch wel een beetje zenuwachtig! Maar ik heb er ook heel veel zin in. Ik ben zo benieuwd wat deze vijf weken zullen brengen.. Ik hoop dat ik jullie ook tijdens mijn reis op de hoogte kan houden via mjn blog. Ik ga mijn best doen!
Heel veel liefs en een dikke kus,
Lies
Opnieuw bedankt voor de reacties, ze waren weer leuk om te lezen! Hier mijn belevenissen van afgelopen week.
Maandagochtend begon de week niet zoals ik gehoopt had. Ik voelde mij totaal niet lekker en heb daarom de school afgezegd. Ik heb vrijwel de hele dag geslapen dus blijkbaar had ik het nodig. Dinsdagochtend ging de wekker om 6.00uur, ai dit was even wennen ik was dan ook niet uit bed te krijgen. Om 7.30 was ik bij de school en werd ik meegenomen door de leerkracht. Een vriendelijke vrouw die mij de ochtend zou begeleiden. Nou begeleiden, ik werd voor de klas gezet, kreeg wat onderwerpen toegewezen en weg was ze. Dus hallo 38 gillende kinderen van een jaar of 7/8. Ze reageerden overigens wel leuk toen ik binnen kwam, ze begonnen allemaal te juichen en uitbundig te klappen. In totaal heb ik een uur lesgegeven en heb ik onderwerpen als eten en dieren aanbod laten komen. De kinderen kunnen redelijk engels maar waren ook erg druk. Naar elkaar luisteren is nog niet iets wat ze hier kennen. De tweede klas mocht ik precies het zelfde doen, dus dit werd al wat saaier. Na de pauze ben ik rond half 11 naar de 'kindergarden' vertrokken. Deze kinderen zijn 4/5 jaar en krijgen ookal engelse les. Ik vind het wat overdreven maar oke. Voordat de kinderen het lokaal in mochten moesten ze eerst langs de leerkracht die ze een vraag stelde. Ook dat vond ik wat aan de overdreven kant, die kinderen kunnen bij wijze van net praten. Bij deze klas hebben we de lichaamsdelen benoemt en hebben we wat liedjes gezongen. Het viel me op dat er redelijk veel kinderen waren met overgewicht en ook zag ik helaas weer veel rotte tanden, of helemaal geen tanden. Vraag me toch echt of er uberhaupt tandartsen bestaan hier. De tweede kindergarden klas had muziekles, dit was te lief. De leraar speelt op een keyboard (de balinese van Noord) en de kinderen komen omstebeurt alleen een liedje zingen door de microfoon. Ze vroegen ook nog of ik wat wilde zingen maar daar heb ik maar nee op gezegd. Om half 1 ín de middag was ik klaar en had de school voor een lunch verzorgd. Kan niet anders zeggen dan dat ze heel vriendelijk zijn. Samen met Gabriel raakte ik aan de praat met de lerares over de organisatie. Ik dacht namelijk dat mijn organisatie geld betaalt aan de school zodat de school eten voor ons kan kopen. Nou de school ontvangt dus geen ene cent, ik vraag me nu helemaal af waar mijn geld naartoe gaat. Rond 1uur weer terug gegaan naar het appartement om vervolgens rond kwart voor 6 weer terug te keren naar de school. Voor de avondschool had ik wat foto's meegenomen van thuis, dan was ik in ieder geval zeker van gespreksstof. Ookal zijn ze heel aardig, het zijn drie lange uren. Na de les snel wat gegeten want er stond weer een nachtje Kuta op het programma, waar ik me ook deze keer prima vermaakt heb.
