Dutch bitterballen please!
Blijf op de hoogte en volg Lisa
21 December 2012 | Indonesië, Ubud
Lieve allemaal,
Mijn eerste week in Denpasar zit er alweer op. Nieuwe kamer, nieuw project, een nieuwe uitdaging!
Vrijdagochtend was het dan zover, ik zou mijn spullen pakken en naar Denpasar vertrekken. Nog even getwijfeld om niet een taxi te pakken want het kwam met bakken uit de hemel. Gelukkig klaarde het op rond een uurtje of 12 en was ik klaar om te gaan. Ik zou in principe alleen gaan maar Theresa en Jeroen boden aan om mij mee weg te brengen. Ik bof maar met zulke lieve mensen hier. Eenmaal op het vliegveld zijn we voor de starbucks gaan zitten, de plek waar ik om 15.00uur had afgesproken. Inmiddels 15.30uur en nog niemand gezien, ik al wat mailtjes eruit gegooid maar geen reactie. Uiteindelijk naar de aankomsthal gelopen en ja hoor daar stond iemand met een bordje: LISA DUTRIEUX. De jongen van het project heet Peter en hij is erg vriendelijk. Hij was zelf ook met de scooter, dat kwam goed uit want zo konden we hem volgen en was mijn scooter meteen bij mijn nieuwe project. Maar aangezien het inmiddels al tijd was voor de welbekende trafficjam zijn we Peter onderweg kwijt geraakt. Gelukkig had Theresa GPS op haar telefoon en wist ik de straatnaam. Uiteindelijk in de juiste straat maar ik had geen nummer, dus Peter gebeld en met hem ergens afgesproken zodat hij ons de weg kon wijzen. Rond 17.00uur kwamen we aan bij een mooi appartement. Voordat ik mijn kamer te zien kreeg al kennis gemaakt met drie leuke meiden. Een nederlandse, duitse en australische. Helaas hoorde ik al snel dat twee meiden maandag al zouden weg gaan en de ander de week erop. Maargoed toen mijn kamer, wat een feestje. Ik heb een kamer voor mijzelf met daarin: een tweepersoonsbed, twee kasten, een koelkast, een TV, een SCHONE wasbak en een SCHONE wc en douche! Als een kind zo blij was ik. Naast een mooie kamer hebben we ook een gezamenlijke keuken. Ook super schoon en het eten wordt door de organisatie verzorgd. Zo staat er genoeg brood, rijst, eieren, melk, pindakaas, water etc. En als je denkt dat het niet meer luxer kan.. iedere ochtend doen de jongens die hier werken de afwas! Ja ik begin nu wel te begrijpen waarom dit project zo duur was. Inmiddels was het bijna donker en zijn Theresa en Jeroen terug naar Ubud gereden. En toen had ik wel even een dubbel gevoel, heel fijn dat ik een mooie kamer heb maar ga de mensen, vrienden eigenlijk, van mijn vorige project toch wel missen. En dat ik hier straks alleen zit vond ik nou ook niet een leuk vooruitzicht. 'S avonds heb ik met de meiden gesproken, ik was toch wel heel benieuwd naar hun ervaringen. En toen heb ik me redelijk verbaasd, ze rijden alle drie geen scooter omdat de organisatie zegt dat dit te gevaarlijk is. Dat wil zeggen dat ze alles met de taxi moeten doen, echt idioot want dat kost je iedere dag hartstikke veel geld. Nou dat vonden zij dus ook. Ook waren ze niet zo te spreken over het weeshuis en hadden ze ook hun twijfels bij de organisatie. Oftewel zij hadden een hele andere indruk van Bali dan ik. En terwijl ik over mijn ervaringen vertelden, oa. het scooterrijden, weeshuis, singapore/java etc. besefte ik pas hoeveel ik wel al niet gezien en gedaan had en had ik eigenlijk wel te doen met de meiden die hier een soort van opgesloten zitten en alleen weg kunnen met de taxi. Uiteindelijk zijn ze naar Kuta vertrokken om te stappen, dat doen ze dan wel iedere avond. Dacht ik alleen te zijn is er nog een andere vrijwilliger. Haar naam is Ria, ze komt uit Nederland en is 65 jaar! Moest wel lachen want ze kwam aangelopen en vroeg: 'Waar you from'? Ja ze geeft zelf toe dat haar engels niet zo goed is. Maar gelukkig kunnen we nederlands praten dus heel leuk gekletst maar ook Ria blijft hier voor nog één week. Terwijl ik met Ria aan het praten was kreeg ik een sms van Theresa of ik het leuk zou vinden als ze zaterdag langs komt en blijft slapen. Echt een lieverd!
Zaterdagochtend ben ik lekker een stuk gaan rijden met de scooter. Geen idee waarheen, wilde de buurt verkennen en ik zou wel zien waar ik uit zou komen. Natuurlijk ben ik een paar keer verdwaald maar uiteindelijk na 3,5 uur weer terug bij het appartement waar toevallig Theresa 5min. na mij kwam aangereden. Omdat we allebei best lui waren hebben we besloten een spa te bezoeken hier in de buurt. Voor nog geen 10euro per persoon hebben we 2,5uur genoten van een body massage, body scrub, een facial en een masker voor je haar. Voordat de massage begon nog gegierd. We kregen namelijk allebei een onderbroek die we aan moesten trekken en nja jullie weten ongeveer hoe het zit met de balinese maten, ik paste hem nog net maar Theresa scheurde hem dus kapot. Je kon me opvegen :). Na de spa hebben we een hapje gegeten en 's avonds een film gekeken.
Zondag stond de citytour op het programma, iets wat hoort bij de introductie. Ik wist niet eens dat ik dit zou krijgen dus alleen maar leuk. De citytour zou ik samen met Ria doen. Om 12uur werden opgehaald door onze chauffeur en hebben toen een markt bezocht, een museum, padangpadang(al geweest), Ulu watu tempel (plek waar ik door apen ben aangevallen) en de middag geeindigd bij een restaurant aan het strand. Kan niet anders zeggen dan dat het een hele gezellige dag was. Heb Ria ook beter leren kennen en heb er toch echt wel bewondering voor dat je op die leeftijd nog zulke reizen maakt.
