Lovely Laos and busy Bangkok
Blijf op de hoogte en volg Lisa
27 Februari 2013 | Thailand, Bangkok
Op dit moment zit ik op het vliegveld, daarover straks meer, en zitten de vijf weken reizen erop. Om precies te zijn, 37 dagen, 2 vluchten, 5 landen, meer dan 1000 foto´s, 19 hostels, 12 busritten en 11 excursies. De laatste anderhalve week heb ik door gebracht in Laos en Thailand. Ik neem jullie graag mee terug naar dinsdag 19 februari..(probeer het wat spannender te maken voor jullie)
Dinsdag 19 februari, vandaag pakken we in de namiddag de bus naar Vientiane, Laos. Overdag is niet zo bijzonder, al hoewel.. terwijl ik in het hotel achter de computer zit is er buiten van alles aan de hand. Het begint met een ruzie dat eindigd in een gevecht tussen twee mannen. Dan lijkt het rustig tot er opeens vanuit een winkel allerlei spullen op straat worden gegooid, zoals een vaas en kleding. Al snel komt het heethoofd naar buiten gestierd en deelt die nog een klap uit aan zijn vrouw. En terwijl dit alles gebeurt staat iedereen er bij en kijkt ernaar. In de middag neem ik mijn malariatablet, voordat ik deze slik spreek ik de kleine roze vriend eerst even toe. 'Nee, jij gaat mij deze keer niet ziek maken en ja mijn lichaam kan jou aan.' Om 17.00uur worden we opgehaald bij ons hotel en rijden we naar het busstation. We worden naar onze bus gebracht maar we kunnen nog niet naar binnen, ik snap niet waarom, maar ik snap wel vaker dingen niet als het om organisatie gaat hier in Azie. Uiteindelijk kunnen we bus in en zie ik dat ik 'de' plek achterin de bus heb, ik gooi het ernog op dat ik claustrofobisch ben maar dit woord kent de buschauffeur waarschijnlijk niet eens en kruip ik dus met veel tegenzin het bed op. Om 19.30uur begint de bus met rijden en na één uur heb ik al een blauwe elleboog. De buschauffeur pakt sommige hobbels zo hard dat we zonder grap overal naartoe vliegen. Ik val af en toe in slaap maar het grootste gedeelte ben ik wakker. Om 5.30uur kijk ik op mijn telefoon en zie ik via GPS dat we bijna bij de grens zijn. Deze is alleen nog niet open dus de buschauffeur zet de bus stil voor zo'n anderhalfuur. Wonder boven wonder val ik in slaap.
Inmiddels woensdag word ik door Jeroen wakker gemaakt, het is 07.00uur en vertelt hij dat we bij de grens zijn. Eenmaal buiten word ik al niet vrolijk, regen, modder en heel veel schreeuwende mensen. Aan de buschauffeur hebben we ook geen zak, die gooit ons er gewoon uit en we mogen zelf uitzoeken hoe of wat. Ik heb geen idee waar we heen moeten, ik zie wel wat bali's met daarvoor heel veel mensen. En niet in een rij, nee gewoon duwend en schreeuwend met paspoorten en geld in hun handen. Nadat meerdere mensen op mijn ontstoken teen hebben gestaan of een duw hebben gegeven tegen mijn blauwe elleboog is het tijd om zelf wat stoten terug te geven. En zo'n held als ik ben scheld ik er ook nog een paar uit, in het nederlands. Ik ben deze vier maanden nog nooit zo chagerijnig geweest. Uiteindelijk vinden we een bali die ons een stempel geeft dat we Vietnam verlaten. Nu nog een visum voor Laos. Niemand spreekt engels, we staan meerdere keren in een rij, niet wetende op wat we nou staan te wachten. Op dit moment heb je hem nodig, de fanatieke reiziger die van alles op de hoogte is, maar nee helaas. We zijn samen met een vriendengroep uit Australie, zij volgens ons en wij volgen hen. Na een wandeling van 30 minuten komen we aan bij de tourist office en hier kunnen we ons visum voor Laos krijgen. En hoe bizar, ik moet meer betalen dan Jeroen! Alleen maar omdat ik uit Nederland kom en hij uit Belgie. Na ons visum, potverdorie de man plakt mijn visum voor in mijn paspoort waardoor de chronologische volgorde verstoord is, wachten we weer op onze bus. Het is uiteindelijk 11.30uur als we onze bus weer in kunnen. Vijf en een half uur over een grens overgang, wat een verschrikking. In de bus maak ik een lijstje wat ik allemaal wil eten op de dag dat ik thuis kom, komt ie: melk, wit brood met hagelslag en/of bruin brood met pindakaas, drop, vla, boerenkool met worst, stroopwafels en bitterballen. Om 18.30uur komen we aan in Vientiane en ben ik blij als ik de bus uitmag die inmiddels gevuld was met aroma's van zweet, pis en stinkvoeten. Eenmaal op het busstation blijkt dat we nog zo'n 10km van het centrum zitten. Op dit soort momenten zijn Jeroen en ik nogal verschillend, ik neem het liefst de eerste tuctuc, Jeroen zoekt liever nog even door naar wat goedkopers. Uiteindelijk nemen we een tuctuc voor 3 dollar persoon en worden we naar het centrum gebracht. Hier eten we een pizza en lopen daarna naar ons hostel, genaamd Funky Monkey Hostel. We delen de kamer met in totaal 16 man, opzich gezellig maar niet als je doodop bent. Zo wordt er nog een film gekeken, muziek gespeeld en veel gepraat. Gelukkig wint de vermoeidheid het van de herrie en val ik al snel in slaap. OHJA, voordat ik ga slapen check ik mijn mail en zie ik dat ik drie mailtjes van Aya heb ontvangen! Ik ben zo blij, ze mailt dat het goed met haar gaat, dat ze me mist en dat ik me geen zorgen om haar hoef te maken.