Woensdag ben ik begin van de middag naar Gianyar gereden om daar te lunchen met Theresa en Petra. Dit was namelijk de laatste keer dat ik Petra zou zien aangezien zij deze week terug gaat naar Slowakije. Eerder deze week Zora al gedag gezegd, het is dus echt een week van afscheid nemen. Ik had me hier echt geen leukere mensen kunnen wensen, daar heb ik echt mee geboft. Goed ik dacht woensdag vrij te zijn maar kreeg een berichtje van Eric (werkt bij de school) of ik vandaag naar het weeshuis kon komen. Baalde eerlijk gezegd want ik was net in Gianyar en dat ligt niet bepaald om de hoek. Ik Gabriel gesmst en we zouden om 17u bij het weeshuis afspreken. Op de terugweg nog achter iemand gereden met vijf bosjes doden kippen aan zijn scooter. Ik moet zeggen, ik ben blij dat ik naar het weeshuis ben gegaan. Het weeshuis ligt tegenover de school en wordt gerund door een man en een vrouw. Het is een christelijk weeshuis en er wonen acht jongens waarvan één jongen de zoon is van de man en vrouw. Gabriel had een activiteitenboek mee en daar zijn ze 1,5 uur zoet mee geweest. Wat zijn deze jongens lief, werkelijk zo dankbaar en ook zo leuk naar elkaar het zijn eigenlijk acht broers. Ik vroeg dan ook al snel of ik hier de rest van de week misschien ook mag komen, dit is uiteindelijk waar ik voor ben gekomen en het lesgeven op de school vond ik toch niet zo. Gelukkig was dit geen probleem en was ik van harte welkom. Na het weeshuis ben ik met Gabriel uiteten geweest in Sanur.
Donderdagochtend ben ik eerst naar de supermarkt gereden om wat spullen te halen voor de jongens. Ik had nog geld van mijn inzameling actie dus als een vrolijke hart in actie Wendy van Dijk vibe heb ik mijn karretje vol gegooid met spullen. Ik wist dat een van de jongens jarig was vandaag dus ik wilde ook cake kopen en natuurlijk een cadeau. Rond half 1 kwam ik bij het weeshuis aan en hebben we als eerst de verjaardag gevierd. Er kwamen zelfs allemaal leraren een kijkje nemen. Na de verjaardag haalde ik mijn spullen tevoorschijn, of eigenlijk de spullen die nu van hun zijn. Ze keken hun ogen uit, zo blij. Ik had oa. tekenblok gekocht, aquarelpotloden, veel stickervellen, klei en nog wat schriften en pennen van Angry birds aangezien dat een hit is hier. Ook had ik mijn laptop meegenomen omdat ze zo graag muziek wilden luisteren, dus tijdens het crea bea uurtje knalde one direction, gangnamstyle en adele uit de speakers. In de namiddag heb ik samen met de jongens gegeten en ben ik daarna terug naar huis gegaan. Ik heb serieus zo´n leuke middag gehad, dit is nou precies het geen wat ik in gedachten had voordat ik dit project zou starten. Ik had hier vijf hele leuke weken kunnen hebben en ik moet er maar niet te veel over nadenken want dat frustreert me alleen maar. Waarom heeft Peter mij hier niet direct naartoe gebracht? Hij wist van het bestaan van dit weeshuis! Aargh, aan het eind van deze week moet ik een brief naar Todd (eigennaar organisatie) schrijven met daarin de reden waarom ik geld terug zou moeten krijgen. Jullie begrijpen, voor deze brief ga ik even goed zitten. Terug naar donderdag, na het weeshuis zag de lucht er nog strak blauw uit en dit voorspelt meestal een mooie zonsondergang. Op mijn lijstje stond nog de Tanah lot tempel dus dit leek mij de perfecte gelegenheid. Tanah lot is een tempel in de zee die alleen met eb te bereiken is. Na een paar keer verkeerd te zijn gereden ben ik aangekomen bij deze mega toeristische attractie. Het was de moeite waard, de tempels zijn erg mooi en helemaal met zonsondergang. Natuurlijk wilde er weer een paar aziaten met mij op de foto. Op de terugweg nog uiteten geweest met mezelf, klinkt saai is heerlijk.