Maandag zou ik eigenlijk beginnen in het weeshuis maar Peter belde om te vertellen dat dit niet ging lukken en dat ik dinsdag zou beginnen samen met Ria. Hmm beetje vreemd verhaal maargoed kon er weinig aan doen. Aangezien ook Ria alleen weg kan met de taxi of een heel eind moet lopen, stelde ik voor om samen naar de supermarkt te gaan en dat ze bij mij achterop kon. Ik had nog nooit iemand achterop gehad maar als ik met een backpack kan rijden moet dit toch ook wel lukken. Dus Ria een helm geleend en daar gingen we. Ik moet zeggen het ging best goed en volgens mij vond Rie het ook leuk, haha. 'S middags bij thuiskomt had ik geen zin om op mijn kamer te hangen dus ben ik naar het strand gereden. Dit is maar 10 minuutjes rijden dus dat is fijn. s´Avonds ben ik samen met Ria gaan koken. Ik moet maar is af van de ik-vind-koken-stom instelling. Terwijl de rijst aan het stomen was hebben we de groentes gesneden en heb ik tempe gebakken, al met al een heerlijke maaltijd al zeg ik het zelf.
Dinsdag ging de wekker al om 7uur, dit was weer even wennen. Vandaag zou Peter ons naar het weeshuis brengen voor een rondleiding. Hij zou hier om 8.00uur zijn.. ja Peter was hier uiteindelijk om 9uur. Met Ria achterop achter hem aangereden en na 30 minuten waren we bij het weeshuis. Helaas geen mooie route zoals ik die gewend was van Klungkung naar Gianyar. Eenmaal bij het weeshuis kennis gemaakt met de eigenaar en wat blijkt, hij is ook de eigennaar van het weeshuis in Gianyar. Ook dit weeshuis is een moslims en het zag er opzich oke uit. Er is een ruimte die we kunnen gebruiken voor activiteiten, er is een grote keuken en boven zijn de slaapkamers. De kinderen slapen hier in stapelbedden, wat al 'luxe' is vergeleken met het kappotte matras waar de meiden van het weeshuis in Gianyar op slapen. Ik kan er niks aan doen maar ik was eigenlijk alles aan het vergelijken. In dit weeshuis wonen zo'n 40/50 kinderen. Ik heb er een aantal gezien, één meisje was zo lief. Denk dat ze een jaar of 3 was, maar haar jurkje was bijna te vies om aan te raken en toen ze ging zitten zag ik dat ze geen onderbroek aan had. Of heel triest of ze heeft ze wel maar trekt hem liever niet aan. Ik moet zeggen dat we verder een beetje aan ons lot over werden gelaten, Peter deed nou ook niet bepaald wat en Ria en ik wisten ook niet zo goed wat we moesten doen. We zouden ieder geval de volgende ochtend terug komen voor een kennismakingsspel met de kinderen en wie weet wat nog meer. Toch vind ik het allemaal wat vreemd, van andere vrijwilligers hoor ik dat dit al het zoveelste weeshuis is waar vrijwilligers worden geplaatst en als je kijkt naar de mensen in het weeshuis geven ze de indruk dat ze eigenlijk niet zo goed weten wat ze met je moeten. Ook had ik gehoopt, nja gehoopt ik was er vanuit gegaan, dat ik bij dit project echt het verzorgende zou gaan doen. Zoals koken voor de kinderen, en ze naar bed brengen ik noem maar wat. Ik ben bang dat dit er niet in gaat zitten, ik zal voornamelijk 's ochtends aanwezig zijn en alsnog Engelse les geven. Ik had eerst bedacht dat als het project niks zou zijn ik terug zou gaan naar mijn vorige project, maar nu ik het weeshuis heb gezien en de kinderen vind ik eigenlijk wel dat zij ook recht hebben op mijn aandacht. En dat bedoel ik niet opschepperig maar meer in de zin van, zij hebben ook recht op een leuke tijd met spelletjes en andere activiteiten. En misschien moet ik het ook gewoon even de tijd geven. Op de terugweg moest ik Peter weer volgen en dacht ik nog wel door het oranje licht te kunnen rijden. Uiteindelijk kwam het verkeer al van links dus kon ik niets anders dan stilstaan (iets voorbij het stoplicht). Nou daar kwam menneer de agent, of ik me papieren wilde laten zien en dat ik daar niet mocht staan etc. Aargh ik was zo boos! Er is hier dan ook niemand die zich aan de regels houdt en omdat ik een stukje te ver sta word ik meteen aangesproken. Ik had toch echt geen zin om hiervoor te betalen. Gelukkig kwam Peter terug gereden en die heeft het opgelost. Ik zal hier wel wat meer op mijn hoede moeten zijn, een andere vrijwilliger had hier een boete gekregen omdat zijn knipperlicht te lang aanstond! Ohja iets anders, de plannen voor aankomend weekend en de kerst zijn rond. Dit weekend vertrek ik met Sophie en Zora naar Gili Air, daar blijven we tot maandag en dan varen we verder naar Gilii Trawangan. Waar de rest van de groep is(Vicki, Jeroen, Kamilla en Stefan) en zullen we daar kerst vieren. Toch nog een keer naar de Gili's! Ook hebben we lootjes getrokken en zullen we allemaal een cadeautje kopen. Kan niet anders zeggen dan dat ik erg erg veel zin in heb. Theresa is er helaas niet bij, zij viert kerst met haar zus want die is hier op vakantie.
Woensdagochtend rond kwart over 8 met Ria achterop naar het weeshuis vertrokken. Ook had ik vandaag afgesproken met Cindy. Een meisje uit Hoofddorp die ook afgestudeerd is van de Pabo en nu een wereldreis maakt. Deze week is ze in Bali en had ze gevraagd of ze een dagje mee kon naar het weeshuis. We hadden om 9uur afgesproken, eenmaal aangekomen bij het weeshuis was het wel erg stil. Wat denk je, de kinderen waren naar het strand! Inmiddels was Cindy aangekomen met de taxi dus heb ik voornamelijk met haar gepraat. Rond een uurtje of 10 kwamen er 2 auto´s aangereden met daarin de kinderen. Het waren er niet zo heel veel. Ze liepen meteen door naar de ruimte en daar hebben we een kennismakingsspel gedaan, Ria heeft wat engelse woorden aangeleerd en we hebben ze nog wat laten opschrijven over zichzelf. Uiteindelijk een hele gezellige ochtend gehad, toch wel weer heel erg leuk om zo met de kinderen bezig te zijn. De kleine meid had trouwens weer geen onderbroek aan, wel had ze nu een legging aan waardoor de boel nog redelijk werd bedekt. Na het weeshuis ben ik met Cindy naar Sanur beach gereden. Sanur is trouwens het benidorm van Bali(vind ik), er zitten een hoop iets te verbrande nederlanders met een ´Oh het is zo lekker goedkoop hier´ mentaliteit. Op het strand hebben we wat gedronken en zag ik tot mijn verbazing op de menukaart staan: Dutch bitterballen. Deze moesten we natuurlijk proeven en ze waren best oke. Daarna zijn we een stuk met de scooter gaan rijden en hebben we bij Cindy's hostel haar spullen opgehaald, omdat ik voorgesteld had dat ze tot vrijdag wel bij mij kon slapen. Zowel Cindy als een backpack achterop nemen ging niet lukken dus ben heen en weer gereden. Onderweg nog gezien hoe de politie, natuurlijk, een 'blanke' naar de kant van de weg floot. Grr.. 's Avonds zijn we wat wezen eten in Sanur en eenmaal terug in het appartement hebben we beide netjes aan ons reisverslag gewerkt. Overigens wordt er hier al vollop vuurwerk afgestoken en dan geen lullige sterretjes maar gewoon echt kanonknallen af en toe.
