Diver for one day
Blijf op de hoogte en volg Lisa
02 Januari 2013 | Indonesië, Denpasar
Lieve allemaal,
Als eerst de beste wensen voor 2013! Hoop dat jullie allemaal een gezellige oud&nieuw hebben gehad en nog over 10 vingers beschikken :) Hieronder mijn belevenissen van afgelopen 1,5 week.
Zaterdagochtend(22-12) al vroeg op het scootertje richting Ubud. Het was pas kwart over 6 maar er was alweer zoveel te zien. Mensen die boodschappen doen op de lokale marktjes, kinderen in schooluniform die wachten op de bus, honden die nog vrolijk op de weg kunnen spelen en kakken. Ik heb weer volop genoten. Om 7uur zijn we met het busje naar padangbai gebracht en hebben daar de fastboat genomen. Het weer zag er goed uit en rond een uurtje of 12 zijn we aangekomen op Gili air. Gili air is een rustiger eiland dan Gili Trawangan en staat bekend om zijn goede snorkelspots. Net als op de andere Gili eilanden, zijn auto´s en scooters verboden. Heerlijk! Dat zorgt al voor een enorme rust. Naar ons hotel moesten we toch wel een stuk lopen en hebben daarom de taxi gepakt. Lees: paard en wagen. Had wel te doen met het arme paard maar ik had ook te doen met mezelf aangezien ik met mijn backpack moest lopen in de bloedhitte. Zwaar leven ik weet het! Aangekomen bij het hotel, nja niet echt een hotel. Het zijn allemaal luxe hutjes met een gezamenlijk, goddelijk zwembad. Soms kan ik nog echt niet beseffen dat ik op zulke mooie plekken, in dit soort accomodaties verblijf. Normaal gesproken zie ik dit alleen op TV. Na onze bikini aan te hebben getrokken de taxi terug gepakt naar het strand en daar meteen onze snorkel uitrusting gehuurd. Deze keer geen schip op de bodem maar veel koraal en ontelbaar veel gezellige gekleurde vissen. Ik heb zelfs een zeester gespot. s' Avonds is het hier eigenlijk nog mooier dan overdag. Alle restaurantjes met hun gezellige lampjes en de locals die je hier niet aanspreken met miss maar met 'Hey sister'.
Zondag zijn we de dag begonnen met een goed ontbijt en vertrokken we al rond een uur of 9 naar het strand. Even gesnorkeld en aan het eind van de middag weer een massage genomen. Ondanks dat het genieten is zijn ze af en toe toch wel wat hardhandig. Toen ze beland was bij mijn hoofd dacht ik echt dat ze mn schedel in tweeen wilde breken. Toen de zon bijna onder was zijn we gaan fietsen. Deze hadden we gehuurd voor vandaag, dacht ik dat je het fietsen nooit verleerd, was het toch even wennen. Dat de fietsen hier op aziatische maten is afgesteld was wel duidelijk. Tijdens het fietsen zaten mijn knieen in mijn nek het zadel had de vorm van een lineaal. Met de fiets zijn we het eiland overgereden maar dan niet langs het strand maar dwars door het eiland. Dit klinkt raar maar jullie begrijpen vast wat ik bedoel. Het is grappig om te zien de omgeving binnen 5 minuten kan veranderen van toeristische attracties naar het gewone leven. Kleine straatjes, wat huisjes hier en daar, soms een supermarkt en verder veel groen. Eenmaal aan de andere kant van het eiland, waar een paar barretjes zijn, hebben we een cocktail gedronken en zijn daarna terug gefietst naar ons hotel. Mocht je ooit geld te veel hebben en op zoek zijn naar een wit strand, zon, vriendelijke mensen, goed eten en rust. Ga dan vooral hier naartoe.
Maandagochtend ben ik al vroeg met Sophie en Zora naar Gili Trawangan vertrokken. Het meest toeristische Gili eiland. Bij onze, minder luxe, homestay hebben we de andere ontmoet. Als eerst zijn we naar een duikschool gegaan, ik wist dat Vicki en Jeroen graag wilden duiken. Ik zelf had hier nog niet over nagedacht maar toen ik zo het ´verkooppraatje´ hoorde werd ik toch wel enthousiast. Je PADI halen met kerstmis op de Gili´s is niet verkeerd dacht ik zo. Dus voordat ik het wist kregen we de eerste instructies te horen. In totaal waren we met zijn vijven, Jeroen, Vicki, Stefan, Tim (vriend van Kamilla) en mijzelf. In totaal waren er drie instructeurs en zijn we eerst gaan oefenen in het zwembad. Met duikpak en al het water in gegaan waardoor we konden wennen aan de uitrusting. Je draagt een soort van bodywarmer met daaraan twee maskers waardoor je kunt ademen (1 reserve) een soort pompje waarmee je lucht in je bodywarmer kunt toelaten of juist er uit wil hebben en je hebt een soort van 'kompas' waarop je kunt zien hoeveel lucht je nog hebt. Ohja en dat grote ding natuurlijk op je rug, ook moesten we een riem om met allemaal gewichten eraan, dit was in totaal 4 kilo. In het zwembad hebben we de eerste oefeningen gedaan, de instructeur deed het voor en daarna moesten we het omstebeurt nadoen. Oefeningen zoals het water uit je masker blazen, doen alsof je je masker kwijt bent en hem dan weten te pakken en het kunnen schoonmaken van je bril. Dit ging eigenlijk allemaal wel heel erg goed en voordat ik het wist zat ik op de boot opweg naar onze eerste duik. Hoe snel kan het gaan. Op de boot werd ik toch wel wat zenuwachtig, waar was ik nou weer aan begonnen. Daarnaast was het weer ook niet bepaald fijn, veel regen en op de achtergrond hoorde je de donder. Eenmaal op de duikplek werden we in onze uitrustig gehezen. Om uit de boot te komen moesten we het volgende doen. Je moest op de rand van de boot gaan zitten en met een koprol jezelf naar achter laten vallen in het water. Ik weet niet waarom maar ik was echt panisch voor dit moment. De instucteur zag dit en