Vrijdag, weer een mooie dag dus eerst een bezoekje gebracht aan Sanur. Waar ik nog geinterviewd ben door een paar jongens vanwege hun schoolopdracht. Moet zeggen, ze hadden best goede vragen. Rond een uurt of drie ben ik weer vertrokken naar de supermarkt, ik had namelijk om 4 uur afgesproken in het weeshuis. Had de jongens beloofd een potje te gaan basketballen(help) en ik zou vervolgens de Ibu (indonesisch voor moeder) helpen met koken. Eric had gevraagd, nou gevraagd meer opgelegd, of ik de boodschappen wilde halen en uiteraard betalen. Nu vind ik dit natuurlijk geen probleem al heb ik er toch wel moeite mee dat het me zo min of meer wordt verplicht. Als ik geld wil uitgeven aan iets voor het weeshuis, dan moet dan vanuit MIJ komen. Maargoed het zij zo, ik had een boodschappenlijst en daar ben ik mee op stap gegaan. Met een doos vol ingredienten en uitteraard nog wat angry birds speeltjes voor de jongens ben ik naar het weeshuis vertrokken waar ik met veel liefde wordt binnengehaald. Zoals ik had beloofd heb ik eerst met de jongens een potje basketbal gespeeld, laten we zeggen deze sport is niet helemaal voor mij weg gelegd maar de jongens hadden een leuke tijd dus ik ook. Na een uurtje ben ik de keuken in gegaan en heb daar ibu geholpen. Voornamelijk het snijden van de groentes en het roeren van de soep. Terwijl ik in de keuken stond waren een aantal jongens spelletjes aan het spelen op mijn laptop en kwamen sommige er gezellig bij staan in de keuken, ik had echt even het warme huiskamer gevoel, zo fijn. Uiteindelijk hebben we heerlijk gegeten, hebben de jongens zich nog uitgeleefd op wat liedjes en ben ik daarna terug gekeerd naar het appartement (oke eerst nog langs dunkin donuts).
Zaterdag, ik zou eigenlijk klaar zijn met het project maar ben toch nog even naar het weeshuis gegaan. Ik had beloofd de foto's te brengen van afgelopen dagen, ik zou mijn certificaat krijgen en ik wilde nog op de foto met de jongens. Nou het foto moment was me er een, dacht ik alleen op de foto te gaan met de jongens kwamen er al snel meer mensen van het weeshuis en de school bij kijken. We hebben werkelijk iedere combinatie gehad en dan ook nog is met vijf verschillende camera's. Ik heb de jongens gedag gezegd en gezegd dat ik in maart nog een keertje terug zou komen. Na alle ervaringen in de weeshuizen hier op Bali heb ik nu ergens toch wel de droom om ooit zelf hier een weeshuis te starten(sorry pap en mam). In de middag heb ik mijn spullen gepakt en heb ik Denpasar toch met een goed gevoel kunnen verlaten. Toch was het ook weer fijn om terug te zijn in Gianyar, waar ik na lange tijd weer herenigd werd met mijn grote liefde, de ukaleli. Theresa zegt dat ik steeds beter word dus dat beloofd wat. Kunnen jullie me straks boeken voor feesten en partijen. S'avonds heb ik mijn brief verstuurd naar de organisatie, ik ben erg benieuwd naar hun reactie.