Donderdag ben ik al vroeg wakker en realiseer ik me dat ik vandaag over precies 1 maand thuis ben. Rond een uurtje of 11 ga ik de stad in, Vientiane de hoofdstad van Laos, geeft een rustige indruk en beschikt over veel mooie kleurrijke tempels. Het doet me meer aan Cambodja denken dan aan Vietnam. Ik loop wat rond, maak wat foto's en besluit om een massage te nemen. Heerlijk, een hoofd-schouder en voetmassage van 1,5uur. Verder ga ik opzoek naar een souvenier voor in mijn kamer maar deze is niet te vinden. Naja hij is wel te vinden maar het zijn allemaal europrijzen en daar doe ik inmiddels niet meer aan. In de avond eten we wat en staat om 19.00uur de volgende busreis te wachten. Ik vond het ook wat snel maar we hebben weinig keuze. Deze bus brengt ons naar de 4000 islands waar we een bezoek zullen brengen aan Dondet. Eenmaal aangekomen bij de bus zijn Jeroen en ik redelijk verbaasd, een bus als deze hebben we namelijk nog niet gehad. De bus is verdeeld in hokjes, afgeschermd door een muurtje en in de hokjes ligt een matras met daarbij twee dekentjes en twee kussens. Het ziet er dus echt niet slecht uit. Eenmaal in de bus opzoek naar ons nummer zijn wij natuurlijk weer de gene die achter in de bus liggen, dat wil in dit geval zeggen: een reserveband naast ons in het gangpad en boven ons de airco. De nacht verloopt voor mij moeizaam, dit is de beste slaapplek die we ooit hebben gehad maar toch kan ik de slaap niet vatten. De chauffeur rijdt namelijk als een gek, in ieder geval zo voelt het. Als ik naar buiten kijk zie ik alles voorbij flitsen en ook de motor, waar we niet zo ver vandaan liggen, blijft maar harder en harder gaan.
Vrijdag, om 6uur 's ochtends komen we aan in Pakse waar we met een kleiner busje naar de haven worden gebracht. Eenmaal bij de haven brengt een klein bootje ons naar Dondet, het is inmiddels 12uur. We zoeken naar een slaapplek en deze is al snel gevonden. We slapen in een schattig hutje waar ik direct op bed plof. Ik heb het warm en ben moe en ondanks de ventilator blijft het zweet over mijn gezicht lopen. Uiteindelijk ga ik buiten in de hangmat liggen en gaat het al iets beter. Toch voel ik me raar en merk ik dat ik nu al negatief ben over deze plek, wat valt hier in hemelsnaam te beleven. In de middag komt Jeroen terug, die heeft natuurlijk het hele eiland al afgefietst, en neem ik zijn fiets mee om ergens een hapje te gaan eten. En terwijl ik op de fiets zit verander ik al snel van pessimist naar optimist. Door het fietsen vang ik een koel windje en het eiland is eigenlijk super mooi. Het is even back to basic, terug naar eigenlijk helemaal niks. Geen luxe, geen haast, geen stress, geen zorgen. Alles mag en niks moet. Op het eiland staan veel hoge huizen/hutjes en aan het water vind je de accomodaties voor de toeristen. Als je de weg helemaal af fietst kom je bij wat restaurantjes en het strandje. De sfeer is relaxed en ik vind het eigenlijk wel heel fijn om hier even tot rust te komen. In de avond eten we ergens een hapje en blikken we voor de zoveelste keer terug op onze tijd in Bali.