kwam direct naast me zitten om mij gerust te stellen. Ze zou tot drie tellen en dan zouden we ons laten vallen. Nou daar ging die one, two, three.. O mijn god, dit was het leukste van de hele dag. Het was echt een leuke plons in het water en aangezien onze bodywarmers gevuld waren met lucht kon je ook niet onder water komen. Eenmaal in het water voelde het alsof ik de grootste angst had overwonnen en was ik klaar om naar beneden te gaan. Ook hadden we geoefend hoe je met elkaar moet communiceren onderwater dus ik zag geen probleem. Vanaf de boot was er een touw naar beneden gegooid, zo'n 12 meter diep. Beneden was een instructeur, in het midden was er één en boven was er één. Het was de bedoeling dat we omstebeurt langzaam naar beneden zouden gaan. Ik langzaam de lucht uit mijn bodywarmer laten lopen en zo naar beneden gegaan. Ik merkte al snel dat mijn oren pijn deden dus meteen de oefening gedaan die mij was aangeleerd om mijn oren open te poppen. Dit werkte niet dus ik weer een stukje omhoog en vervolgens weer omlaag. Wat ik ook deed, hoe dieper ik naar beneden ging hoe meer druk er op mijn oren kwam. Alsof mijn trommelvlies ieder moment uit elkaar kon springen. En toen, helaas, heb ik mijn duim moeten opsteken wat betekend dat ik naar boven wilde. Kak kak kak wat baalde ik. En tot overmaat van ramp werd ik ook nog is kotsmisselijk. Dus daar zat ik dan, op die boot, hangend over de rand met me hoofd in de regen als een klein hoopje ellende. Toen de rest na 30 minuten terug kwam kon ik de teleurstelling dan ook niet meer voor me houden en heb ik even goed gehuild. Ik kon het zo niet uitstaan, nog steeds niet nu ik dit typ, overwin ik eindelijk 'de' angst, werken me oren niet mee! Dus ja dit was het duikavontuur. Vicki, Jeroen en Stefan zijn wel doorgegaan dus die zijn de komende dagen druk met zwembadoefeningen, video's kijken, theorie en nog meer duiken. Gelukkig was het 's avonds tijd voor iets leukst, namelijk ons kerstdiner. We zaten bij een mooi restaurant aan zee en ik heb in mijn tijd hier nog nooit zoveel geld besteed aan eten. Maar ach, je bent maar één keer met kerstavond op de Gili's. Ook was het eten super lekker dus ik had niks te klagen. Tijdens het eten hebben we ook de cadeau's gedaan. Heb ik ooit laten vallen bij Stefan dat ik het leuk vind om duits te praten en dat ik een bepaald soort muesli reep hier lekker vind, ben ik nu een duits boek en drie mueslidozen rijker, hartstikke leuk! Na het etentje zijn we nog uit geweest en ben ik rond een uurtje of 3 heerlijk mijn bed ingedoken.
Dinsdag, eerste kerstdag, eens goed uitgeslapen. Ik moet zeggen in miste het uitgebreide kerstontbijt van thuis toch wel. Ookal was de man van de homestay zo lief om een pannenkoek voor ons te bakken. Had ik van te voren gedacht het misschien moeilijk te hebben met kerst, valt dit eigenlijk heel erg mee. De reden: ik heb hier geen kerstgevoel. Er worden dan misschien wel kerstliedjes gedraaid en mensen lopen met een kerstmuts, het doet me allemaal niet zoveel! Voor mij is het gewoon een dinsdag die ik heerlijk heb doorgebracht op het strand. 's Avonds hebben we op de nightmarket lekker gegeten om vervolgens de dag af te sluiten met een drankje op het strand. Ja naast een ervaring rijker, ben ik straks ook vele kilo's rijker. Maar dat 'probleem' lossen we in Nederland wel weer op. Woensdag, tweede kerstdag, minder goed geslapen. Om financiele redenen delen we namelijk een bed met zijn drieen en dat is niet altijd even comfortabel. Het weer was helaas niet zo best, hebben op het strand gezeten en daarna ben ik met Zora naar een spa geweest. Hier hebben we een Dr. Fish behandeling gedaan, aangezien ik hier in Nederland niet de portemonnee voor heb wilde ik het hier graag proberen. Het is een grappig gevoel en je voeten voelen inderdaad veel zachter na afloop. Eind van middag hebben we de zonsondergang bekeken vanaf het surfersstrandje. Wauw, ik heb nog nooit zoveel soorten kleuren blauw/grijs gezien. Super mooi, de foto's zullen het bevestigen. In de avond nog een vrolijk dansje gewaagd in de regen met mensen die we niet kenden en daarna terug gekeerd naar de homestay. Donderdagochtend ben ik met Zora terug gegaan naar Ubud. Zora is trouwens een andere vrijwilliger, uit Zwitserland, en verblijft in Ubud. Had nog niet zo heel veel tijd met haar doorgebracht maar ze is echt heel leuk. In de namiddag zijn we naar de Ubud market gegaan. Ik weet niet waarom maar ik had echt een gat in mijn hand, of beter gezegd geen handen. Ik heb ook een Ukaleli gekocht, de mini gitaar met tropische klank waar ik het in een van mijn eerdere verslagen al over had. Theresa zal mijn ukaleli teacher worden. Vrijdag ben ik begonnen met mijn eerste Ukaleli les, het is nog best lastig. Ik weet nu vier noten en de komende dagen zal ik deze moeten oefenen, voordat ik uberhaupt een nummer kan spelen. Verder ben ik naar Ubud gereden om daar mijn vliegtickets te boeken. 28 Februari vliegen Jeroen en Vicki terug naar Belgie en zal ik terug vliegen naar Bali. Daar staat een jarige Theresa op mij te wachten en zal ik tot 20 maart bij haar blijven. Nog even drie weken genieten van al het moois hier op Bali. Woensdag 20 maart vlieg ik eerst naar Singapore en zal daar het vliegtuig naar Amsterdam pakken. Maargoed dat is gelukkig nog ver weg! Vind jullie heel lief maar ik geniet hier nu volop.