Zondag, de dag dat vrijwel alles tegen zat en dat soort dagen heb ik hier eigenlijk zelden. De dag begon nog goed, het was mooi weer dus ik had het plan om naar Padangbai te gaan. Eerst voor de tweede keer naar Klungkung gereden om mijn was weg te brengen maar ook vandaag ging dat niet lukken. Vervolgens stond ik bij het tankstation zonder geld en nam ik totaal de totaal verkeerde route naar het strand. Op het strand was er voornamelijk schaduw en werd ik in de zee twee keer mee gesleurd door een golf waardoor ik mijn voet open haalde aan een steen. Eenmaal aan mijn cola begon de pret pas echt. Mijn buik begon pijn te doen en ik kreeg koude rillingen. Dit kon niets anders dan een Bali belly zijn. Ondertussen had ik fried banana besteld maar ik kon het echt niet meer opbrengen om aan het tafeltje te zitten dus ben ik bij mijn spullen gaan liggen. Ipv de gebakken peren zat ik dus met de gebakken bananen. Al snel wist de hele lokale bevolking dat ik me niet lekker voelde en hadden er al drie mensen bij me gezeten. Het was uiteindelijk de eigenares van de warung die mijn buik masseerde met kokosolie. Ze bleef maar op me buik drukken en het enige wat ik wist is dat ik binnen nu en vijf minuten een WC moest vinden. De zee vond ik geen optie, wc's aan het strand waren er niet dus ik zou de wandeling terug moeten maken. Lees: berg op voor tien minuten en weer berg af en dat met 30 graden. Ik ben begonnen met lopen en zong stilletjes I'll survive. Op dit soort momenten voelt het alsof ik echt moet overleven, ik ben dan eigenlijk het liefst thuis in me eigen bed met een kop thee gemaakt door mijn moeder maar nu moet ik het echt op eigen kracht doen. Na een paar meter ging het echt niet en ben ik weer gaan zitten. Een toerist liep voorbij en vroeg of het ging, not really zei ik en hij liep verder. Uiteindelijk kwam hij terug om mij te helpen met het dragen van mijn spullen aangezien ik nog steeds met die zware tas vol met vuile was liep. De wandeling was een hel, bij iedere stap een kramp en het zweet gutste over mijn hoofd. Eenmaal aan de andere kant van de berg ben ik een homestay ingelopen, heb om een kamer gevraagd en ben de badkamer letterlijk ingerend. Ik voelde me beroerd en ben daarna dan ook gaan slapen. Na een korte middagdu(u)t was de buikpijn niet helemaal weg maar ik wilde graag terug rijden naar Gianyar. De eigenaar van de homestay was Nederlands, maar liet mij helaas nog steeds de volle prijs betalen van 1 nacht terwijl ik er maar een paar uurtjes ben geweest. Goed het maakt ook niet uit, ik kon niet anders. Voordat ik weg wilde gaan kwam ik erachter dat de regenhoes van mijn rugzak kapot is(handig zo vlak voor op reis) en had ik mijn helm verkeerd achter gelaten waardoor deze vol zat met regenwater. Enige geluk dat ik had was dat ik er achterkwam dat de sleutel van mijn scooter nog steeds in het slot zat, lang leven Bali zullen we maar zeggen. Eenmaal in Gianyar ben ik op bed geploft, heb wat rijst gegeten en heb met Theresa, die de hele dag ziek op bed lag, de film Rapunzel gekeken. Een film waar we allebei altijd erg vrolijk van worden.
Maandag, opnieuw met mijn vuile was naar Klungkung. Gelukkig, ook op Bali geldt drie keer is scheepsrechts. Na Klungkung doorgereden naar Ubud om nog wat winkeltjes af te gaan. s´middags met Theresa nog wat dvd´s weg gegekeken aangezien ik het hele seizoen van new girl heb aangeschaft. Iemand enig idee hoeveel dvd´s ik mee mag nemen naar Nederland? S'avonds ben ik met Vicki en Tanja naar de nightmarket van Klungkung gegaan, eerst nog langs mijn oude huis geweest waar nu twee andere vrijwilligers zitten. Lisa (duits) en Anne (nederlands). Hoe grappig, Anne komt uit Ermelo en kent dus de twee nederlandse meisjes die ik in Lovina heb ontmoet, zij kwamen namelijk ook uit Ermelo. Ja, de wereld wordt steeds kleiner.
Dinsdag, vanochtend toch wel wakker geworden met de nodige spanning. Vandaag gaat het 'echte' reizen dan eindelijk beginnen. 's Ochtends alvast wat spullen bij elkaar gepakt en 's middags ben ik nog naar Seminyak gereden om daar af te spreken met een meisje die ik ken van de middelbare school. Het was een aardige rit maar toch heel leuk om haar nog even gezien en gesproken te hebben.
Op dit moment zit ik in een internetcafe in Ubud en heb ik over een kwartiertje afgesproken met Jeroen en Theresa. We gaan nog even een hapje eten en daarna zullen Jeroen en ik naar het vliegveld vertrekken. Aah ik ben toch wel een beetje zenuwachtig! Maar ik heb er ook heel veel zin in. Ik ben zo benieuwd wat deze vijf weken zullen brengen.. Ik hoop dat ik jullie ook tijdens mijn reis op de hoogte kan houden via mjn blog. Ik ga mijn best doen!