Donderdagochtend weer naar het weeshuis gereden, hadden we gisteren nog duidelijk 9uur afgesproken, lagen de kinderen nu nog te slapen. Achja ik kan er eigenlijk alleen maar om lachen. Al snel kwamen er wat kinderen naar beneden en heb ik een uurtje engelse les met ze gedaan. Gelukkig heb ik een klein whiteboard ter beschikking dus dat is handig. Ondertussen was Ria met de kleine kinderen aan het kleien. Ondanks dat ik het leuk vind om tijd door te brengen met deze kinderen, heb ik aan het eind van de dag nog niet echt een ´voldaan´ gevoel. Daarom ga ik binnenkort informeren naar een avondschool hier in de buurt. Een ander meisje, Sophie, geeft daar nu les en het schijnt erg leuk te zijn. s´ Middags wilde ik langs bij een soort van kinderdagverblijf dat hier in de straat zit. Ik was er nu al zovaak langs gereden en was echt benieuwd hoe het er van binnen uit zou zien. Dus Cindy (werkt ook bij kinderopvang) en ik daar naar binnen en gevraagd of we is een kijkje mochten nemen. De vrouw was erg vriendelijk en vertelde dat het nu vakantie was dus dat er geen kinderen waren. Ik vroeg me dan ook af wat zij daar nog deed maar dat terzijde. De 'school' is voor kinderen van 1,5 t/m 6 jaar. Ik denk dat het wat weg heeft van wat wij hier een peuterspeelzaal noemen. De lokalen zagen er heel schattig uit. Ze beschikken over een zwembad en de oudere kinderen krijgen engelse les. Ik heb al direct laten weten dat ik graag terug kom als de kinderen er zijn. Wie weet dat ik hier nog het één en ander kan doen, zou mij wel heel leuk lijken. 's Avonds zijn Cindy en ik nog wat wezen eten in Sanur en daarna weer netjes aan de reisverslagen. Het is eigenlijk wel heel grappig hoeveel we op elkaar lijken met sommige dingen. Ik zal even een stuk uit haar reisblog citeren:
'Ik vind het erg gezellig en het is fijn om met iemand te kletsen die verdacht veel op me lijkt. Ik noem het perfectionistische, het juf-zijn, excuses bedenken om dingen te kopen en in je hoofd al drie weken verder zijn. Ik noem het maken van lijstjes, het afspelen van filmpjes in je hoofd over hoe het op Schiphol zal zijn en het romantiseren van het thuisfront. Leuk om dat soort dingen te herkennen.'
Vrijdagochtend was het bezoek aan het weeshuis kort maar krachtig. Was ik om kwart voor 10 druk bezig met mijn engelse les, werden Ria en ik verzocht om te gaan. Er zou namelijk een of andere ´guest´ komen en het zag er niet naar uit dat we mochten blijven. Erg vreemd maar we konden er weinig aan doen. Thuis heb ik mijn tas ingepakt, afscheid genomen van Cindy, Ria en Sophie en vertrokken naar Ubud. Ik had zo´n zin om iedereen weer te zien. Binnen een uur was ik in Ubud dus ik was best trots op mezelf. Eerst de was weg gebracht en daarna naar het vrijwilligershuis gereden. Ben eerst met Theresa Ubud in gegaan om nog wat cadeautjes te kopen en we zijn daarna samen met Jeroen naar het weeshuis vertrokken. Ik had al gehoord dat de kinderen iedere dag naar me vragen dus ik kon niet wachten om ze te zien. Helaas voor mij, maar gelukkig voor hun waren er veel meiden thuis ipv in het weeshuis. Toch wel heel fijn voor ze dat ze met de kerstdagen thuis zijn.
Op dit moment ben ik in Ubud en zit ik samen met Jeroen in een internetcafe omdat het internet het in het huis helaas geraakt is door de bliksem afgelopen nacht. Vannacht zal ik bij Theresa slapen in Gianyar en morgen om 7uur 's ochtends vertrekken vanuit Ubud naar Gili Air. Ik kan jullie niet vertellen hoeveel zin ik hierin heb. Ook zijn de plannen voor oud en nieuw bekend. De meeste gaan uit in Seminyak maar het feesten en lallend het nieuwe jaar in gaan kan in Nederland ook dus ik had gehoopt op iets anders. Toen vertelde Jeroen dat Ayumas en Eva ons hebben uitgenodigd om daar oud en nieuw te vieren. Ik was super enthousiast want het lijkt me echt leuk om een avond als deze is mee te maken bij een familie hier op Bali. Theresa en Jeroen zullen er die avond ook zijn en mochten we toch nog uit willen dan kunnen we altijd nog naar Seminyak rijden.
Ik wens jullie in ieder geval een hele fijne kerst en alvast de beste wensen voor 2013. Geniet van elkaar en ik denk aan jullie!Mijn nieuwe verslag zal na de feestdagen komen.
Een hele dikke kus,
Lies
Ps. Ik weet het ik mag er niet om vragen maar ik zou het leuk vinden als jullie blijven reageren op mijn verslagen, dat is echt waarvoor ik het doe!
Mijn eerste week in Denpasar zit er alweer op. Nieuwe kamer, nieuw project, een nieuwe uitdaging!