Zaterdagochtend, vandaag zou ik eindelijk mijn vriendinnetje Rani zien. Rani ken ik al sinds de middelbare school en zij is deze week met haar familie op vakantie in Bali. Vroeg vertrokken naar Nusa Dua, de rit duurde een kleine twee uur. Zo leuk om Rani weer te zien en ik was toch ook wel heel benieuwd naar de spullen van thuis. Heel veel lieve kerstkaarten ontvangen en ook nog wat cadeautjes, super lief. Het resort waar Rani verbleef had ik natuurlijk al even gegoogled en dit zag er heel goed uit. We hebben de hele dag dan ook lekker bij het zwembad gezeten en hebben de middag geeindigd bij de poolbar waar de familie Blad goed gebruik maakt van het happy hour. 's Avonds zijn we uit eten geweest bij een indiaans restaurant en zijn daarna vroeg ons bed in gedoken. Zondagochtend bleef één van Rani haar zussen in bed liggen waardoor ik toch mee kon ontbijten. Nou dit ontbijt had ik niet willen missen, het was een feestje van oa. croissantjes, muffins en vers fruit. Rond 11 uur ben ik weer terug gereden naar Ubud. Ouders van Rani natuurlijk bedankt, want ik hoefde deze dagen werkelijk niks te betalen. In Ubud heb ik voornamelijk op bed gelegen omdat ik de afgelopen dagen erg veel last heb van mijn keel. Slikken, eten, gapen het doet allemaal pijn. Theresa had het zelfde probleem dus zijn we op zoek gegaan naar de anti-biotica die zij al gebruikt. Anti-biotica kun je hier gewoon kopen in de apotheek, je hebt hier geen verwijzing voor nodig. Gelukkig was de antibiotice al snel gevonden en hoop ik dat ze snel zullen werken. In Ubud ook nog samen met Jeroen een ticket geboekt van Maleisie naar Cambodja. Deze vlucht vindt de 28ste van januari plaats. Vicki zal ons helaas tijdens het midden van de reis verlaten omdat haar ouders naar Bali komen en het is wel zo leuk als ze er dan is!
Maandag zijn we in de namiddag naar het weeshuis gegaan om de kinderen alvast een gelukkig nieuw jaar te wensen. Ook had ik foto´s laten afdrukken van de dag op het strand en deze wilde ik graag aan ze geven. Na het weeshuis zijn we naar klungkung gereden naar het huis van Ayumas en Eva. Ondertussen nog boodschappen gedaan, loop ik in de supermarkt kom ik Vitri tegen. Een meisje uit het weeshuis, ze was samen met haar moeder en haar twee jongere broertjes en zusjes. Grappig om te zien dan en fijn dat ze deze avond thuis doorbrengt. Bij Eva en Ayuman aangekomen zat de sfeer er al goed in. Er werd volop gebruik gemaakt van de karaoke set en ook werden we voorzien van lekkere hapjes en drankjes. Ik heb zelfs nog even een massage mee kunnen pikken, de familie had deze vrouw ingehuurd voor de hele avond en ik moet zeggen deze massage was het best tot nu toe. Rond een uur of 11 zijn we verplaatst naar het dakterras waar al twee grote muziekboxen klaar stonden. Hier hebben we heel wat gegangnamstyled en hadden we mooi uitzicht over Klungkung incl. vuurwerk natuurlijk. Weer een hele nieuwe ervaring, oud en nieuw vieren met het zweet op je voorhoofd. Rond een uurtje of twee ben ik met Theresa terug gereden naar Gianyar en was het al doodstil op de straten. Dinsdag en woensdag(vandaag) waren twee rustige dagen. Veel geoefend op mijn Ukaleli en nog wat films gekeken. Aangezien je hier de nieuwste (gebrande) films gewoon in de supermarkt koopt voor nog geen 80 eurocent. Op dit moment ben ik weer in Denpasar en zal ik morgen weer naar het weeshuis gaan. Ik ben erg benieuwd, heb inmiddels mijn organisatie in Nederland wel op de hoogte gebracht van de situatie hier. Ook is het best saai om nu de enige vrijwilliger te zijn.. maar gelukkig komt Cindy morgen terug naar Bali. Zij blijft gezellig tot woensdag dus daar ben ik erg blij mee.
Aankomende maandag zit ik alweer op de helft van mijn avontuur hier.. Ongelooflijk hoe snel de tijd opeens gaat! Jullie horen snel weer van me.
Dikke kus Lies
Als eerst de beste wensen voor 2013! Hoop dat jullie allemaal een gezellige oud&nieuw hebben gehad en nog over 10 vingers beschikken :) Hieronder mijn belevenissen van afgelopen 1,5 week.