Heel veel liefs en een dikke kus,
Lies
-
22 Januari 2013 - 11:09
Stichting Muses:
Hoi Lisa,
Wat een ervaringen en gebeurtenissen allemaal!Vervelend voor je dat je zo ziek bent geweest.
Geniet van je reis de komende weken!
Gr Romy
www.hetvrijwilligersnetwerk.nl -
22 Januari 2013 - 11:30
Jet:
Dush wat een leuk verhaal weer!!! Ik merk dat ik steeds meer het gevoel krijg " ik wil daar ook heen"! Dus kom maar op met dat weeshuis ik doe met je mee:p (sorry Cecile)
Ik moest erg lachen om de uiteten met jezelf haha lijkt me heerlijk! en natuuuurlijk de ukaleli.. haha hilarique! Kan niet wachten totdat je een liedje voor ons doet.. ik denk dat ik het eerste kwartier dubbel gevouwen lig:p
Jeetje wat stom zeg van die organisatie.. waar blijft dat geld dan inderdaad! Heel vreemd! en helemaal stom dat je daar afgelopen week pas bent geweest en niet eerder.. maar je kan ook zo denken, gelukkig heb je het leuk afgesloten!
Vervelend van je buikperikelen weer maar je werd gelukkig goed opgevangen! In NL laten ze je gewoon lekker leggen hoor:p
Onwijs spannend! Je hebt al zo'n leuke tijd en veel uitdagingen achter de rug & nu ga je weer even een stapje verder. Ben echt wel trots:) Veel plezier en ga er lekker van genieten.. Ennnnn houd ons natuurlijk op de hoogte.
Lobi <3 Jet -
22 Januari 2013 - 12:33
Angela :
Lieve Lisa,
Super dat je je periode in Bali nog zo goed hebt kunnen afsluiten. Wat heb je daar mega veel beleefd, een super levenservaring moet het zijn geweest. Gelukkig kom je er in maart nog even terug om echt voor wat langere tijd (?) afscheid te nemen. Leuk dat je zo gezellig met jezelf uit eten bent geweest.................haha. Ik voel mij altijd een beetje opgelaten, zo alleen aan een tafeltje. Wij zijn inmiddels ook bezig met de voorbereidingen van een reis naar Bali/Java in augustus/september. Je zult on s vast wel tips kunnen geven waar we echt naar toe moeten. Ik ben heel benieuwd naar Bali en ook naar jouw evt. plan om daar een weeshuis op te starten. Ik denk wel dat het iets voor jou is, je zult een super mama zijn voor die kinderen daar.
En nu dan backpacken............heel veel plezier, goede reis en genietse, het zal wel weer top worden met je Belgische vrienden.
Dikke kus Angela -
22 Januari 2013 - 18:01
Eva:
Lies,
Wauw wat een verhaal weer. Gelukkig dat je een leuke week heb gehad bij de jongens in het weeshuis! Wat leuk al die cadeautjes en ik ga zo even de foto's bekijken :)
Oeeh je eigen weeshuis.. Wat een plan.
Balen dat je zo ziek was. Gelukkig gaat het weer beter.
Fijne reis en ik hoop snel weer wat te lezen!
X -
22 Januari 2013 - 19:20
Lins:
hee lieve lies♡,
Wat geweldig dat je tijdens je laatste week in dat weeshuis kon helpen .
Dit is waar je het uiteindelijk voor deed.
Het is dan ook extra leuk om te zien dat iedereen daar positief op reageert.