Vrijdagochtend was het dan zover, ik zou mijn spullen pakken en naar Denpasar vertrekken. Nog even getwijfeld om niet een taxi te pakken want het kwam met bakken uit de hemel. Gelukkig klaarde het op rond een uurtje of 12 en was ik klaar om te gaan. Ik zou in principe alleen gaan maar Theresa en Jeroen boden aan om mij mee weg te brengen. Ik bof maar met zulke lieve mensen hier. Eenmaal op het vliegveld zijn we voor de starbucks gaan zitten, de plek waar ik om 15.00uur had afgesproken. Inmiddels 15.30uur en nog niemand gezien, ik al wat mailtjes eruit gegooid maar geen reactie. Uiteindelijk naar de aankomsthal gelopen en ja hoor daar stond iemand met een bordje: LISA DUTRIEUX. De jongen van het project heet Peter en hij is erg vriendelijk. Hij was zelf ook met de scooter, dat kwam goed uit want zo konden we hem volgen en was mijn scooter meteen bij mijn nieuwe project. Maar aangezien het inmiddels al tijd was voor de welbekende trafficjam zijn we Peter onderweg kwijt geraakt. Gelukkig had Theresa GPS op haar telefoon en wist ik de straatnaam. Uiteindelijk in de juiste straat maar ik had geen nummer, dus Peter gebeld en met hem ergens afgesproken zodat hij ons de weg kon wijzen. Rond 17.00uur kwamen we aan bij een mooi appartement. Voordat ik mijn kamer te zien kreeg al kennis gemaakt met drie leuke meiden. Een nederlandse, duitse en australische. Helaas hoorde ik al snel dat twee meiden maandag al zouden weg gaan en de ander de week erop. Maargoed toen mijn kamer, wat een feestje. Ik heb een kamer voor mijzelf met daarin: een tweepersoonsbed, twee kasten, een koelkast, een TV, een SCHONE wasbak en een SCHONE wc en douche! Als een kind zo blij was ik. Naast een mooie kamer hebben we ook een gezamenlijke keuken. Ook super schoon en het eten wordt door de organisatie verzorgd. Zo staat er genoeg brood, rijst, eieren, melk, pindakaas, water etc. En als je denkt dat het niet meer luxer kan.. iedere ochtend doen de jongens die hier werken de afwas! Ja ik begin nu wel te begrijpen waarom dit project zo duur was. Inmiddels was het bijna donker en zijn Theresa en Jeroen terug naar Ubud gereden. En toen had ik wel even een dubbel gevoel, heel fijn dat ik een mooie kamer heb maar ga de mensen, vrienden eigenlijk, van mijn vorige project toch wel missen. En dat ik hier straks alleen zit vond ik nou ook niet een leuk vooruitzicht. 'S avonds heb ik met de meiden gesproken, ik was toch wel heel benieuwd naar hun ervaringen. En toen heb ik me redelijk verbaasd, ze rijden alle drie geen scooter omdat de organisatie zegt dat dit te gevaarlijk is. Dat wil zeggen dat ze alles met de taxi moeten doen, echt idioot want dat kost je iedere dag hartstikke veel geld. Nou dat vonden zij dus ook. Ook waren ze niet zo te spreken over het weeshuis en hadden ze ook hun twijfels bij de organisatie. Oftewel zij hadden een hele andere indruk van Bali dan ik. En terwijl ik over mijn ervaringen vertelden, oa. het scooterrijden, weeshuis, singapore/java etc. besefte ik pas hoeveel ik wel al niet gezien en gedaan had en had ik eigenlijk wel te doen met de meiden die hier een soort van opgesloten zitten en alleen weg kunnen met de taxi. Uiteindelijk zijn ze naar Kuta vertrokken om te stappen, dat doen ze dan wel iedere avond. Dacht ik alleen te zijn is er nog een andere vrijwilliger. Haar naam is Ria, ze komt uit Nederland en is 65 jaar! Moest wel lachen want ze kwam aangelopen en vroeg: 'Waar you from'? Ja ze geeft zelf toe dat haar engels niet zo goed is. Maar gelukkig kunnen we nederlands praten dus heel leuk gekletst maar ook Ria blijft hier voor nog één week. Terwijl ik met Ria aan het praten was kreeg ik een sms van Theresa of ik het leuk zou vinden als ze zaterdag langs komt en blijft slapen. Echt een lieverd!
Zaterdagochtend ben ik lekker een stuk gaan rijden met de scooter. Geen idee waarheen, wilde de buurt verkennen en ik zou wel zien waar ik uit zou komen. Natuurlijk ben ik een paar keer verdwaald maar uiteindelijk na 3,5 uur weer terug bij het appartement waar toevallig Theresa 5min. na mij kwam aangereden. Omdat we allebei best lui waren hebben we besloten een spa te bezoeken hier in de buurt. Voor nog geen 10euro per persoon hebben we 2,5uur genoten van een body massage, body scrub, een facial en een masker voor je haar. Voordat de massage begon nog gegierd. We kregen namelijk allebei een onderbroek die we aan moesten trekken en nja jullie weten ongeveer hoe het zit met de balinese maten, ik paste hem nog net maar Theresa scheurde hem dus kapot. Je kon me opvegen :). Na de spa hebben we een hapje gegeten en 's avonds een film gekeken.
Zondag stond de citytour op het programma, iets wat hoort bij de introductie. Ik wist niet eens dat ik dit zou krijgen dus alleen maar leuk. De citytour zou ik samen met Ria doen. Om 12uur werden opgehaald door onze chauffeur en hebben toen een markt bezocht, een museum, padangpadang(al geweest), Ulu watu tempel (plek waar ik door apen ben aangevallen) en de middag geeindigd bij een restaurant aan het strand. Kan niet anders zeggen dan dat het een hele gezellige dag was. Heb Ria ook beter leren kennen en heb er toch echt wel bewondering voor dat je op die leeftijd nog zulke reizen maakt.
Maandag zou ik eigenlijk beginnen in het weeshuis maar Peter belde om te vertellen dat dit niet ging lukken en dat ik dinsdag zou beginnen samen met Ria. Hmm beetje vreemd verhaal maargoed kon er weinig aan doen. Aangezien ook Ria alleen weg kan met de taxi of een heel eind moet lopen, stelde ik voor om samen naar de supermarkt te gaan en dat ze bij mij achterop kon. Ik had nog nooit iemand achterop gehad maar als ik met een backpack kan rijden moet dit toch ook wel lukken. Dus Ria een helm geleend en daar gingen we. Ik moet zeggen het ging best goed en volgens mij vond Rie het ook leuk, haha. 'S middags bij thuiskomt had ik geen zin om op mijn kamer te hangen dus ben ik naar het strand gereden. Dit is maar 10 minuutjes rijden dus dat is fijn. s´Avonds ben ik samen met Ria gaan koken. Ik moet maar is af van de ik-vind-koken-stom instelling. Terwijl de rijst aan het stomen was hebben we de groentes gesneden en heb ik tempe gebakken, al met al een heerlijke maaltijd al zeg ik het zelf.