Zaterdag, het wekkertje gaat vroeg want vandaag gaan we op excursie. Wij gaan de hele dag kajakken! Eerst twijfelde ik maar ik vond het kajakken in Halong bay zo leuk dat ik toch besluit mee te gaan. Al snel komen Jeroen en ik erachter dat we onze missie hebben gemist, uitkomen voor kajakken op de olympische spelen. (Alleen voor welk land is dan de vraag.) We maken een stop bij een eiland waar men nog geen elektriciteit heeft. We lopen naar een waterval en onderweg kom ik allemaal kindjes tegen. Wat zijn ze lief, ze zeggen gedag en willen maar al te graag op de foto. Ik word hier echt gelukkig van. En hoe de mensen hier leven, wat is het toch een groot verschil vergeleken met het leven dat wij leven. Maar zijn wij door onze luxe perse gelukkiger? En ja wat is geluk? Voor mij is geluk dat ik weet dat er thuis familie en vrienden zijn die op mij wachten. Bij de waterval gekomen ga ik wat pootje baden en kajakken we daarna verder naar de plek waar we dolfijnen kunnen spotten. Ik spot er wel vier, al zouden deze dolfijnen niet echt in aanmerking komen voor een beauty award. Deze dolfijnen hebben namelijk een stompe neus waardoor ze niet echt moeders mooiste zijn. Na de dolfijnen stoppen we weer bij een eilandje om te lunchen. We worden vriendelijk ontvangen en er zijn opnieuw veel kinderen. Na de lunch zie ik al twee andere mensen uit onze groep bij de kinderen staan om spelletjes te spelen, het duurt dan ook niet lang voordat ik me hier bij aansluit. We laten ze over een elastiek springen en doen de limbo, super simpel maar oh wat vinden ze dit prachtig. En ik ook, ik geniet en ik prijs mijzelf gelukkig dat ik de rest van mijn leven met kinderen mag werken. Al zullen er vast ook momenten gaan komen dat ik daar anders over denk. Na de lunch kajakken we verder en bezoeken we nog een andere waterval, erg toeristisch maar opnieuw erg mooi. Aan het eind van de dag zijn we beide kapot en gaan we vroeg naar bed.
Zondag ontbijten Jeroen en ik nog op Dondet, waar de serveerster nog in haar pyama loopt, en pakken we daarna de bus naar het vaste land. Een klein busje brengt ons naar Pakse waar Jeroen en ik allebei een andere bus zullen pakken. Ik naar Bangkok, hij naar Ubon. Zal het even toelichten, Jeroen wil graag nog een stop maken in Thailand en ik wil graag naar Vicki toe om Bangkok te kunnen zien. Om 15.00uur haalt het busje ons op, er vanuit gaande dat we naar het busstation worden gebracht. De rit duurt veel langer en uiteindelijk zijn we al bij de thaise grens. Ik ben enorm opgelucht want ik zag er toch wel tegenop om de grens alleen over te gaan. Eenmaal bij de grens worden we geholpen door een thaise menneer die ons precies verteld waar we moeten zijn. WAT FIJN en wat een verschil met de vorige grensovergang. Alles is duidelijk, deels in het engels en we hoeven geen visum aan te schaffen wat weer fijn is voor de portemonnee. In Thailand worden we naar het busstation gebracht en neem ik afscheid van Jeroen, want zijn bus staat al klaar. Rond 18.00uur staat ook mijn bus er en ben ik positief verrast. Ik wist namelijk dat het een zit bus zou zijn dus ik had mij op het ergste voorbereid. Deze bus is van buiten al mooi en al helemaal van binnen, de stoelen kun je ver naar achter zetten, er hangt een tv en we krijgen zelfs een pakketje met wat lekkers te eten. De busreis duurt 11uur maar is echt te doen, dit is de meest relaxte busreis tot nu toe. Onderweg stoppen we nog ergens om te eten en staat de travestietenteller al snel op 4.
Inmiddels maandag om 5 uur ´s ochtends kom ik aan in Bangkok. We worden afgezet op een druk busstation dus ik ben gelukkig onder de mensen. Meerdere taxi chauffeurs spreken me aan maar ik ga eerst even rustig zitten om te kijken waar ik precies ben. Inmiddels al contact gehad met Vicki en ik heb het adres van haar hotel. Ik loop naar de plek waar je een taxi kunt pakken die met de meter werkt. Ik heb al veel verhalen gehoord dat de taxi chauffeurs in Bangkok je graag belazeren. Ik stap in bij een taxichauffeur met een hoofd te grootte van een budha. Ik laat het hem adres zien op mijn telefoon waardoor hij ziet dat ik google maps aan heb staan. Waarmee ik eigenlijk de boodschap wil geven: MIJ KUN JE NIET BELAZEREN! Als we aan het rijden zijn en ik door mijn gps kan zien waar we rijden zie ik toch dat we van het hotel afraken. Eerst durf ik niks te zeggen maar als ik zie dat de meter vrolijk doorloopt besluit ik toch maar even in te grijpen. Ik zeg hem dat hij moet keren omdat we nu de verkeerde kant op rijden. Gelukkig keert hij om en rijdt hij daarna foutloos naar het hotel. In het hotel is nog iemand aanwezig en ik vraag of hij mij naar kamer A1 kan brengen. Bij de kamer doe ik de deur open en zie ik daar mijn vlaamse vriendinnetje weer, zo fijn! Vicki slaapt nog half maar ik geef haar al een dikke pakkerd. Ik kruip meteen bij haar in bed en zo kletsen we eerst twee uur bij, inmiddels is het al half 9 en komen we erachter dat slapen het niet gaat worden. We eten een zakje chips en genieten van de nederlandse/vlaamse tvzender. Zo kan ik nog een paar voetbalwedstrijden uit de eredivisie kijken. Uiteindelijk vallen we toch in slaap en missen we daardoor ons gratis ontbijt. In de middag vertrekken we naar een ander guesthouse en gaan daarna de stad in. We bezoeken chinatown, kopen een mondkapje en gaan 's avonds naar het winkelcentrum. Ik kijk mijn ogen uit, ik heb nog nooit zo'n groot en mooi winkelcentrum gezien. Na het winkelcentrum lopen we nog over een markt waar je voor een scheet en drie knikkers de duurste merken kunt aanschaffen. Naast de goedkope producten is ook de welbekende sex-industrie aanwezig. In de zijstraatjes zitten veel clubs en ook op de markt vind je een aantal producten die je in Nederland niet zo snel op een markt zult tegenkomen. 's Avonds keren Vicki en ik tevreden terug naar het hostel. We hebben elkaar wel tien keer gezegd dat we het zo gezellig vinden met elkaar.