Beetje jammer dan weer dat ze daar ook weer in kunnen doordraven door misbruik te maken van jouw liefdadigheid en leuke extraatjes. Maar goed laten we er maar vanuit gaan dat je ze daar heel erg mee verwend hebt! Kan me wel voorstellen dat t lastig is dan zo weg te gaan bij die jongens. Maar niet te veel over nadenken jij gaat lekker reizen! Oh wat zal je veel meemaken! En wat gezellig dat je mattie Jeroen lekker met je meegaat. Kan je in ieder geval ergens terecht met je balibelly
Hoop dat dat nou wel stopt want de hele tijd buikpijn is ook niks. Nou lievie doe je voorzichtig?! Ik wacht geduldig mijn uitnodiging voor mede-oprichter van je weeshuis af. En tot die tijd lees ik je verslagen.
Heel veel plezier meis!
Dikke kus ♥ Lins -
22 Januari 2013 - 19:53
Mama:
Lieve Lies,
ik heb weer genoten van je belevenissen .Bij het stukje over zelf een weeshuis beginnen moest ik even stoppen met lezen. Nou eh..ik heb het 3 keer gelezen...ja..het staat er echt ....oké...die had ik nog niet bedacht...
natuurlijk vind ik het plan fantastisch maar....Poe..das wel andere koek...een half jaar kan ik behappen( koek...happen ..woordgrapje) maar voor altijd...ik moet het ff laten bezinken.
Maar een mooi plan is het ...
dan je zondagverhaal...jeetje, wat moet jij je ellendig hebben gevoeld, en ja, ik had graag voor je gezorgd en een kopje thee gezet.
Maar jeetje Lies, wat kom jij als een ander mens terug!!!Je was al zelfstandig maar nu...jij kunt alles aan. Jij hoeft je nooit meer af te vrage of je iets wel kunt..jij kunt alles!!!
Ik heb inmiddels je brief aan todd gelezen en eerlijk waar : die was keigoed ! Vriendelijk, netjes maar toch duidelijk waar het op staat!
het is een schande dat je niet 5 weken in het weeshuis met de jongens hebt kunnen werken , die ervaring is je ,onnodig,ontnomen en het zou een schande zijn als je je geld niet grotendeels terug zou krijgen.
Nu ben je net aangekomen in Maleisië . Ik hoop dat jullie daar een fantastische tijd gaan krijgen.Geniet , geniet en vergeet niet te genieten. Over twee maanden ben je weer thuis en zet ik een kopje thee voor je:)
dikke kus mutti
-
22 Januari 2013 - 20:25
Opa En Oma:
Lieve Lisa,
Wij vinden het geweldig wat jij allemaal meemaak. Het is fijn dat je nog even heb kunnen genieten van de jongens in het weeshuis. Zij zullen nog lang aan je denken. Dat jij in de toekomst van plan bent om een weeshuis daar op te richten lijkt ons heel mooi. Nu zit je dus in Maleisie en zul je daar ook veel mooie dingen zien. Wij wensen je een hele fijne tijd toe op de verdere reizen en kijken uit naar je verslagen.
liefs en een hele dikke kus
opa en oma -
22 Januari 2013 - 21:00
Annemarieke:
Hoi Lisa!
Het heeft een tijdje geduurd, maar nu heb ik je gevonden! Ik heb een poosje doorgebracht met je belevenissen en me daarbij opperbest vermaakt! Kleine Lisa is groot geworden! Op reis gaan is het verstandigste wat je ooit kunt doen in je leven, ben blij dat jij het gedaan hebt! Je wordt er alleen maar een fijner mens van! Wel balen als je dat weeshuis echt gaat starten, zit wel op je te azen als collega....aan de andere kant met een dochter van bijna 14 is het ook handig om leuke adresjes in het buitenland te hebben!
Ik zit alweer aan de adviesgesprekken. Weet je nog? Dank zij mijn goede, gezellige en hartstikke leuke ervaring met jou als LIO heb ik mij weer aangemeld voor een LIO-stagiaire. Het is weer gezellig! En praktisch! Maar die eerste, volgens mij houdt die altijd een apart plekje bezet! :-)
Ik hoop dat je nog heel erg gaat genieten! Bij ons ligt sneeuw, dat mis je toch wel een beetje? Je bent over 2 maanden thuis lees ik in de reactie hierboven....Kom langs! Op dinsdagmorgen...dan is Esther er ook en wie weet dan...we zijn je nog niet vergeten!