Dinsdag ging de wekker al om 7uur, dit was weer even wennen. Vandaag zou Peter ons naar het weeshuis brengen voor een rondleiding. Hij zou hier om 8.00uur zijn.. ja Peter was hier uiteindelijk om 9uur. Met Ria achterop achter hem aangereden en na 30 minuten waren we bij het weeshuis. Helaas geen mooie route zoals ik die gewend was van Klungkung naar Gianyar. Eenmaal bij het weeshuis kennis gemaakt met de eigenaar en wat blijkt, hij is ook de eigennaar van het weeshuis in Gianyar. Ook dit weeshuis is een moslims en het zag er opzich oke uit. Er is een ruimte die we kunnen gebruiken voor activiteiten, er is een grote keuken en boven zijn de slaapkamers. De kinderen slapen hier in stapelbedden, wat al 'luxe' is vergeleken met het kappotte matras waar de meiden van het weeshuis in Gianyar op slapen. Ik kan er niks aan doen maar ik was eigenlijk alles aan het vergelijken. In dit weeshuis wonen zo'n 40/50 kinderen. Ik heb er een aantal gezien, één meisje was zo lief. Denk dat ze een jaar of 3 was, maar haar jurkje was bijna te vies om aan te raken en toen ze ging zitten zag ik dat ze geen onderbroek aan had. Of heel triest of ze heeft ze wel maar trekt hem liever niet aan. Ik moet zeggen dat we verder een beetje aan ons lot over werden gelaten, Peter deed nou ook niet bepaald wat en Ria en ik wisten ook niet zo goed wat we moesten doen. We zouden ieder geval de volgende ochtend terug komen voor een kennismakingsspel met de kinderen en wie weet wat nog meer. Toch vind ik het allemaal wat vreemd, van andere vrijwilligers hoor ik dat dit al het zoveelste weeshuis is waar vrijwilligers worden geplaatst en als je kijkt naar de mensen in het weeshuis geven ze de indruk dat ze eigenlijk niet zo goed weten wat ze met je moeten. Ook had ik gehoopt, nja gehoopt ik was er vanuit gegaan, dat ik bij dit project echt het verzorgende zou gaan doen. Zoals koken voor de kinderen, en ze naar bed brengen ik noem maar wat. Ik ben bang dat dit er niet in gaat zitten, ik zal voornamelijk 's ochtends aanwezig zijn en alsnog Engelse les geven. Ik had eerst bedacht dat als het project niks zou zijn ik terug zou gaan naar mijn vorige project, maar nu ik het weeshuis heb gezien en de kinderen vind ik eigenlijk wel dat zij ook recht hebben op mijn aandacht. En dat bedoel ik niet opschepperig maar meer in de zin van, zij hebben ook recht op een leuke tijd met spelletjes en andere activiteiten. En misschien moet ik het ook gewoon even de tijd geven. Op de terugweg moest ik Peter weer volgen en dacht ik nog wel door het oranje licht te kunnen rijden. Uiteindelijk kwam het verkeer al van links dus kon ik niets anders dan stilstaan (iets voorbij het stoplicht). Nou daar kwam menneer de agent, of ik me papieren wilde laten zien en dat ik daar niet mocht staan etc. Aargh ik was zo boos! Er is hier dan ook niemand die zich aan de regels houdt en omdat ik een stukje te ver sta word ik meteen aangesproken. Ik had toch echt geen zin om hiervoor te betalen. Gelukkig kwam Peter terug gereden en die heeft het opgelost. Ik zal hier wel wat meer op mijn hoede moeten zijn, een andere vrijwilliger had hier een boete gekregen omdat zijn knipperlicht te lang aanstond! Ohja iets anders, de plannen voor aankomend weekend en de kerst zijn rond. Dit weekend vertrek ik met Sophie en Zora naar Gili Air, daar blijven we tot maandag en dan varen we verder naar Gilii Trawangan. Waar de rest van de groep is(Vicki, Jeroen, Kamilla en Stefan) en zullen we daar kerst vieren. Toch nog een keer naar de Gili's! Ook hebben we lootjes getrokken en zullen we allemaal een cadeautje kopen. Kan niet anders zeggen dan dat ik erg erg veel zin in heb. Theresa is er helaas niet bij, zij viert kerst met haar zus want die is hier op vakantie.
Woensdagochtend rond kwart over 8 met Ria achterop naar het weeshuis vertrokken. Ook had ik vandaag afgesproken met Cindy. Een meisje uit Hoofddorp die ook afgestudeerd is van de Pabo en nu een wereldreis maakt. Deze week is ze in Bali en had ze gevraagd of ze een dagje mee kon naar het weeshuis. We hadden om 9uur afgesproken, eenmaal aangekomen bij het weeshuis was het wel erg stil. Wat denk je, de kinderen waren naar het strand! Inmiddels was Cindy aangekomen met de taxi dus heb ik voornamelijk met haar gepraat. Rond een uurtje of 10 kwamen er 2 auto´s aangereden met daarin de kinderen. Het waren er niet zo heel veel. Ze liepen meteen door naar de ruimte en daar hebben we een kennismakingsspel gedaan, Ria heeft wat engelse woorden aangeleerd en we hebben ze nog wat laten opschrijven over zichzelf. Uiteindelijk een hele gezellige ochtend gehad, toch wel weer heel erg leuk om zo met de kinderen bezig te zijn. De kleine meid had trouwens weer geen onderbroek aan, wel had ze nu een legging aan waardoor de boel nog redelijk werd bedekt. Na het weeshuis ben ik met Cindy naar Sanur beach gereden. Sanur is trouwens het benidorm van Bali(vind ik), er zitten een hoop iets te verbrande nederlanders met een ´Oh het is zo lekker goedkoop hier´ mentaliteit. Op het strand hebben we wat gedronken en zag ik tot mijn verbazing op de menukaart staan: Dutch bitterballen. Deze moesten we natuurlijk proeven en ze waren best oke. Daarna zijn we een stuk met de scooter gaan rijden en hebben we bij Cindy's hostel haar spullen opgehaald, omdat ik voorgesteld had dat ze tot vrijdag wel bij mij kon slapen. Zowel Cindy als een backpack achterop nemen ging niet lukken dus ben heen en weer gereden. Onderweg nog gezien hoe de politie, natuurlijk, een 'blanke' naar de kant van de weg floot. Grr.. 's Avonds zijn we wat wezen eten in Sanur en eenmaal terug in het appartement hebben we beide netjes aan ons reisverslag gewerkt. Overigens wordt er hier al vollop vuurwerk afgestoken en dan geen lullige sterretjes maar gewoon echt kanonknallen af en toe.