Zaterdagochtend(22-12) al vroeg op het scootertje richting Ubud. Het was pas kwart over 6 maar er was alweer zoveel te zien. Mensen die boodschappen doen op de lokale marktjes, kinderen in schooluniform die wachten op de bus, honden die nog vrolijk op de weg kunnen spelen en kakken. Ik heb weer volop genoten. Om 7uur zijn we met het busje naar padangbai gebracht en hebben daar de fastboat genomen. Het weer zag er goed uit en rond een uurtje of 12 zijn we aangekomen op Gili air. Gili air is een rustiger eiland dan Gili Trawangan en staat bekend om zijn goede snorkelspots. Net als op de andere Gili eilanden, zijn auto´s en scooters verboden. Heerlijk! Dat zorgt al voor een enorme rust. Naar ons hotel moesten we toch wel een stuk lopen en hebben daarom de taxi gepakt. Lees: paard en wagen. Had wel te doen met het arme paard maar ik had ook te doen met mezelf aangezien ik met mijn backpack moest lopen in de bloedhitte. Zwaar leven ik weet het! Aangekomen bij het hotel, nja niet echt een hotel. Het zijn allemaal luxe hutjes met een gezamenlijk, goddelijk zwembad. Soms kan ik nog echt niet beseffen dat ik op zulke mooie plekken, in dit soort accomodaties verblijf. Normaal gesproken zie ik dit alleen op TV. Na onze bikini aan te hebben getrokken de taxi terug gepakt naar het strand en daar meteen onze snorkel uitrusting gehuurd. Deze keer geen schip op de bodem maar veel koraal en ontelbaar veel gezellige gekleurde vissen. Ik heb zelfs een zeester gespot. s' Avonds is het hier eigenlijk nog mooier dan overdag. Alle restaurantjes met hun gezellige lampjes en de locals die je hier niet aanspreken met miss maar met 'Hey sister'.
Zondag zijn we de dag begonnen met een goed ontbijt en vertrokken we al rond een uur of 9 naar het strand. Even gesnorkeld en aan het eind van de middag weer een massage genomen. Ondanks dat het genieten is zijn ze af en toe toch wel wat hardhandig. Toen ze beland was bij mijn hoofd dacht ik echt dat ze mn schedel in tweeen wilde breken. Toen de zon bijna onder was zijn we gaan fietsen. Deze hadden we gehuurd voor vandaag, dacht ik dat je het fietsen nooit verleerd, was het toch even wennen. Dat de fietsen hier op aziatische maten is afgesteld was wel duidelijk. Tijdens het fietsen zaten mijn knieen in mijn nek het zadel had de vorm van een lineaal. Met de fiets zijn we het eiland overgereden maar dan niet langs het strand maar dwars door het eiland. Dit klinkt raar maar jullie begrijpen vast wat ik bedoel. Het is grappig om te zien de omgeving binnen 5 minuten kan veranderen van toeristische attracties naar het gewone leven. Kleine straatjes, wat huisjes hier en daar, soms een supermarkt en verder veel groen. Eenmaal aan de andere kant van het eiland, waar een paar barretjes zijn, hebben we een cocktail gedronken en zijn daarna terug gefietst naar ons hotel. Mocht je ooit geld te veel hebben en op zoek zijn naar een wit strand, zon, vriendelijke mensen, goed eten en rust. Ga dan vooral hier naartoe.
Maandagochtend ben ik al vroeg met Sophie en Zora naar Gili Trawangan vertrokken. Het meest toeristische Gili eiland. Bij onze, minder luxe, homestay hebben we de andere ontmoet. Als eerst zijn we naar een duikschool gegaan, ik wist dat Vicki en Jeroen graag wilden duiken. Ik zelf had hier nog niet over nagedacht maar toen ik zo het ´verkooppraatje´ hoorde werd ik toch wel enthousiast. Je PADI halen met kerstmis op de Gili´s is niet verkeerd dacht ik zo. Dus voordat ik het wist kregen we de eerste instructies te horen. In totaal waren we met zijn vijven, Jeroen, Vicki, Stefan, Tim (vriend van Kamilla) en mijzelf. In totaal waren er drie instructeurs en zijn we eerst gaan oefenen in het zwembad. Met duikpak en al het water in gegaan waardoor we konden wennen aan de uitrusting. Je draagt een soort van bodywarmer met daaraan twee maskers waardoor je kunt ademen (1 reserve) een soort pompje waarmee je lucht in je bodywarmer kunt toelaten of juist er uit wil hebben en je hebt een soort van 'kompas' waarop je kunt zien hoeveel lucht je nog hebt. Ohja en dat grote ding natuurlijk op je rug, ook moesten we een riem om met allemaal gewichten eraan, dit was in totaal 4 kilo. In het zwembad hebben we de eerste oefeningen gedaan, de instructeur deed het voor en daarna moesten we het omstebeurt nadoen. Oefeningen zoals het water uit je masker blazen, doen alsof je je masker kwijt bent en hem dan weten te pakken en het kunnen schoonmaken van je bril. Dit ging eigenlijk allemaal wel heel erg goed en voordat ik het wist zat ik op de boot opweg naar onze eerste duik. Hoe snel kan het gaan. Op de boot werd ik toch wel wat zenuwachtig, waar was ik nou weer aan begonnen. Daarnaast was het weer ook niet bepaald fijn, veel regen en op de achtergrond hoorde je de donder. Eenmaal op de duikplek werden we in onze uitrustig gehezen. Om uit de boot te komen moesten we het volgende doen. Je moest op de rand van de boot gaan zitten en met een koprol jezelf naar achter laten vallen in het water. Ik weet niet waarom maar ik was echt panisch voor dit moment. De instucteur zag dit en kwam direct naast me zitten om mij gerust te stellen. Ze zou tot drie tellen en dan zouden we ons laten vallen. Nou daar ging die one, two, three.. O