Dinsdag slapen we uit en vertrekken we naar grand palace. Een grote toeristenattractie van Thailand. Omdat de entree toch wel prijzig is en Vicki hier vorige zomer al is geweest besluit ze niet mee te gaan, logisch. Ik zorg dat mijn schouders en knieen bedekt zijn en betreed zo het koninklijk paleis. Het begint met het tempelcomplex waar ik mijn ogen uitkijk, super mooi en onwijs groot. Ik baal dat ik het niet allemaal op de foto kan krijgen. Na de tempels loop ik door naar het paleis wat opnieuw erg mooi is. Toch doe ik mijn rondje erg snel, het is namelijk erg druk en het zweet staat overal. Na het paleis pakken Vicki en ik de tuctuc naar een ander winkelcentrum. Waar we ons heerlijk kunnen vermaken, we nemen ook nog een massage en deze valt toch echt onder de categorie:pijnlijk. Deze vrouwen hebben zo'n kracht in hun handen en dat ze af en toe vergeet dat mijn teen ontstoken is EN dat ze de laatste vijf minuten mijn been in me nek probeerd te leggen, maakt het allemaal niet veel beter. Maar we gaan nog even door met pijn lijden, namelijk de ontstoken teen. Mijn teennagel is ingegroeid(gadver klinkt echt vies) en hier moet ik echt wat aan laten doen. Vicki heeft het zelfde probleem dus we besluiten naar de pedicure te gaan. Die vrouwen daar moeten wel gedacht hebben.. we gillen het serieus echt uit van de pijn om vervolgens de slappe lach te krijgen als ze onze voeten 'kietelen' met de eeltkrabber. s' Avonds willen we eigenlijk naar de film maar besluiten toch om te gaan discobowlen. Het is wel duidelijk dat belgen niet goed tegen hun verlies kunnen, sta ik goed voor op Vicki gaat de vlaamse meid expres ballen in de goot gooien op mijn beurt. Uiteindelijk gaat de winst naar Nederland en vertrekken we daarna naar ons hostel. Inmiddels is Jeroen ook gearriveerd en is het clubje weer compleet.
Woensdag, vanochtend dus, beginnen we met een uitgebreid ontbijt. Sapje, fruit salade en een pannenkoek. Ik lust nu trouwens ananas! Leuk he, dat je smaakpupillen daar toch is anders over gaan nadenken na 22
jaar. Na het ontbijt gaat Jeroen opzoek naar wat souveniers en gaan Vicki en ik opnieuw richting het winkelcentrum. Nee dit keer niet om te winkelen, nee Vicki gaat een neuspiercing laten zetten. Ze is aardig zenuwachtig, wat ik volledig begrijp, maar zit uiteindelijk toch in de stoel. Ik houd haar hand vast en zo'n held als ik ben heb ik zelf ook mijn ogen dicht. Uiteindelijk viel de pijn mee en was het niks vergeleken met de pijn van de pedicure, aldus een blije Vicki met neuspiercing. Nadat de piercing is gezet gaan we door naar madam tussaud, de grootste van de wereld dus ik ben benieuwd. Het is niet erg druk dus dat is fijn, zo trekken we 20 foto's met Justin Bieber, waag ik nog een dansje met Beyonce en Madonna, zit ik op de bank bij Oprah en doen we nog een bakkie koffie met Clooney. De foto's zijn erg grappig al zeg ik het zelf. s'Avonds spreken we af met Jeroen en hebben we een 4 -maanden-vriendschap diner bij de Subway. Vier maanden geleden zaten we voor het eerst bij elkaar in de auto, niet wetende dat het allemaal zo leuk zou lopen. Na het etentje relaxen we nog wat in het hostel en pakken we daarna de Taxi. Bangkok, ik had nooit gedacht dat ik deze stad zo vet zou vinden. De mensen zijn heel vriendelijk, de gebouwen zijn te gek en ja de winkelcentra, die zijn echt niet normaal. Thailand staat dan ook zeker op mijn lijstje van landen die ik graag nog is zou willen bezoeken.
Ohja het vliegveld, terwijl ik met Jeroen en Vicki naar binnen loop maakt Vicki nog een grapje dat dit niet Air Asia is. Helaas wordt het grapje snel werkelijkheid want ik zie inderdaad nergens Air Asia staan. Ik vraag het bij de infobali en inderdaad, ik sta op het verkeerde vliegveld en het zou mij 40min kosten met de taxi om bij het goede vliegveld te komen. Ik baal even maar ik schiet niet in de stres en raak ook niet in paniek. Waardoor ik mezelf redelijk verbaas. Ik laat mijn backpack sealen en neem daarna afscheid van Jeroen en Vicki. En nee geen drama gewoon chill, ik geef ze een knuffel en zeg tot snel. Want ja het weekend van 27 april(6-maanden-vriendschap) komen Jeroen en Vicki naar Hoofddorp en daar kijk ik erg naar uit! Als het aan mij ligt zijn het echt mijn vrienden voor het leven.