Donderdagochtend weer naar het weeshuis gereden, hadden we gisteren nog duidelijk 9uur afgesproken, lagen de kinderen nu nog te slapen. Achja ik kan er eigenlijk alleen maar om lachen. Al snel kwamen er wat kinderen naar beneden en heb ik een uurtje engelse les met ze gedaan. Gelukkig heb ik een klein whiteboard ter beschikking dus dat is handig. Ondertussen was Ria met de kleine kinderen aan het kleien. Ondanks dat ik het leuk vind om tijd door te brengen met deze kinderen, heb ik aan het eind van de dag nog niet echt een ´voldaan´ gevoel. Daarom ga ik binnenkort informeren naar een avondschool hier in de buurt. Een ander meisje, Sophie, geeft daar nu les en het schijnt erg leuk te zijn. s´ Middags wilde ik langs bij een soort van kinderdagverblijf dat hier in de straat zit. Ik was er nu al zovaak langs gereden en was echt benieuwd hoe het er van binnen uit zou zien. Dus Cindy (werkt ook bij kinderopvang) en ik daar naar binnen en gevraagd of we is een kijkje mochten nemen. De vrouw was erg vriendelijk en vertelde dat het nu vakantie was dus dat er geen kinderen waren. Ik vroeg me dan ook af wat zij daar nog deed maar dat terzijde. De 'school' is voor kinderen van 1,5 t/m 6 jaar. Ik denk dat het wat weg heeft van wat wij hier een peuterspeelzaal noemen. De lokalen zagen er heel schattig uit. Ze beschikken over een zwembad en de oudere kinderen krijgen engelse les. Ik heb al direct laten weten dat ik graag terug kom als de kinderen er zijn. Wie weet dat ik hier nog het één en ander kan doen, zou mij wel heel leuk lijken. 's Avonds zijn Cindy en ik nog wat wezen eten in Sanur en daarna weer netjes aan de reisverslagen. Het is eigenlijk wel heel grappig hoeveel we op elkaar lijken met sommige dingen. Ik zal even een stuk uit haar reisblog citeren:
'Ik vind het erg gezellig en het is fijn om met iemand te kletsen die verdacht veel op me lijkt. Ik noem het perfectionistische, het juf-zijn, excuses bedenken om dingen te kopen en in je hoofd al drie weken verder zijn. Ik noem het maken van lijstjes, het afspelen van filmpjes in je hoofd over hoe het op Schiphol zal zijn en het romantiseren van het thuisfront. Leuk om dat soort dingen te herkennen.'
Vrijdagochtend was het bezoek aan het weeshuis kort maar krachtig. Was ik om kwart voor 10 druk bezig met mijn engelse les, werden Ria en ik verzocht om te gaan. Er zou namelijk een of andere ´guest´ komen en het zag er niet naar uit dat we mochten blijven. Erg vreemd maar we konden er weinig aan doen. Thuis heb ik mijn tas ingepakt, afscheid genomen van Cindy, Ria en Sophie en vertrokken naar Ubud. Ik had zo´n zin om iedereen weer te zien. Binnen een uur was ik in Ubud dus ik was best trots op mezelf. Eerst de was weg gebracht en daarna naar het vrijwilligershuis gereden. Ben eerst met Theresa Ubud in gegaan om nog wat cadeautjes te kopen en we zijn daarna samen met Jeroen naar het weeshuis vertrokken. Ik had al gehoord dat de kinderen iedere dag naar me vragen dus ik kon niet wachten om ze te zien. Helaas voor mij, maar gelukkig voor hun waren er veel meiden thuis ipv in het weeshuis. Toch wel heel fijn voor ze dat ze met de kerstdagen thuis zijn.
Op dit moment ben ik in Ubud en zit ik samen met Jeroen in een internetcafe omdat het internet het in het huis helaas geraakt is door de bliksem afgelopen nacht. Vannacht zal ik bij Theresa slapen in Gianyar en morgen om 7uur 's ochtends vertrekken vanuit Ubud naar Gili Air. Ik kan jullie niet vertellen hoeveel zin ik hierin heb. Ook zijn de plannen voor oud en nieuw bekend. De meeste gaan uit in Seminyak maar het feesten en lallend het nieuwe jaar in gaan kan in Nederland ook dus ik had gehoopt op iets anders. Toen vertelde Jeroen dat Ayumas en Eva ons hebben uitgenodigd om daar oud en nieuw te vieren. Ik was super enthousiast want het lijkt me echt leuk om een avond als deze is mee te maken bij een familie hier op Bali. Theresa en Jeroen zullen er die avond ook zijn en mochten we toch nog uit willen dan kunnen we altijd nog naar Seminyak rijden.
Ik wens jullie in ieder geval een hele fijne kerst en alvast de beste wensen voor 2013. Geniet van elkaar en ik denk aan jullie!Mijn nieuwe verslag zal na de feestdagen komen.
Een hele dikke kus,
Lies
Ps. Ik weet het ik mag er niet om vragen maar ik zou het leuk vinden als jullie blijven reageren op mijn verslagen, dat is echt waarvoor ik het doe!
-
21 December 2012 - 15:15
Yvonne:
Hey lisa,wat leuk weer om te lezen!!klinkt allemaal super hoop dat je het nu in het nieuwe project ook weer helemaal leuk krijgt! De bruiloft van maris was super ze zag er mooi uit vanavond hebben we het feest,probeer binnenkort de foto op fb te zetten.nogmaals fijne dagen en een mooi 2013!! X -
21 December 2012 - 15:25
Angela:
Ha die lieve Lisa,
Tot op heden bestaat Nederland nog en ik heb ook nog geen marsmannetjes hier in de omgeving gezien die ons komen redden. Voor de zekerheid toch maar snel mijn stukje aan je schrijven, haha, het zal allemaal wel loslopen.
Wat leuk dat je nu al weer aansluiting hebt, wel jammer dat deze mensen al weer zo snel vertrekken maar dan ben je in ieder geval weer een beetje gewend en zij zullen misschien toch ook wel weer vervangen worden. Ik zie het al helemaal voor mij, jij op de scooter met 65 jarige Ria achterop. Dat had je in Nederland van tevoren niet kunnen bedenken. Wel een beetje vreemd dat je in het weeshuis een beetje aan je lot wordt overgelaten. Je staat toch behoorlijk vreemd te kijken als je 's ochtends daar aankomt en er zijn geen kinderen. Het is toch wel handig als je weet wat er van je verwacht wordt en dat de leiding naar je komst uitkijkt. Wat ik zag op de foto was dat er wel een planning is...........begreep er niets van. Heb jij inmiddels zoveel Balinees geleerd dat je er iets uit kan opmaken?
De feestdagen zien er veelbelovend uit voor je, heel veel gezelligheid en het weer zal daar ook wel meewerken. Bruin bakken met kerst dat gaat hier bij ons niet lukken, het is behoorlijk somber en grijs en de komende dagen blijft dat wel zo.