mijn god, dit was het leukste van de hele dag. Het was echt een leuke plons in het water en aangezien onze bodywarmers gevuld waren met lucht kon je ook niet onder water komen. Eenmaal in het water voelde het alsof ik de grootste angst had overwonnen en was ik klaar om naar beneden te gaan. Ook hadden we geoefend hoe je met elkaar moet communiceren onderwater dus ik zag geen probleem. Vanaf de boot was er een touw naar beneden gegooid, zo'n 12 meter diep. Beneden was een instructeur, in het midden was er één en boven was er één. Het was de bedoeling dat we omstebeurt langzaam naar beneden zouden gaan. Ik langzaam de lucht uit mijn bodywarmer laten lopen en zo naar beneden gegaan. Ik merkte al snel dat mijn oren pijn deden dus meteen de oefening gedaan die mij was aangeleerd om mijn oren open te poppen. Dit werkte niet dus ik weer een stukje omhoog en vervolgens weer omlaag. Wat ik ook deed, hoe dieper ik naar beneden ging hoe meer druk er op mijn oren kwam. Alsof mijn trommelvlies ieder moment uit elkaar kon springen. En toen, helaas, heb ik mijn duim moeten opsteken wat betekend dat ik naar boven wilde. Kak kak kak wat baalde ik. En tot overmaat van ramp werd ik ook nog is kotsmisselijk. Dus daar zat ik dan, op die boot, hangend over de rand met me hoofd in de regen als een klein hoopje ellende. Toen de rest na 30 minuten terug kwam kon ik de teleurstelling dan ook niet meer voor me houden en heb ik even goed gehuild. Ik kon het zo niet uitstaan, nog steeds niet nu ik dit typ, overwin ik eindelijk 'de' angst, werken me oren niet mee! Dus ja dit was het duikavontuur. Vicki, Jeroen en Stefan zijn wel doorgegaan dus die zijn de komende dagen druk met zwembadoefeningen, video's kijken, theorie en nog meer duiken. Gelukkig was het 's avonds tijd voor iets leukst, namelijk ons kerstdiner. We zaten bij een mooi restaurant aan zee en ik heb in mijn tijd hier nog nooit zoveel geld besteed aan eten. Maar ach, je bent maar één keer met kerstavond op de Gili's. Ook was het eten super lekker dus ik had niks te klagen. Tijdens het eten hebben we ook de cadeau's gedaan. Heb ik ooit laten vallen bij Stefan dat ik het leuk vind om duits te praten en dat ik een bepaald soort muesli reep hier lekker vind, ben ik nu een duits boek en drie mueslidozen rijker, hartstikke leuk! Na het etentje zijn we nog uit geweest en ben ik rond een uurtje of 3 heerlijk mijn bed ingedoken.
Dinsdag, eerste kerstdag, eens goed uitgeslapen. Ik moet zeggen in miste het uitgebreide kerstontbijt van thuis toch wel. Ookal was de man van de homestay zo lief om een pannenkoek voor ons te bakken. Had ik van te voren gedacht het misschien moeilijk te hebben met kerst, valt dit eigenlijk heel erg mee. De reden: ik heb hier geen kerstgevoel. Er worden dan misschien wel kerstliedjes gedraaid en mensen lopen met een kerstmuts, het doet me allemaal niet zoveel! Voor mij is het gewoon een dinsdag die ik heerlijk heb doorgebracht op het strand. 's Avonds hebben we op de nightmarket lekker gegeten om vervolgens de dag af te sluiten met een drankje op het strand. Ja naast een ervaring rijker, ben ik straks ook vele kilo's rijker. Maar dat 'probleem' lossen we in Nederland wel weer op. Woensdag, tweede kerstdag, minder goed geslapen. Om financiele redenen delen we namelijk een bed met zijn drieen en dat is niet altijd even comfortabel. Het weer was helaas niet zo best, hebben op het strand gezeten en daarna ben ik met Zora naar een spa geweest. Hier hebben we een Dr. Fish behandeling gedaan, aangezien ik hier in Nederland niet de portemonnee voor heb wilde ik het hier graag proberen. Het is een grappig gevoel en je voeten voelen inderdaad veel zachter na afloop. Eind van middag hebben we de zonsondergang bekeken vanaf het surfersstrandje. Wauw, ik heb nog nooit zoveel soorten kleuren blauw/grijs gezien. Super mooi, de foto's zullen het bevestigen. In de avond nog een vrolijk dansje gewaagd in de regen met mensen die we niet kenden en daarna terug gekeerd naar de homestay. Donderdagochtend ben ik met Zora terug gegaan naar Ubud. Zora is trouwens een andere vrijwilliger, uit Zwitserland, en verblijft in Ubud. Had nog niet zo heel veel tijd met haar doorgebracht maar ze is echt heel leuk. In de namiddag zijn we naar de Ubud market gegaan. Ik weet niet waarom maar ik had echt een gat in mijn hand, of beter gezegd geen handen. Ik heb ook een Ukaleli gekocht, de mini gitaar met tropische klank waar ik het in een van mijn eerdere verslagen al over had. Theresa zal mijn ukaleli teacher worden. Vrijdag ben ik begonnen met mijn eerste Ukaleli les, het is nog best lastig. Ik weet nu vier noten en de komende dagen zal ik deze moeten oefenen, voordat ik uberhaupt een nummer kan spelen. Verder ben ik naar Ubud gereden om daar mijn vliegtickets te boeken. 28 Februari vliegen Jeroen en Vicki terug naar Belgie en zal ik terug vliegen naar Bali. Daar staat een jarige Theresa op mij te wachten en zal ik tot 20 maart bij haar blijven. Nog even drie weken genieten van al het moois hier op Bali. Woensdag 20 maart vlieg ik eerst naar Singapore en zal daar het vliegtuig naar Amsterdam pakken. Maargoed dat is gelukkig nog ver weg! Vind jullie heel lief maar ik geniet hier nu volop.