Nu is het hier al bijna 4 uur 'snachts en hoef ik nog maar een uurtje te wachten tot dat ik kan inchecken. Het reizen zit erop, er heeft meer energie ingezeten dan ik dacht maar ik heb het mooi af weten te maken. Ik heb veel mooie dingen gezien en beleefd met als hoogtepunt mijn bezoek aan Cambodja. Vandaag was ik even jaloers op Jeroen en Vicki en wilde ik ook naar huis, gewoon om mijn familie en vrienden te zien. Inmiddels ben ik alweer bijgedraaid en kijk ik ook uit naar Bali. Waar ik morgen Theresa's verjaardag zal vieren, ik van het weekend met Anne(andere vrijwilliger) naar een waterpark ga en ik over twee weken het Balinees nieuw jaar mee ga maken. Kortom, ik ga deze laatste drie weken nog even GOED genieten!
Ik wil ook iedereen bedanken voor het nog steeds reageren op mijn blog, al....... hoop ik dat het er deze keer wel meer worden dan de 8 reacties op het vorige verslag :):). (Subtiel ben ik he).
Een dikke kus vanaf een super saai vliegveld!
Lies
-
27 Februari 2013 - 21:55
Maureen Duijn:
Hoi lieve nicht van ons. Bij deze nodig ik je uit voor een avondje Boerenkool met worst en een gezellig kaart spelletje. Zodra je thuis bent, gaan we een afspraak maken. Misschien wilt je zus ook mee, maar ik weet niet of ze wel van mijn boerenkool houdt.
Met Jeroen en Vicky heb je idd vrienden voor het leven gemaakt, en gelukkiig is Belgie niet zo ver weg.Na al die busreizen die je hebt ondernomen lach je om de afstand.
Liefs van ons -
27 Februari 2013 - 21:56
Eva:
Hi Lies,
Wat geniet ik toch van het lezen van verslagen. Zo lees ik de ene dag een verslag uit Suriname en dan weer een geweldig verslag uit prachtige landen in Azië. Geniet van de laatste weken, voor je het weet zit je weer in Nederland!
X -
27 Februari 2013 - 21:59
Eric Hiaat:
He Lies!!!
Wat een fantastisch verhaal weer! En wat heerlijk dat je van die toppers hebt ontmoet daar. Heel veel plezier in Bali. Bij thuiskomst snel een pizza palestina verorberen samen.
Xxx
Eric -
27 Februari 2013 - 22:06
Mamma:
lieve Lies,
Nou ...ik ben er weer hoor! Heb weer genoten. Lekker ook weer om nert zo'n tijd te appen ...meestal sliep je om deze tijd. (logisch :) )
Wat een geweldige avonturen weer. En wat een klojo die taxi chauffeur. Goed dat je voor jezelf opkwam.:)
Soms lig ik echt in een deuk hoe je alles beschrijft. En wat fijn dat jij niet net als vicki een neuspiercing hebt laten zetten. Je weet..ik hou er niet van.:(
Super vet dat ze naar Hoofddorp komen . Lijkt mij echt leuk om de mensen te ontmoeten waar jij zoveel mee hebt meegemaakt en die zulke goede vrienden van je zijn geworden .
Zeg maar dat ik wel iets typisch Hollands voor ze wil koken. ( of gaan jullie uit eten?)Blijven ze hier tot de kroning?
Jouw lijstje zal ik opschrijven zodat je op je dag van thuiskomst alle Hollandse lekkernijen weer om je heen hebt. Maak maar een eetlijstje voor de eerste week...daana bepaal ik weer..hahahaha
De foto met Obama is fantastisch maar dat je met George op de foto staat maakt mij wel jaloers....grapje
Gaat het nu wat beter met je teen...haal anders antibiotica op Bali .Je moet er niet telang mee doorlopen hoor.
De zin ;
En ja wat is geluk? Voor mij is geluk dat ik weet dat er thuis familie en vrienden zijn die op mij wachten,
maakt mij weer heel gelukkig!
Ook ik kijk uit naar het Schiphol moment, zie je in gedachten al 100 keer door de deur komen.
Ik stop er weer mee, ga ff kijken of we nog even kunnenn appen.
Geniet!!!!!!
super kus van mutti xxx
-
27 Februari 2013 - 22:53
Lins:
Lieve lies,
Wat fijn om te lezen dat het daar zo goed gaat.
En dat je daar echt goede vrienden hebt ontmoet. Die zijn zeldzaam hoor.
Ik ben stiekem zelf wel een beetje blij als ik lees dat je bijna naar huis komt.