Wel Lisa, ga weer lekker door met genieten, heel veel plezier ook met de feestdagen, een goed begin van 2013 en ik lees al je belevenissen weer in je volgende verslag. Liefs Angela -
21 December 2012 - 15:57
Mamma:
Hé lieve Lies,
Op school nog snel je verslag gelezen want kon niet wachten tot ik thuis was. Ik ben blij dat je weer leuke mensen om je heen hebt al is het raar dat zij alweer weggaan en jij alleen met Peter achterblijft. Gelukkig heb je je wen-weekje wel met hen gehad. Ben ook blij dat je vrienden uit Klungkung nog in de buurt zijn en je ze met regelmaat kunt zien .
Jammer dat de organisatie zeg maar redelijk prut is. Daar mag je met al het geld wat je voor die 5 weken hier extra betaald hebt toch wel meer van verwachten. Zou het ze bij Activity ook wel laten weten. Wie weet help je er in de toekomst iemand mee.Alles leuk en aardig , maar volgens mij verdienen ze leuk aan jullie . Zou toch fijn zijn als het ten goede kwam aan de kindjes.
Maarrrrrrrrrrr.....gelukkig hebben ze jou , en ik weet zeker dat jij er weer het beste van gaat maken en dat ook deze kindjes jou in hun hart sluiten.
Heerlijk om te weten dat je de kerst met allemaal lieve mensen doorbrengt. En alhoewel ik de verslagen altijd wel met een beetje kriebels in mijn buik lees ,omdat ik je natuurlijk mis, even een tip van je mutti;
Ga het thuisfront zeker niet romantiseren!!!
Het is hier koud, het is hier gewoon en alledaags en we eten hier gewoon aardappels met jus.
Verder zijn we ook gewoon wie we altijd waren en dat is dus vaak lief maar ook soms chagrijnig of vervelend.Kortom ; je mist niets wat er over 3 maanden niet meer zou zijn .
Ga dus vooral genieten en maak er een super mooie kersttijd van. De kerstman is onderweg. :)
Dikke kus mam -
21 December 2012 - 20:10
Liz:
He lieverd. Wat fijn dat je goed bent aangekomen daar. Echt chill dat je een fijne kamer hebt! Heel gek van de weeshuisperikelen, maar planning is volgens mij niet de sterkste kant van de Balinese bevolking.. Wel een beetje freaky dat er dan iemand langskomt en jullie weg moeten, en dat arme meisje zonder onderbroek, daar moet ik een beetje van huilen. Ik gun die kleintjes een juffie als jij! Jou. Nee jij. Toch? Taalliticus. Fijn dat je hebt kunnen wennen idd samen met mensen, maar Ria is toch echt wel een topper! 'Waar you from', ik gier, ze past wel in de 'Till how late you work' sfeer. Gewoon 65 en dan nog aan zo'n avontuur beginnen, Rie, respect. Heel erg leuk dat je met Cindy hebt gechilld, en super grappig om dan te lezen hoeveel jullie op elkaar lijken. Wat je mutti ook zegt, hier is helemaal niks Romantisch aan. Nou ben ik natuurlijk nooit heel romantisch geweest, maar in dit druilerige weer is er helemaal geen zak aan. Zit op het moment in Tiel, of all places, met mijn langneuzige vriend. Oh my god Lies, ik ben echt trots op je kokkerellirigheid! Dat je kookt! Dat! Het is best leuk he :) Lieve schat, ik denk dat ik je nog wel spreek, maar wens je alvast een hele hele hele fijne kerst. Het is een fijn idee dat je lekker met je Klungkung matties bent dan. Op een fucking eiland. In de zon. Met een cocktail. Godverredommaaaa ik ben jaloers! Heerli. Nou ik ben wel uitgeluld, dikke dikke kus en lobi -
21 December 2012 - 21:30
Eva :
Lies,
Wauww weer een prachtig verhaal! Wat maak je veel mee en wat een leuke mensen allemaal! Ook in dit weeshuis heb je vast snel je draai gevonden! En jemig inderdaad super stoer van Ria, 65 jaar en dan vrijwilligerswerk doen!
Veel plezier! X -
22 December 2012 - 11:57
Ineke En Rob:
Hoi Lisa
Wat maak jij een hoop mee zeg !!
Elk volgend verslag krijgen we de indruk dat je meer zelfverzekerd bent,
We denken dat je snel je draai bij deze kindjes gevonden zult hebben.
Ook voor jou komen de feestdagen eraan en blij dat je zoveel lieve mensen om je heen hebt waar je het
mee kunt vieren. Ineke en ik wensen jou fijne kerstdagen en een mooi knallend 2013 toe
groetjes van ons
Rob -
23 December 2012 - 10:08
Cindy Verheij:
Klinkt allemaal geweldig, is het ook. En zoals je al zei... We hebben altijd nog de geschiedenis, houd dat in je achterhoofd. Geniet van je chillweekje en maak je borst maar nat (ik weet het, dat is daar niet moeilijk, ik zeg zweet), want mijn ticket terug naar Bali is geboekt. X -
23 December 2012 - 11:38
Papa:
hoi meissie
wat een avonturen heb je weer beleefd. inderdaad een beetje raar hoe het allemaal in dat weeshuis aan toe gaat, maar je moet maar denken, je bent er voor de kinderen en de rest is ( hoe irritant dat ook kan zijn) bijzaak.
je geniet nu van en heerlijke kerstvakantie met je vrienden op de gili air eilanden en oud en nieuw bij mensen thuis vieren, lijkt me ook heel apart.
ben reuze benieuwd naar die verhalen en foto's, maar dat het heel bijzonder is, daar kan ik mij wel iets bij voorstellen.
ook wens ik je een hele leuke tijd met rani, is toch leuk om weer eens een bekend gezicht te zien toch.
ga straks naar oma, kerststukje brengen. jouw verhaal over java heeft ze wel 3 keer gelezen.
ga morgen met myrth kerstshoppen in amstelveen, kerst vieren we dit jaar bij judith ( en volgend jaar bij jou.........)
nou meissie, wens je hele fijne feestdagen, geniet ervan en tot horens.
liefs papa -
23 December 2012 - 12:47
Wout En Ingrid:
Lieve Lisa,
Wat een mooi verslag heb je er weer van gemaakt en wat maak je een boel mee. Als je weer terug bent in Nederland ga je een scooter kopen je bent er helemaal aangewend? Ik geloof best dat het werk in het weeshuis grote indruk op je maakt en hoe je het verteld ook op ons. Maar nu ga je lekker een weekje genieten. Je weet met Kerst trekken we met de familie altijd een lootje en dit keer heeft Myrthe het van je overgenomen en het is in een keer goed gegaan.