Zaterdagochtend, vandaag zou ik eindelijk mijn vriendinnetje Rani zien. Rani ken ik al sinds de middelbare school en zij is deze week met haar familie op vakantie in Bali. Vroeg vertrokken naar Nusa Dua, de rit duurde een kleine twee uur. Zo leuk om Rani weer te zien en ik was toch ook wel heel benieuwd naar de spullen van thuis. Heel veel lieve kerstkaarten ontvangen en ook nog wat cadeautjes, super lief. Het resort waar Rani verbleef had ik natuurlijk al even gegoogled en dit zag er heel goed uit. We hebben de hele dag dan ook lekker bij het zwembad gezeten en hebben de middag geeindigd bij de poolbar waar de familie Blad goed gebruik maakt van het happy hour. 's Avonds zijn we uit eten geweest bij een indiaans restaurant en zijn daarna vroeg ons bed in gedoken. Zondagochtend bleef één van Rani haar zussen in bed liggen waardoor ik toch mee kon ontbijten. Nou dit ontbijt had ik niet willen missen, het was een feestje van oa. croissantjes, muffins en vers fruit. Rond 11 uur ben ik weer terug gereden naar Ubud. Ouders van Rani natuurlijk bedankt, want ik hoefde deze dagen werkelijk niks te betalen. In Ubud heb ik voornamelijk op bed gelegen omdat ik de afgelopen dagen erg veel last heb van mijn keel. Slikken, eten, gapen het doet allemaal pijn. Theresa had het zelfde probleem dus zijn we op zoek gegaan naar de anti-biotica die zij al gebruikt. Anti-biotica kun je hier gewoon kopen in de apotheek, je hebt hier geen verwijzing voor nodig. Gelukkig was de antibiotice al snel gevonden en hoop ik dat ze snel zullen werken. In Ubud ook nog samen met Jeroen een ticket geboekt van Maleisie naar Cambodja. Deze vlucht vindt de 28ste van januari plaats. Vicki zal ons helaas tijdens het midden van de reis verlaten omdat haar ouders naar Bali komen en het is wel zo leuk als ze er dan is!
Maandag zijn we in de namiddag naar het weeshuis gegaan om de kinderen alvast een gelukkig nieuw jaar te wensen. Ook had ik foto´s laten afdrukken van de dag op het strand en deze wilde ik graag aan ze geven. Na het weeshuis zijn we naar klungkung gereden naar het huis van Ayumas en Eva. Ondertussen nog boodschappen gedaan, loop ik in de supermarkt kom ik Vitri tegen. Een meisje uit het weeshuis, ze was samen met haar moeder en haar twee jongere broertjes en zusjes. Grappig om te zien dan en fijn dat ze deze avond thuis doorbrengt. Bij Eva en Ayuman aangekomen zat de sfeer er al goed in. Er werd volop gebruik gemaakt van de karaoke set en ook werden we voorzien van lekkere hapjes en drankjes. Ik heb zelfs nog even een massage mee kunnen pikken, de familie had deze vrouw ingehuurd voor de hele avond en ik moet zeggen deze massage was het best tot nu toe. Rond een uur of 11 zijn we verplaatst naar het dakterras waar al twee grote muziekboxen klaar stonden. Hier hebben we heel wat gegangnamstyled en hadden we mooi uitzicht over Klungkung incl. vuurwerk natuurlijk. Weer een hele nieuwe ervaring, oud en nieuw vieren met het zweet op je voorhoofd. Rond een uurtje of twee ben ik met Theresa terug gereden naar Gianyar en was het al doodstil op de straten. Dinsdag en woensdag(vandaag) waren twee rustige dagen. Veel geoefend op mijn Ukaleli en nog wat films gekeken. Aangezien je hier de nieuwste (gebrande) films gewoon in de supermarkt koopt voor nog geen 80 eurocent. Op dit moment ben ik weer in Denpasar en zal ik morgen weer naar het weeshuis gaan. Ik ben erg benieuwd, heb inmiddels mijn organisatie in Nederland wel op de hoogte gebracht van de situatie hier. Ook is het best saai om nu de enige vrijwilliger te zijn.. maar gelukkig komt Cindy morgen terug naar Bali. Zij blijft gezellig tot woensdag dus daar ben ik erg blij mee.
Aankomende maandag zit ik alweer op de helft van mijn avontuur hier.. Ongelooflijk hoe snel de tijd opeens gaat! Jullie horen snel weer van me.
Dikke kus Lies
-
02 Januari 2013 - 14:36
Mamma:
hé lies,
Gezellig om vanmorgen weer even geskypt te hebben en nu je blog te lezen. Je ziet er goed uit!!!
Vooral je haar zat erg leuk met die band in. Je schrijft dat de kilo's er wel aan zullen vliegen maar ik zie alleen dat je er heel goed uit ziet. Geen extra kilo's in elk geval.
Super jammer van die Versteegh-oren waar je mee bent opgezadeld. maar ik vind het al super knap en stoer dat je het geprobeerd hebt. Het heeft in elk geval niet aan je lef gelegen dat het mislukt is.
Fijn om te lezen dat je mijn kerstontbijt gemist hebt. Zal er komende kerst één voor je maken . Dat je ons niet mistte is alleen een goed teken; ik voel mij goed als ik weet dat jij je goed voelt!!
Goed dat je de organisatie hebt ingelicht , we hebben het er al over gehad maar blijf alert!
Hoe gaat het met je keel? Je hebt het daar vanmorgen niet over gehad en ik heb ook niets gehoord dus neem aan dat dat beter gaat.
Heerlijk voor je dat je ook een bijzonder oud en nieuw hebt kunnen vieren. Zo'n massage lijkt mij echt fantastisch!En dan het dansen met zo'n uitzicht...het klinkt allemaal als een sprookje!
Ik kijk uit naar de foto's maar die zullen zo wel komen .
Tot snel op app of skype!
Dikke kus mam -
02 Januari 2013 - 15:41
Robin:
Hoi Lisa,
Wat een super leuk verhaal heb je weer. Stoer hoor van dat duiken. Wat dat betreft heb je meer lef dan je oom en je vader. Wij duiken alleen ons bed in. Pien vond het hartstikke leuk om jou weer ff te zien. Met kerst was het weer ouderwets druk en gezellig. Nicole had je vader en het was niet zo moeilijk om voor hem een leuk gedicht te maken. Nou meissie, geniet nog lekker van die paar maanden dat je daar zit, want voor je het weet staan we in mei met de Duten op de Coolsingel!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! -
02 Januari 2013 - 19:07
Ineke En Rob:
Hallo Lisa,
Op de allereerste plaats namens ons twee wensen we jou een heel goed plezierig enerverend 2013 toe.