Ik wil nu ook wel weer even tijd met lisa. :)
Nou lieverd geniet de van de drie knallende weken die je nog gaat beleven en dan zie ik je snel weer in headvillage
Dikke kus
Lins ♥ -
27 Februari 2013 - 23:02
Francine:
Lieve Lisa,
Al weken lees ik uitgebreid al je verhalen en belevenissen. Ik ga er altijd echt even voor zitten. Wat een super ervaringen en levenslessen heb jij straks in je broekzak zitten, meid!
Geniet nog van je laatste weken op Bali!! En daarna weer fijn naar je familie thuis. Want wat zullen ze je gemist hebben.
En wat je teen betreft :)) een pleister met betadine helpt heel goed. En anders kom je in Nederland maar even langs, haha!
Liefs en een dikke knuffel
Francine -
28 Februari 2013 - 01:47
Papa:
hoi meissie,
het backpacken zit erop en als je het inderdaad zo sek op een rijtje zet is het toch wel indrukwekkend wat jij en je belgische vrienden in die 5 weken hebben ondernomen. een gemiddelde duut doet daar 5 jaar over..........
het is ook maar goed dat je niet alles van te voren al wist, deze ervaring neem je de rest van je leven mee lies, je bent er een rijk mens door geworden en dit neemt niemand je meer af.
vick en jeroen..........hoogst waarschijnlijk vrienden voor het leven, niet gek als je zoveel dingen samen hebt meegemaakt (je weet wat oom rob zou zeggen)
lijkt me heel leuk deze mensen te ontmoeten.
nu nog 3 weken chillen op bali , je tweede thuis. weerzien met al je vrienden van het weeshuis
geniet van elke minuut daar, want je staat zo weer op schiphol en dat vinden heel veel mensen helemaal niet erg, ook dat moet een goed gevoel geven
liefs papa pelle -
28 Februari 2013 - 04:09
Cindy:
Lieve Lies,
Bij deze zorg ik ervoor dat je meer dan 8 reacties hebt. Ik ken het gevoel. Wat heb je weer gave dingen beleefd en wat heerlijk dat het reizen erop zit (dit klinkt vast raar voor andere mensen). Nu nog even heeel goed afscheid nemen en drie weken volop genieten op Bali.
Veel liefs, Cindy.
PS. Mijn eetlijstje verschilt niet veel van die van jou: alleen de boerenkool met worst kun je vervangen voor rode kool met aardappelen en een gehaktbal. O en drop mag bij mij in HOOFDLETTERS. -
28 Februari 2013 - 08:19
Ingrid Nieuwendijk:
Hoi Hoi het klinkt heeeeel afgezaagd, maar het is elke keer leuk om je belevenissen te lezen. Je beleeft elke keer weer iets leuks of spannends echt heel leuk. Wat schiet het op , nog 2 maandjes en het ziet er al weer op, de tijd vliegt echt. Nou geniet er nog maar van en ik kijk er naar uit je volgende verhaal te lezen. Groetjes Ingrid. xxx -
28 Februari 2013 - 09:50
Angela:
Hoi Lieve Lisa,
Haha, toen ik gisteren op de terugweg vanuit Amsterdam in de trein op facebook je vliegveld-ervaring las en dat je zo lang moest wachten voor je vlucht naar Bali dacht ik, nou dan kan ze mooi in die tijd haar verslag schrijven.............en ja hoor, later op de avond sla ik mijn laptop open en je verslag is gearriveerd. Aan een super periode in je leven komt nu dus een einde. Gelukkig heb je nog 3 weken om er naar toe te leven en nog van alle mooie dingen en vrienden op Bali te genieten. Door alle reiservaringen heb je nu geleerd om niet direct in de stress te schieten als er iets niet helemaal goed gaat tijdens een reis, dat moet een heerlijk gevoel geven............voortaan reizen zonder stress en van alles relaxed te kunnen meemaken. Vakantiestress zit namelijk in de genen, een vervelende familiekwaal, waar jij in de toekomst geen last meer van zult hebben. Bofkont!
Voor de komende 3 weken nog lekker genieten, luieren en zon aanbidden. Als je de 21ste weer aankomt op Schiphol staan er ook weer allerlei leuke dingen op je te wachten, zoals familie en vrienden in Nederland , nieuwe baan (eigenlijk je eerste echte in je vak toch na je afstuderen?) en het uitkijken naar nieuwe reizen naar Bali, want dat zie ik je zeker doen in de toekomst. En het wordt natuurlijk ook weer heel gezellig met je Belgische vrienden, die je in een totaal andere omgeving gaat terugzien. Voor nu is het voor ons wachten op je (voorlopig) laatste verslag vanuit Bali en dan gaan wij je in het echie terug zien. Wij kijken er naar uit! Dikke knuffel uit Reeuwijk
-
28 Februari 2013 - 10:40
Miriam:
Lieve Lies,
Wat heb je toch weer een hoop meegemaakt! En zo stoer dat je iedere keer weer zo'n lange busreis aangaat. Ik moet er toch niet aan denken.
Wat leuk dat Aya toch van zich heeft laten horen. Met sommige mensen heb je idd direct een klik.
Knap ook dat je in je eentje van alles bezoekt en bekijkt. Ik zou er denk ik in mijn eentje heel snel voorbij rennen zo ongemakkelijk zou ik me voelen.