Veel liefs, Annemarieke -
22 Januari 2013 - 21:25
Hans:
Hoi Lies,
Wat een verhaal zeg! Dat jij een doorzetter bent is nu wel duidelijk.
Je bent nu een hele ervaring rijker.....en bedenk:
Wat je weggeeft verlies je niet !
Eerlijk is eerlijk...zeker na jouw verhalen zie ik jou al helemaal als IBU in een weeshuis (sorry Cecile) samen met je leuke vriendinnen. Toen ik net googelde op IBU kwam ik een tehuis tegen dat heet "IBU dan ANAK" (moeder en kind)....opgezet door 2 Nederlanders met als doel de zelfredzaamheid van alleenstaande moeders en hun kinderen te bevorderen door middel van een reïntegratie programma, het aanbieden van scholing voor de kinderen en een betaalde werkervaringplek in het restaurant voor de moeders...prachtig!
Hoorde van mama dat je al in Kuala Lumpur bent....geniet er maar lekker van...ben erg benieuwd naar al je ervaringen!
Lieve kus, Hans
-
23 Januari 2013 - 15:09
Ingrid Nieuwendijk:
Hoi Hoi
Wat beleef je toch een spannende dingen allemaal, echt knap dat je het allemaal maar doet en regelt.
Ben je echt van plan om daar te blijven ???? echt gaaf. Wel rot voor je ouders. Maar als je dit moet doen voor je gevoel, moet je het doen. Het is wel op je lijf geschreven denk ik. Nou maak er nog een paar leuke weken van, veel plezier nog. Op naar je volgende verhaal. xxx -
23 Januari 2013 - 19:10
Ineke En Rob:
hoi Lisa
Top Top Top zeg wat een belevenissen.!!!!!!!!!!!!!!!!!
Heel leuk dat je nog een leuke ervaring hebt overgehouden in de laatste paar dagen.
Wat zielig dat je die zondag je zo beroerd voelde.
Had ons toch gebeld dan hadden we direkt naar je toe gekomen en je over die berg heen geholpen.
Ja ja dat schrijf je iemand die vlak bij je in de buurt woont maar helaas is de afstand iets te ver.
Nu inmiddels in KualaLumpur en het begin van een nieuw avontuur.
Geniet daar maar volop van.
Ook bij het afscheid nemen en misschjien al eerder grootse plannen in je hoofd gekregen om als het mogelijk is je droom daar te verwezelijken.
Denk er voorlopig maar niet al te veel aan en geniet van al je nieuwe ervaringen en als je dan terug bent en nog hetzelfde gevoel hebt weet je zeker dat het een serieus idee is.
Begrijp me/ons goed het is natuurlijk heel mooi als je zo iets voor elkaar krijgt.
Maaar niet alleen het geluk van de kindjes maar ook jou geluk is misschien nog van groter belang.
Want als jij daar gelukkig bent is dat ook goed voor de kinderen.
Genoeg " wijze woorden " dus nu genieten veel plezier Ineke en Rob
-
24 Januari 2013 - 21:17
Wout En Ingrid:
Hoi Lisa,
Wat een mooi verslag heb je er weer van gemaakt, en wat heb je weer een heleboel dingen meegemaakt. Wat een mazzel heb je gehad met je scooter alleen een beetje jammer van je helm.
Tja wat moeten we daar nu van zeggen een weeshuis opzetten. Wout wil wel komen klussen, hij heeft alle tijd. Alleen het vliegen ziet hij niet zitten. Bart is ook enthousiast. Wat vervelend dat je af en toe ziek bent.