Maar zo te lezen ben je van al die goede ingredienten al aan het genieten.
Als we dit zo lezen dan geniet je met volle teugen.
We hopen dat je de tweede helft net zo veel plezier zult hebben als tot nu toe waar je ons deelgenoot
van laat zijn.
Het lekkere eten de aardige mensen de massages de uitstapjes aan het strand het duiken enz enz.
Alleen jammer dat de oren niet mee wilden werken.
De keelpijn die je hebt kan ook een gevolg zijn van de oorpijn die je bij het duiken hebt opgelopen.
Dit zal denken we / hopen we weer binnen een paar dagen over zijn.
Eerlijk gezegd heb je ons wel een beetje jaloers gemaakt in je verslagen over zoveel leuke dingen
die je allemaal doet. Wel is ons opgevallen dat al de mensen die je tot nu toe ontmoet hebt zo
aardig en vriendelijk zijn. Dat is opzich bijzonder dat het met iedereen zo goed klikt maar dat zegt denken we meer over jou dan over hen. Ga vooral door met het oefenen op je ukaleli en we spreken nu alvast af dat de volgende verjaardag in Hoofddorp een concert ( nou ja 1 liedje } voor ons gespeeld wordt. Veel plezier groetjes Ineke en Rob -
02 Januari 2013 - 19:42
Lins:
Hee lieve Lies,
Allereerst..... Happy new year!!!! En al het mooist voor het komende jaar. Wat ontzettend stoer van je dat je dat duiken hebt geprobeerd! Ik snap je helemaal als je zegt dat je drie kleuren schijt bij dat koppeltje-duikelen-in-het-water-moment. Dat zou ik ook hebben hoor. Wel ontzettend kut dat je je finding-nemo-avontuur moest stop zetten door die oren. Maar goed misschien moet je t over n paar weken weer proberen. Lijkt me wel balen dat iedereeen nu een beetje terug gaat. Heb je daar geen moeite mee? Maar er zullen vast wel weer nieuwe leuke mensen komen! Lieverd ik spreek je snel! En ook al was t etentje met de meiden heel gezellig... we missen je wel hoor!
Moppie have fun nog ff want nu je over de helft heen bent gaat de tijd nog sneller. Dikke kus lins -
02 Januari 2013 - 20:49
Angela:
Ha die lieve Lisa,
Jeetje wat heb jij een lef gekregen, nu zelfs een eerste duik gedaan, jammer van je oren, maar misschien zat die keelontsteking al in de weg. Later nog maar eens proberen, je hebt er iig geen angst voor, snorkelen is overigens ook heel leuk en mooi en spaart je oren!
Fijn dat je zulke gezellige feestdagen hebt gehad met je vrienden, hoop dat je laatste weken in het weeshuis toch nog leuk worden en je geen extra gedoe krijgt en dam op naar Maleisie, Cambodja etc. Een supertijd voor je, heel veel plezier! Knuffels uit Reeuwijk
-
02 Januari 2013 - 21:21
Eva:
Lies!
Wat een avonturen weer. Wauw dat überhaupt het duiken ging proberen, super knap! Ik zou echt bang zijn. Wat maak je verder veel mee.
Dat de tijd zo snel gaat is een goed teken!
Enjoy! X -
02 Januari 2013 - 21:51
Myrthe:
Wauw zus, wat jij daar allemaal mee maakt is echt vet! Als ik alles zo lees ben ik toch best wel jaloers, maar natuurlijk gun ik het je ook. Goed om te lezen dat je feestdagen zo geslaagd waren. En in de duycker heb je met nye ook niet echt veel gemist. Oja met gtst moest ik laatst huilen want Jef kwam bij maar zei dat ie zn benen niet meer voelden, echt vet zielig. Er zijn elke zaterdag nog steeds een paar klanten die naar je vragen :) nou zus, we skypen! Oja ik sliep nog toen je vanochtend belde ..... Enjoy zus! X -
02 Januari 2013 - 22:20
Saskia:
Hoi lieve Lisa,
Allereerst de beste wensen voor het nieuwe jaar, we wensen je alle goeds toe!
Wat ben jij toch een stoere :) Nu weer een duikcursus !!!! Dat van die oren begrijp ik (helaas) helemaal.......... Maak je maar niet al te druk over " de angst overwinnen " Ik vind je al meer dan stoer genoeg !
Fijn om te lezen dat je het zo naar je zin hebt en dat je de feestdagen op zo'n super plek hebt doorgebracht. Je moeder heeft me de foto's doorgemaild ( ik ben niet zo hip dat ik facebook heb ) en die zagen er geweldig uit. Wat zie je er prachtig uit , vooral die bij de kerstboom en die met dat zwarte jurkje :)
Succes de komende 2 weken in het weeshuis, ik hoop dat het daar nu beter geregeld is voor je.
Maar met het fantastische vooruitzicht van je verdere plannen, komt dat ok wel weer goed.