En nu heerlijk terug in Bali. Zo'n relaxed land. Geniet ervan! Deze weken zullen zo snel voorbij gaan.
Dikke kus, -
28 Februari 2013 - 10:40
Miriam:
Lieve Lies,
Wat heb je toch weer een hoop meegemaakt! En zo stoer dat je iedere keer weer zo'n lange busreis aangaat. Ik moet er toch niet aan denken.
Wat leuk dat Aya toch van zich heeft laten horen. Met sommige mensen heb je idd direct een klik.
Knap ook dat je in je eentje van alles bezoekt en bekijkt. Ik zou er denk ik in mijn eentje heel snel voorbij rennen zo ongemakkelijk zou ik me voelen.
En nu heerlijk terug in Bali. Zo'n relaxed land. Geniet ervan! Deze weken zullen zo snel voorbij gaan.
Dikke kus, -
28 Februari 2013 - 15:12
Muriël:
Nou Waus die 8 reacties van je vorige blog heb je in ieder geval al overtroffen .. Ik moet ook eerlijk tegen je zijn dat ik deze weer leuker vond om te lezen dan de vorige .. Maar het siert je dat je zo eerlijk bent en ook de negatieve kanten laat lezen aan ons thuisblijvers waarvan de meesten denk ik een moord zouden doen voor zo'n helse busreis in de tropische landen waar jij alleen maar over kan klagen =P
Nog maar 3 weken & dan ben je weer bij ons! Onvoorstelbaar, het is zo makkelijk te zeggen maar het is zo snel gegaan. Ookal denk ik dat er voor jou momenten zijn geweest waarop de tijd niet snel genoeg kon gaan, deze afgelopen maanden neemt niemand jou ooit meer af & naast alle mindere dingen heb je ook een hele hoop mooie dingen gezien en beleefd waar wij dankzij je blog een beetje in mee mochten doen!
Het is een ontzettend fijn idee als jou vriendinnetje dat je daar zulke lieve mensen bent tegen gekomen, vrienden voor het leven zullen het ongetwijfeld zijn! Ik ben benieuwd of je aan me komt voorstellen als ze er zijn dan kan ik ze bedanken dat ze zo goed voor je hebben gezorgd.
Lieve schat, ga nog lekker genieten want ookal mis je thuis nog zo erg, als je er straks weer bent herken je heel snel de minder leuke dingen die bij Nederland horen (lees de KOU het WEER de REGEN etc.)
Ik hou van je topper xx. -
01 Maart 2013 - 11:21
Ineke En Rob:
Hoi Lisa,
Ik dacht na al je verslagen dat we het wel gehad hadden je steeds meer te bewonderen maar na dit verslag hebben we toch weer meer waardering voor je gekregen.
Alles wat je tegenkomt met die busreizen. De spanning die je dan toch weer moet mee maken als je bij de grens aankomt en het daar zo'n enorme puinhoop is. De ellende bij de pedicure want ik ( rob ) weet wat het is en hoe pijn het doet maar gedeelde smart is halve smart.
Maar dan ook die dingen die zo leuk waren misschien heb je met kajakken een nieuwe hobby gevonden . Ook leuk voor je dat Aya weer contact heeft gezocht. Nu lekker terug naar Bali en nog drie weken genieten van je kindjes. Een heel leuke tijd daar en geniet er maar van.
Ohja wat we ook zo knap van je vonden was dat je in de taxi die chauffeur terecht wees die dacht dat hij een hollandse vrouw wel even kon belazeren. We moeten toegeven dat hij waarschijnlijk bij ons wel succes had gehad. Nogmaals veel plezier
Ineke en Rob -
01 Maart 2013 - 15:00
Jet:
Wat is geluk inderdaad? Kan me voorstellen dat je daar zo over na gaat denken. Dat het je gelukkig maakt dat wij op je zitten te wachten wordt ik weer gelukkig van! Met SMART! Knuffelen till the end of time;)
En jaloers op je dolfijnen (ook al waren ze leulijk), ik wil zooooo graag met ze zwemmen.
Even over het fenomeen 'tegen-je-verlies-kunnen', dan ken ik er nog eentje... Kan me niet voorstellen dat jij niet lekker fanatiek was. Ik zeg weer een puntje voor het to-do-lijstje: potje mens-erger-je-niet met Roetje.
Wat leuk dat Vicki en Jeroen naar NL komen! Na wat jullie allemaal samen mee hebben gemaakt kan ik me voorstellen dat het vrienden voor het leven zijn, zo blijft dat dan gewoon! Lijkt me ook erg leuk om te zien wie je daar ontmoet hebt!
Nog maar 20 dagen en dan ben je er alweer.. Kan niet wachten! Ik droom zelfs over het schiphol-momentje!
Maar eerst nog even genieten van je laatste avontuur & dan pas mag je naar huis komen;)
Lobi! xx -
02 Maart 2013 - 09:23
Saskia:
Hey lieve Lisa,
Wat een verhaal weer, het leest echt als een boek. Als je alles zo bij elkaar opsomt, heb je echt ongelooflijk veel gedaan. Van die busreizen zou ik ook echt niet vrolijk worden, sterker nog, ik zou het niet eens durven . Hierdoor ben jij natuurlijk wel op de plekken geweest waar we allemaal graag zouden komen :) Ik kan niet vaak genoeg tegen je zeggen hoe stoer ik je vind .