Wij wensen je fijne feestdagen geniet ervan in de zon, en alvast een goed 2013.
Wij zijn 2de kerstdag met z'n allen bij Judith en nemen zeker een borrel op je en denken aan je.
Veel liefs en dikke kus.
Wout en Ingrid. -
23 December 2012 - 15:27
Opa En Oma Versteegh:
Lieve Lisa,
Bedankt voor je verslag. Wij vinden het erg leuk om te lezen. Wij vinden het knap dat je zo actief bent en zo goed kunt vertellen wat je allemaal doet. Het is fijn dat je met zoveel vrienden de Kerst en Oud en Nieuw kunt vieren. Zal dat anders zijn dan je kerstvieringen in de Westerse cultuur ? Gisteren zijn wij met vrienden elf in getal, gezamenlijk bij een van hun wezen eten. Jan heeft voor elf man Chinees eten gekocht . Opa is er niet zo gek op maar de babipangan vond hij voortreffelijk.De huisarts is van de week op bezoek geweest omdat opa last van zijn rug en borst had. Hij heeft het gevoel dat de voorgeschreven pillen helpen. Wij gaan dit jaar niet naar de nachtmis omdat het voor opa te vermoeiend is. Voorzover ons bekend is het de eerste keer dat wij een nachtmisviering laten schieten. Zijn er op Bali ook nachtmisvieringen of komen die helemaal niet voor De kinderen komen dinsdag vanaf 12 uur kerstvieren en om 4 uur gaan wij naar Saskia , Camiel en de kinderen om te genieten van een kerstdiner. Wij wensen je een fijne week en wees voorzichtig met vuurwerk.
Liefs en een dikke kus opa en oma -
23 December 2012 - 21:40
Saskia:
Hey lieve Lisa,
Wat een verhaal weer, wat een belevenissen. De mensen van het weeshuis mogen blij zijn met een vrijwilliger zoals jij en dan laten ze je zo aan je lot over............ :( Gelukkig had je direct aansluiting met de andere vrijwilligers en zij slepen je vast en zeker door de eerste periode heen. Hoop voor je dat er na hun vertrek nieuwe vrijwilligers komen waar je het ook leuk mee kan vinden. Dat vast wel.
Wat gaaf dat je daar zulke leuke vrienden hebt gemaakt waar je de feestdagen mee gaat vieren. Hoe geweldig klinkt dat " kerst aan de Balinese stranden " ! Nou wij moeten het hier doen met regen, regen en nog eens regen !!!
We wensen je hele gezellige dagen, ga er voor de volle 100% van genieten en alle goeds voor 2013 toegewenst.
Hele, hele dikke XXXXXX
Saskia ( ook natuurlijk van Camiel, Fleur en Annabel )
-
24 December 2012 - 01:31
Maartien Van Genderen:
Dear Lisa, I learned about you being in Bali from your grandma, then a lot more from your interesting and well written accounts of your experiences on your blog. You're quite a writer! I am plenty proud of you Lisa for your volunteer service and work as a teacher in Indonesia and happy for you that, except for the unfortunate backpack episode and losing some clothing, you're having the time of your life. Enjoy girl,.... time goes by as quickly as a wink someone once sung. (you know what? he/she is so right ;) So go for it, girl!
Your uncle Maartien and aunt Anne in Yuma, AZ
ps: You have a joyful Christmas and terrific 2013, Lisa! -
25 December 2012 - 17:04
Lins:
Hee lieve lies,
Wat een verhaal weer! En wat heb ik gegierd om je verhaal van die onderbroek. Ik zie t al helemaal voor me. Hilarisch. Lieverd vanuit het verre nederland merry christmas mop. Ik kan niet wachten op je terugkomst. Geniet er lekker van en ik hou je facebook in de gaten! Dikke kus lins -
26 December 2012 - 11:50
Marsie:
Liesy!
Wat klinkt dat alweer geweldig! Je mag zo trots zijn op jezelf!
Wel weer even wennen natuurlijk op een andere plek maar ik weet zeker dat je het daar ook helemaal top gaat krijgen! Nu eerst even lekker van de kerst genieten en natuurlijk van oud&nieuw zoals je dat gehoopt had!
Dikke kus voor jou! -
27 December 2012 - 22:22
Fien:
Yo Lies!
Eindelijk weer eens tijd om je verslag te lezen, genieten weer! Hoe was het kerstvieren onder een palmboom? Lijkt me een aparte ervaring. Wordt er door de lokale bevolking ook kerst gevierd eigenlijk? Er zijn natuurlijk veel moslims daar tenslotte. Ik heb verder niet veel te melden, dus: slaap lekker Lisa! Kusssssssssss! -
06 Januari 2013 - 19:52
Jet:
Moppie!
Super leuk verhaal weer.. beetje laat gelezen i know sorry! Ik moet er ook echt ff de tijd voor nemen (met mijn geweldige leesnelheid). Ik zie een papieren sloggi maatje xxs voor me dus heb gegierd:p (altijd leuke om je eigen fantasie te hebben). Als je weer thuis bent gaan we galgje spelen offfff nog beter het namen-spel met al die "namen". Ik ga nu snel je andere verhaal lezen! Bedenk je alsjeblieft niet hoe het hier is want het is verschrikkelijk:p Koud, regen etc.. Erg depressief! Dus geniet daar lekker dush! LOBI <3 -
08 Januari 2013 - 15:48
Muriël:
Ik ben er dan eindelijk voor gaan zitten lieverd & wat een verhaal weer! Ik zal je even een berichtje sturen zodat je weet dat ik weer heb gereageerd, weet niet of je daar een melding van krijgt ofzo! En natuurlijk mag je vragen of mensen willen blijven reageren, ik schaam me kapot dat ik nu pas iets van me laat horen! Maar goed, je weet hoe het komt & ik mag geen sorry meer van je zeggen dus dat zal ik ook niet meer doen (SORRY!!!!)
Je noemt zoveel namen van plekken waar je heen gaat, alsof je het hebt over plekken die in de buurt van Hoofddorp liggen! Heerlijk, ik krijg echt het idee dat je je als een vis in het water voelt! Lekker op je scootertje scheuren, met of zonder Ria of backpack echt ik zie t al helemaal voor me!
Wat geinig dat je bitterballen hebt gegeten daar & wat leuk dat je het zo goed met Cindy kon vinden! Als ze zo op jou lijkt moet het ook wel een geweldige meid zijn, kan niet anders!
Nou waus ik ga verder met je volgende verslag lezen & de foto's bekijken & je filmpje uiteraard nog even checken! Miss you xxxxx.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