Hele dikke XXX
Saskia
-
03 Januari 2013 - 01:47
Papa:
hoi meissie,
je weet me telkens weer te verbazen met nieuwe avonturen die je aangaat. nu weer van dat duiken. stoer hoor. inderdaad robin en ik doen je dat niet na, we hebben niet eens een zwemdiploma en mogen daarom alleen maar duiken in het ondiepe.......
als ik de foto's zo zie dan heb je inderdaad een kerst en oud en nieuw meegemaakt die je niet licht zult vergeten. de foto's onderstrepen dat alleen maar
wel fijn om te lezen dat je mijn kerstontbijt hebt gemist
ook heb je hele leuke dagen met rani doorgebracht zo aan de foto's te zien waren jullie van alle luxe voorzien
dan nu nog tweeenhalve week het weeshuis en denk maar zo lies dat je er voor de kinderen bent en daar iets voor kunt betekenen.
en daarna begin je aan een nieuwe uitdaging; backpacken door een aantal landen. ben reuze benieuwd naar die verhalen en foto's.
trouwens de mannen ( oom rob, wout, robin en ik) gaan dit jaar het familie-weekend organiseren.
we gaan in ieder geval niet duiken...........
nou meissie, dit was het voorlopig
tot horens
liefs papa -
03 Januari 2013 - 12:01
Liz:
Hey sister! Nou, ik heb het even nageteld en heb nog 10 vingers! Super handig. Niet dat ik een rund ben die met vuurwerk stunt, maar met mijn capriolen weet je het nooit. Goddikke Lies, kerst op een strand, oud en nieuw op een dakterras: ik kan me ergere dingen voorstellen! Zoals je zelf al zegt, bizar dat je al die dingen doet en ziet die je normaal op tv ziet of op een gegooglede-facebook-omslagfoto. You're living the dream girl!
Balen van het duiken, maar beter voor je oren, want die zijn net zoals vingers ook best handig. Dan kunnen we nog eens een duetje doen, jij op de Ukaleli (aaah super cool als je dat straks kan), ik op de vocals/gangstarap, ik voorspel ons goude bergen.
Heel erg cool van Stefan dat ie die dingen heeft onthouden, ik heb een duits taalkwartet dus we kunnen straks met onze act ook de duitse hitlijsten bestormen. Guten Tag liebe leute, hier sind der Lisa 'ukalelimaster' Dutrieuz und der Lizanne 'deutsches gangsterrapper' Eveleens, gib dem ein herzlich Applause hijaaaaaa. Oke ik sla door. Dr fish! Ik heb het ook gedaan toen en vond het helemaal 3x niks. Het was goedkoop en leuk om uitgeprobeerd te heben maar dater hier in NL verwende vrouwen een fortuin aan uitgeven, ich kann es nicht verstanden. Also. Heel chill dat Cindy nog een paar dagen komt. Gaat ze ook mee naar t weeshuis? Veel plezier samen en succes weer met 'het echte leven'. Dikke kus of knutsch, der Lizzy -
04 Januari 2013 - 13:28
Opa En Oma:
Lieve Lisa,
Ook jou wensen wij een voorspoedig 2013. Het is héél bijzonder om zo Oud en Nieuw te vieren. Dit is iets wat je je hele leven bij zal blijven.
Wij zijn zoals je weet een beetje in de lappenmand geweest. Opa heeft te weinig zout in zijn bloed waardoor hij zich niet prettig voelt. Hij moet nu zoute dingen eten en als dat niet voldoende helpt krijgt hij een infuurs met zoutoplossing.
Wij hopen dat je laatste weken in het weeshuis gezellig zullen zijn.
Het allerbeste en tot mails
opa en oma -
04 Januari 2013 - 15:40
Marsie:
Liesy!
Happy new year!!!!!! Je hebt de feestdagen goed doorgebracht lees ik! En super leuk dat je Rani hebt gezien daar! Echt even vertrouwd denk ik:)! Ik gier ook wel weer om je verhaal hoor! Met je muesli repen en je duits en over je schedel die zowat in 2e is gebroken! Hahahaha erg grappig!
Ik hoop dat je je nog even vermaakt bij het weeshuis voordat je rondreis begint!
Dikke kus van Marsie -
06 Januari 2013 - 20:15
Jet:
Haha ik lees nu dat Liz zich ook al aangeboden heeft voor het duetje. Misschien leuk een trio beginnen, kan liz zich ook ontfermen over de MvA/gooi-je-haar-los-dans!
Lobi -
08 Januari 2013 - 16:07
Muriël:
Wausie!
Ik wilde ook beginnen met een Hey Sister maar aangezien Liz me voor is laat ik die maar achterwegen! Hopelijk is de antibiotica bij jou net zo goed aangeslagen als bij mij! Wat zijn we toch verbonden .. Zelfs terwijl we allebei aan de andere kant van de wereld zitten allebei lekker keelontsteking .. Ik vind het erg loyaal van je ;)
Je kan trots op jezelf zijn dat je het duiken hebt geprobeerd lieverd! Scooter rijden, duiken je doet het wel maar mooi terwijl je er van tevoren misschien niet aan had moeten denken! En dit is echt niet de laatste keer dat je het hebt kunnen proberen in je leven! Echt moppie, niet negatief aan terugdenken maar juist positief!
Ik verwacht uiteraard als je terug bent een privé huiskamer concert op je instrumentje! En je zegt nou wel aan het einde AL op de helft maar voor mij voelt het als PAS op de helft .. Ik heb t idee dat ik je al jaren niet meer heb gezien .. Dus ik weet dat het heel egoistisch klinkt maar ik ben BLIJ dat we op de helft zijn haha!
Je bent mijn Wausie & ik voel me toch niet helemaal compleet nu jij zo ver weg bent =( ik mis je echt zo!
We moeten snel weer even skypen! Vind ik zo leuk!
Dikke kusxxxxx. -
13 Januari 2013 - 08:43
Oma Lily:
Lieve Lies, wat hebben wij weer van jouw goede verslagen genoten en ik in het bijzonder en daarbij trots op jou Schatt.Je weet dat ik geen PC held ben en jou liever hoor via mijn mobieltje en nog liever jou via Skype zie.Ik heb begrip dat je de tijd via Skype met je ouders deelt.Ik hoop je voor dat o.John de 16 a.s.weer naar Spanje gaat nog even via Skype te zien & horen.Stuur dan even een smsje zoi dat ik rechtop kan zitten.Het Em adres van o.Maartien,zal oom John je nog per em toe sturen .
Lieve Schat, nog maals dank voor al jouw verslagen en geniet van je mooie leerzame periode.
Heel veel liefs en knufs ns. o.John en extra kus van je trotse Oma Lily.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