Geniet van het backpacken, veel liefs en dikke kus. Wout en Ingrid. -
25 Januari 2013 - 00:04
Papa:
hoi meissie
gelukkig heeft je tweede project nog en goede wending kunnen krijgen en blijft het heel jammer dat je niet de volle 5 weken in dat laatste weeshuis kon werken. gedane zaken nemen geen keer, maar ik vind inderdaad dat je financieel daarin tegemoetgesteld moet worden.
je kunt terugkijken op een onvergetelijke periode op bali, die je een hoop dierbare momenten en contacten heeft opgeleverd, dat niet in geld valt uit te drukken.
vervelend dat je van tijd tot tijd zo beroerd bent, je mist dan zeker mijn pakjes drinken..........
je droom om later daar een weeshuis te verwezenlijken roept bij mij dubbele gevoelens op, maar uiteindelijk moet je doen wat je hart je ingeeft, loslaten heet zoiets.
je bent inmiddels alweer begonnen aan je nieuwe avontuur: het backpacken ( heb inmiddels ook daar al de eerste foto van gezien), blij en opgelucht dat je dat toch doet met je belgische vrienden vicky en jeroen en dat vind ik helemaal niet erg...................
geniet ervan meissie en ben reuze benieuwd naar de verhalen en foto's van de landen die jullie gaan bezoeken.
liefs papa -
25 Januari 2013 - 16:49
Liz:
IK ZEG JA TEGEN HET WEESHUIS!! JAAAAAA. Ehh, natuurlijk alleen als ik mee mag he, dat snap je. Jeetje, je laatste verslag als vrijwilliger op Bali. Gekke shit. De tijd is toch wel heel erg snel gegaan, zeker als je zegt dat je over 8 weken alweer terug bent. Maar ik zal even een reflectie op je verslag schrijven, met reacties op hetgeen je geschreven hebt, met wat humor en wat liefde.
Here I go.
Over het algemeen: Leuk verslag.
Bali Belly sucks.
Er zaten een hoop woordgrapjes in waar ik om moest lachen, zoals duut en gebakken bananan, dat heb je leuk gedaan.
Jammer van de taalfouten. (Taalliticus HINDABUILDING)
Peter is ook een sucker.
Je moet money pakken.
Ik wil new girl van je lenen, je smokkelt het maar mee naar Nederland.
Ik eet sla vanavond.
En dat ik je HEEL HEEL HEEL veel plezier wens in Maleisie, Cambodja en waar je allemaal nog meer heen gaat met die vlamingen van je! Geniet ervan en een hele hele hele dikke knuffel. LIEFDE!
Ps keep it real, remember where u came from: skagerrak
Peace out, dikke bout
-
26 Januari 2013 - 11:42
Saskia:
Lieve Lisa,
Jeetje op dit moment heb je Bali alweer verlaten en ben je al aan het backpacken, terwijl wij hier in de sneeuw zitten. Daar kan jij je natuurlijk totaal geen voorstelling van maken. Nou meid, dat hoeft ook niet, geniet jij maar lekker van de zon, zee,strand, lekker eten, lieve mensten. gezelligheid, alle leuke en mooie dingen die je mee gaat maken en hopen dat die balibelly lekker op Bali is achtergebleven, zodat jij daar geen last meer van kan hebben.
Hele goede reis en heeeeeeel veel plezier !!!
Dikke XXXXXXX Saskia -
28 Januari 2013 - 12:32
Maureen Duijn:
Hoi Lisa,
Voordat ik kan reageren op dit verslag heb je het volgende verslag al geschreven. En ja alles wat ik dan wil zeggen/schrijven is dan al gedaan. Maar goed, een weeshuis opzetten op Bali. Tsja dat is andere koek. Maar met het doorzettingsvermogen wat jij de laatste maanden aan iedereen hebt laten zien, zal je dat ook lukken.
Bekijk alles maar eerst rustig en dan kan je van zelf een plan van aanpak opzetten.
Zo nu ga ik door naar het volgende verslag.
Groetjes en dikke kus van hier. -
06 Februari 2013 - 13:26
Muriël:
Ik had je beloofd vrijdag verder te gaan lezen maar ik kon het nu niet laten! Heb je net nog even snel gesproken via facebook maar moet natuurlijk altijd even reageren .. Wat een verhaal weer! Die klote Bali Belly komt mij nu al mn neus uit dus kan me er iets bij voorstellen hoe jij je dan moet voelen!
Je bent nu bezig met je reis & ik ga snel door met het volgende verhaal lezen! Dikke kusxx.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