Inmiddels ben je op Bali, waar je heerlijk kunt uitrusten en nagenieten van je back-pack verhaal en dan over 19 dagen................
Geniet nog heerlijk van je tijd op Bali. Ik hoop voor je dat je nog wat kindjes uit het weeshuis kunt ontmoeten.
Nou meid, we kunnen nu alweer zeggen, tot gauw !!!
Dikke XXX Saskia
-
02 Maart 2013 - 10:29
Hans:
Hoi Lies,
Ik zat met mama net op de bank je nieuwe foto's te bekijken.
Wat grappig en mooi zijn ze weer en wat zie je er goed uit op de foto's.
Fijn dat je nu weer even je rust hebt op Bali en nog even kan genieten.
Tot gauw,
Hans xxx
-
03 Maart 2013 - 18:00
Agnes:
Hoi Lisa,
Het was weer zo leuk jouw reisverhaal te lezen.
Die foto ,in het WItte Huis, echt geweldig!
Wat jij allemaal weer beleefd hebt, bijzonder hoor!
Lisa nog een heel fijne tijd op Bali!
Groetjes, ook van Louis, Agnes
-
04 Maart 2013 - 11:58
Liz:
Ja HALLO lies, aangezien jij meteen met 'weet ik' aankwam na mijn: wow kut ik heb nog niet gereageerd, en er in dat 'weet ik' een toon zat van enorme boosheid, frustratie en teleurstelling tegelijkertijd zat, hierbij mijn reactie op weer een sterke blog: zowel op het gebied van humor en een lekker lopende verhaallijn heeft ook deze blog mij niet teleurgesteld. Een van de leuke grapjes vond ik: uitkomen voor de olympische spelen. Ik vind dit misschien iets te hoog gegrepen, maar hey gurl follow your dreams. Ik zou sowieso voor Belgie gaan. Ja ik weet het ook allemaal niet meer, maar een reactie is een reactie en ik ga je nu weer whatsappen. De groeten -
04 Maart 2013 - 16:26
Jean-paul Boetius:
hoi lies
je oproep om te reageren op je blogs heeft wel degelijk effect gesorteerd. ik maak er 20 van en dan zul je wel denken Who the hell is jean-paul boetius. dat is de nieuwe groeibrillant van feyenoord , zeg maar een combinatie van van persie en robben, die feyenoord wel eens kampioen zou kunnen maken (uiteraard samen met pelle). dus zeg maar tegen muriel dat ajax helaas de schaal dit jaar niet gaat winnen met dat veredelde juniorenteam.
je zusje is inmiddels ook feyenoordsupporter, of moet ik zeggen pelle-supporter, maar ik heb haar de tip gegeven of ze niet beter supporter van boetius kan worden. haar leeftijd, leuke donkere knul en een goede opleiding
geniet nog ff heerlijk op bali
liefs papa -
04 Maart 2013 - 17:48
Opa En Oma Versteegh:
Lieve Lisa,
Bedankt voor al je leuke verhalen. Ik vind het erg knap dat jij elke keer weer zo een leuk verslag kunt schrijven. Het gaat nu opschieten en wij verheugen ons erop om jou weer te zien.Het is fijn dat je zeer tevreden bent over de afgelopen maanden. Het is niet mis wat jij allemaal hebt meegemaakt. Als je weer op school les gaat geven zullen de kindertjes die verhalen graag horen. Als je 21 Maart weer in Nederland terug bent is de temperatuur hier ook weer wat warmer. Wij wensen je nog fijne weken op Bali en een vlotte reis terug.
liefs en een dikke kus
opa en oma -
05 Maart 2013 - 21:35
Bart Weber:
Lieve Lisa,
Wat maak je toch een hoop mee! Ik moet toch wel stiekem toegeven ik ben erg jaloers ;)
Nog een paar weken en dan ben je alweer in Nederland, time flies when you're having fun!
Geniet er nog maar goed van, want als je weer in Nederland bent zal je ongetwijfeld snel weer terug willen gaan. Gelukkig kom je wel optijd terug voor de ontknoping van de eredivisie, tjonge wat doen ze het de laatste weken lekker! 020 pas maar op!
Sampai jumpa hati-hati!X -
06 Maart 2013 - 14:28
Bart Weber:
Lieve Lisa,
Ook wij genieten van al je verhalen en belevenissen. Goed van je dat je die taxichauffeur erop wees dat hij de verkeerde kant opreed handig gps. Het zijn ook wel hele ritten in die bussen met die slechte wegen, dat kost heel wat nachtrust.. Trouwens ook erg leuk al die foto's. Geniet nog 2 weken op Bali, want voor je het weet sta je op Schiphol.
Veel liefs van Wout en Ingrid -
10 Maart 2013 - 07:16
Cindy:
Mijn god Lies, doe je goed!! Ik dacht, ga maar eens kijken of je al een nieuw verslag hebt en toen zag ik je 23 reacties. Bij mijn laatste verslag had ik er 9. Zeer teleurstellend zoals je weet. Kus!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley